به گزارش مشرق به نقل از ایراس، با نگاه به سالهاي بعد از انقلاب اسلامي ايران، همواره ردي از فشار سياسي و اقتصادي و تحريم را از سوي كشورهاي غربي و همپيمانانشان شاهد بودهايم. در اين بين روسيه همواره تلاش داشته است تا نقشي متعادل كننده دراين تحريمها و تهديدها داشته باشد. اين روزها نيز در اقدامي خصمانه اتحاديه اروپا تلاش كرده است تا با قدرت هرچه تمامتر نفت ايران را تحريم كند، نكته اينجاست كه سهم اروپا در خريد نفت از ايران كمتر از 20درصد است و بايد ديد كه كدام بازار ميتواند اين 20 درصد را براي ايران پر كند. قطعا يكي از اين گزينه ها ميتواند روسيه باشد. به همين منظور در ادامه نظر كارشناسان روس در اين مورد از نظر ميگذرد؛
فریدون عثمانوف، کارشناس روس در مسایل خاورمیانه
من شخصا فکر نميکنم که اوضاع اقتصادی ایران در اثر قطعنامهها و تحریمهایی که اتحادیه اروپا علیه ایران تصویب میکند، صدمات شدیدی ببیند. زیرا ایران به جای صادرات نفت خود به اتحادیه اروپا، میتواند با سایر کشورها همکاری کند. البته، شاید مجبور شود که قیمت را پایینتر ببرد، اما حجمیکه تا کنون به کشورهای اتحادیه اروپا میفروخت را میتواند با فروش به کشورهایی همچون چین، روسیه و سایرین جبران كند. البته، منظور این است که شاید بتوان گفتگوهایی را برای فروش نفت ایران به روسیه آغاز کرد. کشورهای ديگر از جمله تركیه هم میتواند این نقش را ایفا کند. نگراني جامعه بینالملل و صحبت از افزايش قیمت نفت تا 30 درصد را ميتوان به نحوي كنار زد زيرا قيمت نفت در کنترل سایر صادرکنندگان قرار دارد. به طور کل، اقتصاد ایران ضربه شدیدی نميخورد و اگر این تحریم مدت طولانی ادامه پیدا کند، آنگاه ميتوان از اثرات تحريم در اقتصاد ايران صحبت كرد.
آندره ايلياشنكو، کارشناس مسایل بین الملل از رادیو صدای روسیه
من فکر میکنم که در حال حاضر میان ایران و کشورهای حامی آن با ایالات متحده امریکا و کشورهای حامیوی – از جمله اسراییل و عربستان سعودی، یک جنگ روانی درگرفته است. اکنون فشارهای سنگینی بر ایران احساس میشود. و کاملا طبیعی است که در چنین شرایطی ایران به دنبال واکنش و پاسخ متقابل باشد. در شرایط کنونی که اتحادیه اروپا صحبت از تحریم نفت ایران به میان آورده است، این جریان خیلی وحشتناک به نظر میرسد و میتواند اوضاع را وخیم تر از آنچه که هست کند. ما جریان تحریم نفت کشورهای عربی در سالهای 1971 و 72 را به خاطر داریم. مشكلات اقتصادي حاصل از تحریم مذکور را هيچ كس فراموش نكرده است. بنابراین، فکر میکنم که رهبران و سیاستمداران غرب تمایلی به تکرار همان ماجرا ندارند. در عین حال، میتوان انتظار داشت که ایالات متحده امریکا میخواهد فشارها را بر ایران ادامه دهد، حتی باراک اوباما هم در سخنان خود اظهار داشت که قطعنامهها را شدیدتر خواهد کرد. من فکر میکنم که شرایط حول ایران هر روز بدتر خواهد شد و کشورهایی که اکنون از ایران حمایت میکنند، از جمله روسیه، چین و هند هم نميخواهند که این جنگ روانی تشدید شده و به جنگ واقعي تبدیل شود.
