ای داد بر داد..منکه قلبم درد گرفت

من خانه سالمندان یکی از شهرای خوزستان چند سال پیش رفتم از طرف دانشگاه، به این بندگان خدا اصلا رسیدگی نمیکنن ( از نظر بهداشتی )، امیدوارم مسئولین رسیدگی کنن، بچه های بیشرفشون که...

حتی آسایشگاه از نحوه هفت چین (سین) با اون ظرفای کثیف نشان میده ، بی رغبته . و دردش بیشتره ، محیط مساعد و توجه آدم را مقداری سر حال میاره ، یعنی با دیدن اطراف ، غصه ام بیشتر شد

چرا کلی درد ، ی روزی ما هم پیر می‌شویم ،، یادمه نه و هشت سال داشتم با چه شوقی با مادرم میرفتیم از میدون تره بار ، وسایل ترشی مانند گل کلم و به و هویچ و فلفل سبز و شلغم و سرکه .. می خریدیم، تو اون روزهای بارونی ، روزهایی که بعد از ظهر از مدرسه خونه می رسیدم و تلویزیون فقط دو تا شبکه یک و دو داشت ،، الان بیشتر از سی سال از اون روزها گذشته ، مادر و پدر به رحمت خدا رفتن ، مثل اینکه دیروز بود، بیشتر افرادی که می‌شناختم الان در این دنیا نیستن ،، این دنیا ارزش سختی و غصه خوردن نداره این دنیا فانی است و واسه کسی نمونده ، بهترین چیزی که ی انسان میتونه برا خودش در این دنیا فراهم کنه وجدان پاک و پر از مهر و محبت است ، خدا یا آخر و عاقبت ما را بخیر کن .

یا خدا..چطور دلشون میاد با والدین نازنین اینطور بی مهری کنند..در صورتی که اینها نعمتهای گرانبهایی هستند که دعاشون گره گشاست اگر از اعماق وجود باشه،، وای اگر دلشون بشکنه و... پناه برخدا ! خدا ما را در خدمت هرچه بیشتر و بهتر به بزرگتر و سالمند بخصوص والدین موفق کنه ان شاالله.

لعنت بدنیایی که وجه ی غالب آن بی وفایی است