به گزارش مشرق به نقل از خبر آنلاین، باراک اوباما رئیس جمهوری دموکرات آمریکا زمانی که در سال 2009 میلادی پا به کاخ سفید گذاشت وعده داد که جهانی عاری از تسلیحات هسته ای را در رویا دارد و برای نیل به این رویا دست به هر تلاشی خواهد زد. باز هم انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا از راه رسید و باز هم هیاهوهای تبلیغاتی چشم رای دهندگان را کور خواهد کرد. باراک اوباما به بهانه تلاش هایش در رسیدن به جهانی عاری از تسلیحات هسته ای جایزه صلح نوبل را در نیمه شبی در عین ناباوری در دست گرفت.

با اینهمه در سه سال گذشته هیچ کشوری تسلیحات هسته ای خود را کنار نگذاشته و با سیاست های امریکا کشورهای بیشتری هم در مسیر دستیابی به آن قرار گرفته اند. استانداردهای دوگانه آمریکایی که پیشرفته ترین تسلیحات هسته ای را بر رژیم صهیونیستی حلال می داند و ایران را مانع از خاورمیانه عاری از تسلیحات هسته ای می خواند سالهاست که نزد مردمانی که کشورشان از انرژی صلح آمیز هسته ای محروم مانده رنگ باخته است.


روزنامه آمریکایی کریستین ساینس مانیتور با این محور در نوشتاری اوباما را به تشویق کشورها به برخورداری از تسلیحات هسته ای متهم کرده و می نویسد: اوباما در حالی برای دومین دور حضور در کاخ سفید برای خود تبلیغ می کند که در سه سال گذشته کشورهایی که دولت های بی ثبات یا اقتصاد بیمار داشتند موفق به دستیابی به تسلیحات هسته ای شده یا در مسیر آن قرار گرفته اند. واشنگتن برای فروش تکنولوژی هسته ای خود به دیگر کشورها هیچ قید و بندی احساس نمی کند و بر همین اساس است که اکثر کشورهای دوست امریکا این تکنولوژی را از واشنگتن خریداری کرده اند.

مشاوران حوزه منع تکثیر تسلیحات هسته ای اعتقاد دارند که امریکا باید در عقد قرارداد با کشورهایی که تسلیحات هسته ای در اختیار ندارند با آنها شرط کند که حق تولید سوخت هسته ای نه با روند غنی سازی اورانیوم و نه بازتولید پلوتونیوم را ندارند. این مراحل اصلی ترین مراحلی هستند که منجر به تولید سوخت هسته ای و البته یک گام نزدیک شدن به تولید تسلیحات هسته ای خواهند شد.


در سال 2009 میلادی با اصرار امارات متحده عربی برای نیل به تکنولوژی هسته ای بود که اوباما دستور بازگشایی مجدد این پرونده را که در زمان جورج بوش توافق های اولیه آن صورت گرفته بود داد. وزارت امور خارجه پیش شرط هایی را لحاظ کرده بود که بر اساس آن امارات باید تعدهای کتبی را در خصوص عدم قرار گرفتن در مسیر غنی سازی اورانیوم و بازتولید پلوتونیوم می داد. در یازدهم ژانویه 2011 بود که دولتمردان امریکایی اعلام کردند از این پس اینچنین تعهدهای هسته ای را از کشورهای طرف قرارداد خود دریافت نخواهند کرد و مفاد قرارداد را با توجه به کشوری که طرف این معامله بوده و نحوه رابطه آن با امریکا مشخص خواهند کرد.

اینچنین قراردادهایی سود مالی بیشتری را روانه خزانه داری امریکا می کند اما در عوض امنیت جهانی را به خطر می اندازد. موافقان این طرح ادعا می کنند که با این شرایط امریکایی ها در بازرسی های خود دست بازتری خواهند داشت و البته طرف مشورت کشورهای بیشتری هم قرار خواهند گرفت . اما بخشی که دوستان اندک توجهی به آن نمی کنند این است که بسیاری از طرف های قرارداد امریکایی ها لزومی بر مشورت در تمام حوزه ها با امریکا پس از انعقاد این قرار داد نخواهند دید.

دولت باراک اوباما در حال حاضر با کره جنوبی ، ویتنام و اردن هم قراردادهای هسته ای قابل توجهی دارد. کره جنوبی در قرارداد جدید خود از امریکایی ها خواسته که مجوز تولید سوخت را به سئول بدهند. اردن هم به تبع کره جنوبی اعلام کرده که این حق را برای خود قایل است. در این فضا اگر امارات متوجه تعهدهایی شود که بی دلیل هنگام عقد قرارداد با امریکایی ها امضا کرده و اردن یا کره جنوبی ملزم به رعایت آن نیستند ، صدای اعتراض و حق خواهیش بلند خواهد شد.

عربستان سعودی نیز با هیاهویی که در خصوص پرونده هسته ای ایران به راه افتاده است خواهان دستیابی به انرژی هسته ای است. دلارهایی که از این قبیل قرارداد ها نصیب جیب امریکایی ها می شود با نخستین فاجعه هسته ای که رخ بدهد نخستین کارتی است که در آتش می سوزد و از یادها می رود.