«این عکس را با موبایلم گرفتم؛ شب نیمه شعبان، بلندترین علامت شیعه دوازده‌امامی.
جشن بود و عیدی می‌دادند و شیرینی می‌خوردند و به همه زیان‌هایی که شیعه صحبت می‌کند به هم تبریک می‌گفتند. خادم‌های افغانستانی حرم که نمی‌دانم از چند نسل پیش آمده بودند به خدمت، شاد بودند و کنار عکس "شهدای دفاع از حرم" گل گذاشته بودند.
کارم اقتضا می‌کند از خودم بیرون بیایم و خنثی به واقعیت‌ها نگاه کنم. آن شب، یک عده آدم را دیدم که دنبال دل‌شان آمده بودند. آدم‌هایی که از حومه دمشق به‌سختی به وسط شهر رسیده بودند. آدم‌هایی که شب، راه برگشت نداشتند. آدم‌هایی که می‌دانستند احتمال خطر خیلی زیادتر از شب‌های عادی است.
وضعیت‌های غیر عادی، خیلی مفاهیم پنهان را رو می‌آورند. سه سال پیش همین آدم‌ها خیلی راحت می‌آمدند و می‌رفتند و کاری به کسی نداشتند و کسی هم کاری بهشان نداشت. اصلاً نه سنی مطرح بود نه شیعه. آدم‌ها با ملیت تعریف می‌شدند؛ یا خیلی که ریز می‌شدی، می گفت اهل فلان قریه‌ام. زد و زمانه عوض شد و جنگ شد. همه دنیا ریخت سر سوریه. رسانه‌ها جبهه اصلی جنگ را دست گرفتند و حاصلش آن شد که مردم دنیا این‌طور برداشت کردند که جنگ شیعه و سنی است و فرقه‌ای است و دولت علوی دارد سنی‌ها را می‌کشد و آنها هم از خودشان دفاع می‌کنند و ...
واقعیت اما چیز دیگری است. تکفیری‌ها از همه جا سرازیر سوریه شده‌اند، همه را می‌کشند، به همه تجاوز می‌کنند، و هدف را برقراری "حکومت اسلامی در بلاد شام" عنوان می‌کنند. موارد متعددی از قتل‌عام روستاهای سنی توسط همین‌ها ثبت شده، اما در رسانه‌ها مسکوت مانده.
خیلی جاها خانواده‌های سنی، آنهایی که توانسته‌اند فرار کنند، به مناطق علوی پناه آورده‌اند. گزارش بازرس ویژه اتحادیه عرب از فاجعه "هوله" هم مسکوت مانده حتی. بدبختی اینکه این سوی ماجرا هم درک درستی وجود ندارد. بسیاری شیعه‌ها هم جنگ را شیعه و سنی می‌بینند.
برگردم به عکس. این عکس را با موبایلم گرفتم. شب نیمه شعبان، بلندترین علامت شیعه دوازده امامی. همه آنچه شیعه را می‌سازد. این عکس ضریح رقیه است. دختر سه‌ساله امام سوم شیعیان. دختر حسین پسر علی. شیعه‌های زیادی آن شب از همه‌جا با همه زبان و لهجه‌ای، جمع شده بودند. دنبال دل‌شان آمده بودند. دل‌شان دنبال حسین بود. سرشان را بالا گرفته بودند. خوشحال بودند اطراف حرم دختر حسین را گرفته بودند در فتنه دوباره شام.»
مخاطبان محترم گروه فرهنگی مشرق می توانند مقالات، اشعار، مطالب طنز، تصاویر و هر آن چیزی که در قالب فرهنگ و هنر جای می گیرد را به آدرس culture@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود.