پیتر گانچاروف، کارشناس مسایل ایران معاصر و افغانستان از رادیو صدای روسیه
واکنش نشان دادن به تحریم و تهدید در تهران سیاست جدیدی نیست. زمانی که اتحادیه اروپا اعلام کرد قصد تحریم کردن نفت ایران را دارد، ایران هم بلافاصله واکنش نشان داد و گفت که آبراهه هرمز را خواهد بست. پس از آن اتحادیه اروپا و امریکا به نحوی نشان دادند که هیچ چیز نميتواند آنها را از تصمیم خود برگرداند. تهران برای مدت کمیساکت ماند و پس از رایزنی های مختلف در داخل کشور، مساله بستن تنگه هرمز را کنار گذاشته و برای برون رفت از شرایط پیچیدهای كه اروپا ایجاد کرده بود، به نتیجه بهتری رسید: چرا اتحادیه اروپا را پیشاپیش تهدید نکنیم؟! بدین ترتیب تهران با استفاده از سیاست پیش دستی، تهدید کرد که جلوی نفت صادراتی به کشورهای اتحادیه اروپا را خواهد گرفت. تصور تهران این بود که با چنین تهدیدی، اروپا را خواهد ترساند. البته، این درست است که تصمیم تهران ضربهای به اقتصاد پرنوسان اتحادیه اروپا (با توجه به شرایط کنونی) وارد میکند، اما، این شرایط چه مدت طول خواهد کشید؟ مسلما، کشورهای وارد کننده نفت از ایران در اتحادیه اروپا چند ماهی را در سختی سپری خواهند کرد، اما ایران نیز در این ماجرا از نظر اقتصادی کم آسیب نخواهد دید. البته، من نظرم این است که اقتصاد ایران از مدتها پیش خود را با این شرایط وفق داده است. مدتها است که تحریمهای گام به گام علیه ایران به تصویب میرسند. میتوان گفت که وقتی برای اولین بار تحریم علیه ایران اعمال شد، ضربه سنگینی برای ایران بود. اما در طول این سالها، ایران کمابیش به تحریمهاي مختلف عادت کرده است.
ولادیمیر ساژین، کارشناس مسایل بین الملل در حوزه ایران و شرق
من فکر میکنم تحریمهای نفتی که اروپا علیه ایران اعلام کرده است، به نظر کشنده نیستند، اما واقعا برای اقتصاد ایران جدی تلقي ميشوند. ایران به زعم کارشناسان اقتصادی سالانه تا 20 میلیارد دلار درآمد نفتی خود را با این تحریم از دست میدهد. البته، رقم بالا است، اما در عین حال، وحشتناک نیست. با این حال، این حس وجود دارد که ایران در شرایط دشواری است. علاوه بر تحریم نفتی، تحریم بانک مرکزی ایران هم مشكل زا است. كشورهاي غير اروپايي و به طور عمده چین و هند بايد بهاي نفت خريداري شده از ايران را به نحوي پرداخت كنند، اما بانک مرکزی در تحریم است. من میخواهم بگویم که تحریمها و قطعنامههایی که بر مبنای تصمیم شورای امنیت سازمان ملل متحد تصویب شدهاند، به اضافه تحریمهای یک جانبه از طرف امریکا و اتحادیه اروپا و سایرین مثل استرالیا و کانادا و ژاپن، مسلما شرایط نامساعد و دشواری را برای اقتصاد ایران ایجاد میکنند. با این حال ما میدانیم که اقتصاد ایران توان بیش از اینها دارد. این مساله در جنگ تحمیلی ایران و عراق به خوبی نمود کرد. در آن زمان شرایط بسیار بدتر از امروز بود، با این حال توانستند بر بحران غلبه کنند. در حال حاضر بهبود شرایط تا حد زیادی به سیاست گذاریهای ایران در حوزه اقتصادی بستگی دارد. بله سخت است، اما من فکر میکنم که امکان غلبه بر شرایط وجود دارد. و من معتقدم که برای ایران بسیار بهتر است به مذاکره با شورای امنیت و سازمان بینالمللی انرژی اتمیبرود. البته، ایران آمادگی خود را برای مذاکره با گروه شش جانبه و آلمان نشان داده است و همین جریان میتواند امیدوار کننده باشد. من فکر میکنم که بهترین راه برای حل مساله انرژی اتمیایران، حرکت در مسیر گام به گام است که سرگی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه چندی قبل پیشنهاد داد. طبق اين پیشنهاد، هر دو طرف همکاری کرده و اگر شورای امنیت سازمان ملل درخواستی از ایران کند و ایران بپذیرد، مخالفین ایران، باید یکی از قطعنامهها و تحریمها را لغو کنند. و به همین ترتیب، بدون تعجیل و با آرامش میتوان به نتیجه مناسب دست یافت. بنابراین بسیاری از مسایل به تصمیمات تهران بستگی دارند.
