قبرستان زندگان. زودتر باید بمیریم تا به اینجا نرسیم.

آخر آدمیزاد .

خاک بر سر بچه هاشون

حاضرم تا آخر عمرم نوکری پدر و مادرم رو بکنم ولی همچین جایی نرن.

اینها چراغ و برکت خونه هستن. چرا باید آخر عمرشون رو تنهایی سر کنن؟

مادران ما... مادران ما بزرگ ترین آموزگاران زندگی هستند. اگر بزرگ ترین و بهترین جملات و کلمات را هم به کار ببرم، هیچ گاه قادر نخواهم بود عشق و قدرت همه مادرانی را که عزیزان خود را از دست داده اند، توصیف کنیم. هیچ کس دیگری هم هیچ گاه نخواهد توانست بردباری و اندوهی که در جان آن ها نهفته است را در افکار خود بگنجاند. فقط دست های چین و چروک خورده ی آن ها می دانند که چه اشک هایی را از گونه ها پاک کرده اند تا دنیا را آب نبرد. فقط سینه های پر از رمز و راز آنها می دانند که چه آه هایی که در اعماق تاریک شب از ته دل نکشیده اند، فقط چشمان آنها می دانند که چقدر برای دیدن دوباره عزیزان شان انتظار کشیده و امیدوار بوده اند. بخشی از کتاب لبخند من انتقام من است/ ص 193