شبیه این مراسم را برخی در "کنِ" تهران و برخی شهر های ایران اقامه می کنند و اشعار بحر طویل در مصیبت سیدالشهدا (ع)می خوانند. گمان می کنم ریشه ی آن در حالت انتقام جویی (نزدیک کردن و کوبیدن دو مشت در فرهنگ های مشرقی و ورزش های رزمی) و نیز بلاتشبیه شاید شبیه سازی ناقصی از حالت انذار اهل مدینه توسط آقای مظلوممان امام زین العابدین (ع) بعد از بازگشت از کربلا (...یا اهل "یثرب" لامقام لکم و ... ) و برا یاِخبار به مصیبتی عظیم به مردم بر می گردد و یا محدودیت های زمان های مختلف (دوران شیعه کشی عین آب خوردن توسط خلفا و برخی حکومت های دست نشانده شان و زمان خلع سلاح مغول ها) که شیعیان اجازه فعالیت و حمل سلاح نداشته اند که مانند ورزش زورخانه ای حالت انتقام خواهی شبیه سازی شده است البته این عرایض یک تحلیل شخصی است و سند علمی ندارد ...