فریدون عثمانوف، کارشناس روس در مسایل خاورمیانه
من شخصا فکر نميکنم که اوضاع اقتصادی ایران در اثر قطعنامهها و تحریمهایی که اتحادیه اروپا علیه ایران تصویب میکند، صدمات شدیدی ببیند. زیرا ایران به جای صادرات نفت خود به اتحادیه اروپا، میتواند با سایر کشورها همکاری کند. البته، شاید مجبور شود که قیمت را پایینتر ببرد، اما حجمیکه تا کنون به کشورهای اتحادیه اروپا میفروخت را میتواند با فروش به کشورهایی همچون چین، روسیه و سایرین جبران كند. البته، منظور این است که شاید بتوان گفتگوهایی را برای فروش نفت ایران به روسیه آغاز کرد. کشورهای ديگر از جمله تركیه هم میتواند این نقش را ایفا کند. نگراني جامعه بینالملل و صحبت از افزايش قیمت نفت تا 30 درصد را ميتوان به نحوي كنار زد زيرا قيمت نفت در کنترل سایر صادرکنندگان قرار دارد. به طور کل، اقتصاد ایران ضربه شدیدی نميخورد و اگر این تحریم مدت طولانی ادامه پیدا کند، آنگاه ميتوان از اثرات تحريم در اقتصاد ايران صحبت كرد.
آندره ايلياشنكو، کارشناس مسایل بین الملل از رادیو صدای روسیه
من فکر میکنم که در حال حاضر میان ایران و کشورهای حامی آن با ایالات متحده امریکا و کشورهای حامیوی – از جمله اسراییل و عربستان سعودی، یک جنگ روانی درگرفته است. اکنون فشارهای سنگینی بر ایران احساس میشود. و کاملا طبیعی است که در چنین شرایطی ایران به دنبال واکنش و پاسخ متقابل باشد. در شرایط کنونی که اتحادیه اروپا صحبت از تحریم نفت ایران به میان آورده است، این جریان خیلی وحشتناک به نظر میرسد و میتواند اوضاع را وخیم تر از آنچه که هست کند. ما جریان تحریم نفت کشورهای عربی در سالهای 1971 و 72 را به خاطر داریم. مشكلات اقتصادي حاصل از تحریم مذکور را هيچ كس فراموش نكرده است. بنابراین، فکر میکنم که رهبران و سیاستمداران غرب تمایلی به تکرار همان ماجرا ندارند. در عین حال، میتوان انتظار داشت که ایالات متحده امریکا میخواهد فشارها را بر ایران ادامه دهد، حتی باراک اوباما هم در سخنان خود اظهار داشت که قطعنامهها را شدیدتر خواهد کرد. من فکر میکنم که شرایط حول ایران هر روز بدتر خواهد شد و کشورهایی که اکنون از ایران حمایت میکنند، از جمله روسیه، چین و هند هم نميخواهند که این جنگ روانی تشدید شده و به جنگ واقعي تبدیل شود.
