درنام رقیه(س) فاطمه(س) پنهان است
از این دو یکی جان و یکی جانان است
در روی کبود این دو پیداست خدا
آئینه بزرگ و کوچکش یکسان است ...
دانی که کربلا وامدار رقیه(س) است؟
گیتی شگفت مانده به کار رقیه(س) است...
بینی اگر که چنین است عزّت دمشق...
این هم یقین به اعتبار رقیه(س) است...
شد باب عشق، دمشق، چو زینب (س) شدش مُقام
امّا گشایش این باب ز دار رقیه(س) است...
یک قلب کوچک و صدها بلا و درد...
مات عقل عالمی ز قرار رقیه(س) است...
بنفسی انت یا مولاتی یا رقیه خاتون....
ای قبه ی آمال آرزومندان،در وادی قدس ملکوتی خود ما منجلاب نشینان عادات سخیف را دعا کن تا بلکه جان ما مهیای جانان شود و از نسیم صبای رحمت او عالمیان منتفع به سعادت ابدی شوند.