در میان گروه‌های پیاده‌ای که به سمت حرم حسینی در حرکت هستند، گروه پنج نفره‌ای نیز از آزادگان هشت سال دفاع مقدس حضور دارند که این مسیر را رکاب می‌زنند.
با «سید داود واقفی» یکی از اعضای این گروه دوچرخه‌سواری گفت‌وگو کردیم:
* گروه دوچرخه سواری شما متشکل از چند نفر است و آیا از سوی ارگان و یا نهاد خاصی برای زیارت معنوی امام حسین(ع) در روز اربعین اعزام شده‌اید؟
سفر ما در قالب یگ گروه پنج نفره از آزادگان است که کل مسیر تهران تا حرم سیدالشهداء(ع) را با دوچرخه رکاب خواهیم زد و این حرکت، حرکتی خودجوش است. شروع حرکت ما از حرم امام (ره) بود که از هفته گذشته به راه افتادیم و به طور خوش‌بینانه حدود 12-13 روز تا مرز باید راه داشته باشیم. همچنین در کشور عراق نیز سه روز رکاب‌زنی داریم و ان‌شاءالله برای روز اربعین امام حسین(ع) در کربلا خواهیم بود.
* آیا قبلاً هم تجربه چنین سفری داشته‌اید؟
خیر، این حرکت برای اولین بار انجام می‌شود. البته قبلاً تجربه دوچرخه‌سواری تا حرم امام رضا (ع) را داشته‌ایم اما مسیر زیارتی امام حسین (ع) را تا امروز نشنیده‌ام که کسی با دوچرخه طی کند.
* چه انگیزه‌ای باعث شد تا با دوچرخه به سوی کربلا حرکت کنید؟
چه می‌توانم بگویم، از من چه انتظاری دارید که بتوانم جواب قانع‌کننده‌ای به شما بدهم!
در مرحله اول قصد ما لبیک به عزای سیدالشهداء(ع) و در راستای لبیک به پیام عاشورا که همان امر به معروف و نهی از منکر است و با این دیدگاه این مسیر را رکاب می‌زنیم ان‌شاءالله خود ارباب هم ما را کمک کند و در این خصوص سربلند شویم ضمن اینکه این حرکتی است که چندین سال در خود عراق انجام می‌شود از بصره و اقصی نقاط عراق، مردم از روزها قبل با پای پیاده حرکت می‌کنند تا خود را در روز اربعین به بین‌الحرمین برسانند.
مقام معظم رهبری نیز جمله‌ای را به آقایان دست‌اندرکاران ساماندهی پیاده‌روی اربعین در سال گذشته فرمودند و آن اینکه برای با شکوه‌تر شدن مراسم اربعین هر کاری که می‌توانید انجام دهید.
بنابراین علاوه بر اینکه حرکت ما یک حرکت نمادین است بر آن هستیم که پیام امام حسین(ع) را زنده نگه داریم. در واقع اصل این حرکت ما، زنده نگه داشتن پیام عاشورا است.
* طی این مسیر با دوچرخه به صورت نمادین تا چه اندازه می‌تواند مؤثر باشد؟
طی چندین سفری که بنده به عراق داشته‌ام زیاد از این کارها انجام نشده است که کسی بخواهد مسیری را با دوچرخه طی کند و به ندرت هم پیش آمده است. همان طور که در مسیر رکاب‌زنی حرم آقا علی‌بن موسی‌الرضا (ع) دیده‌ام مردم ارادت خویش را نشان می‌دهند و این یک روحیه است برای ما! و نشان می‌دهد مردم مسائل بسیاری را می‌بینند.
به طور مثال همین که راننده‌ای با 120 تا سرعت در حال حرکت است اما وقتی به گروه ما می‌رسد و با دیدن ما بوقی می‌زند، ترمزی می‌کند و خسته نباشید می‌گوید این خودش دارای معنا و مفهوم بسیاری است هرچند که ما دنبال کشف معنا و مفهوم آن نیستیم بلکه همین توقف او و خسته نباشید گفتن او بیانگر آن است که مردم متوجه می‌شوند ما چه حرکتی انجام می‌دهیم و این یک قوت قلبی برای ما به شمار می‌رود.
* آیا کسی شما را در این سفر همراهی می‌کند؟ بحث اسکان و تغذیه شما به چه نحوی است؟
فدراسیون دوچرخه سواری زحمت کشیدند و کارهای قانونی را برای ما انجام دادند تا ما بتوانیم این مسیر را با مجووز رسمی رکاب‌زنی کنیم، دوستان وزارت نیرو نیز زحمت اسکان و اغذیه گروه را کشیدند، مضاف بر اینکه دو خودرو از دوستان همراه ما حرکت می‌کنند به عنوان محافظت از ابتدا و انتهای گروه و به منظور تأمین تمام لوازم و مایحتاج مورد نیاز در این مسیر 15 روزه.
نکته‌ای که اینجا وجود دارد آن است که هرچند ما رکاب می‌زنیم و خستگی‌ای در بدنمان احساس می‌کنیم اما آن کسی که پشت فرمان می‌نشیند و می‌خواهد 800 تا 1000 کیلومتر را طی کند علاوه بر رعایت قوانین رانندگی، محافظت از گروه کار سختی است یعنی به مراتب کسانی که با ماشین همراه ما در حرکت هستند بیشتر اذیت می‌شوند با توجه به وضعیت فعلی هوا مسیر صعب‌العبور است و ما چندین گردنه سخت را پشت سر گذاشته‌ایم.
* آیا در ابتدای شروع سفر و زمانی که تصمیم جدی برای رکاب‌زنی تا حرم حسینی را گرفتید آیا حس و نشانه‌ای از دعوت شدن و طلبیده شدن در شما وجود داشت؟
بعضی چیزها دلی است و نمی‌توان به زبان آورد، گفتنشان بسیار سخت است. بنده به اتفاق برادرم، ایام محرم را کربلا بودیم، حدوداً پنج روز بود که از عراق برگشته بودیم، چیزهایی میان ما و دو برادر بین‌الحرمین رد و بدل شد که خیلی زود جواب گرفتم. یعنی غیر قابل تصور است که شما از سفر کربلا بیایید پنج روز بعد، به طور ناخودآگاه درب خانه شما را بزنند و باز برای زیارت، دعوتتان کنند خیلی حرف است این خودش یک پیام بزرگی است.