پیتر گانچاروف، کارشناس مسایل ایران معاصر و افغانستان از رادیو صدای روسیه
واکنش نشان دادن به تحریم و تهدید در تهران سیاست جدیدی نیست. زمانی که اتحادیه اروپا اعلام کرد قصد تحریم کردن نفت ایران را دارد، ایران هم بلافاصله واکنش نشان داد و گفت که آبراهه هرمز را خواهد بست. پس از آن اتحادیه اروپا و امریکا به نحوی نشان دادند که هیچ چیز نميتواند آنها را از تصمیم خود برگرداند. تهران برای مدت کمیساکت ماند و پس از رایزنی های مختلف در داخل کشور، مساله بستن تنگه هرمز را کنار گذاشته و برای برون رفت از شرایط پیچیدهای كه اروپا ایجاد کرده بود، به نتیجه بهتری رسید: چرا اتحادیه اروپا را پیشاپیش تهدید نکنیم؟! بدین ترتیب تهران با استفاده از سیاست پیش دستی، تهدید کرد که جلوی نفت صادراتی به کشورهای اتحادیه اروپا را خواهد گرفت. تصور تهران این بود که با چنین تهدیدی، اروپا را خواهد ترساند. البته، این درست است که تصمیم تهران ضربهای به اقتصاد پرنوسان اتحادیه اروپا (با توجه به شرایط کنونی) وارد میکند، اما، این شرایط چه مدت طول خواهد کشید؟ مسلما، کشورهای وارد کننده نفت از ایران در اتحادیه اروپا چند ماهی را در سختی سپری خواهند کرد، اما ایران نیز در این ماجرا از نظر اقتصادی کم آسیب نخواهد دید. البته، من نظرم این است که اقتصاد ایران از مدتها پیش خود را با این شرایط وفق داده است. مدتها است که تحریمهای گام به گام علیه ایران به تصویب میرسند. میتوان گفت که وقتی برای اولین بار تحریم علیه ایران اعمال شد، ضربه سنگینی برای ایران بود. اما در طول این سالها، ایران کمابیش به تحریمهاي مختلف عادت کرده است.
ولادیمیر ساژین، کارشناس مسایل بین الملل در حوزه ایران و شرق
من فکر میکنم تحریمهای نفتی که اروپا علیه ایران اعلام کرده است، به نظر کشنده نیستند، اما واقعا برای اقتصاد ایران جدی تلقي ميشوند. ایران به زعم کارشناسان اقتصادی سالانه تا 20 میلیارد دلار درآمد نفتی خود را با این تحریم از دست میدهد. البته، رقم بالا است، اما در عین حال، وحشتناک نیست. با این حال، این حس وجود دارد که ایران در شرایط دشواری است. علاوه بر تحریم نفتی، تحریم بانک مرکزی ایران هم مشكل زا است. كشورهاي غير اروپايي و به طور عمده چین و هند بايد بهاي نفت خريداري شده از ايران را به نحوي پرداخت كنند، اما بانک مرکزی در تحریم است. من میخواهم بگویم که تحریمها و قطعنامههایی که بر مبنای تصمیم شورای امنیت سازمان ملل متحد تصویب شدهاند، به اضافه تحریمهای یک جانبه از طرف امریکا و اتحادیه اروپا و سایرین مثل استرالیا و کانادا و ژاپن، مسلما شرایط نامساعد و دشواری را برای اقتصاد ایران ایجاد میکنند. با این حال ما میدانیم که اقتصاد ایران توان بیش از اینها دارد. این مساله در جنگ تحمیلی ایران و عراق به خوبی نمود کرد. در آن زمان شرایط بسیار بدتر از امروز بود، با این حال توانستند بر بحران غلبه کنند. در حال حاضر بهبود شرایط تا حد زیادی به سیاست گذاریهای ایران در حوزه اقتصادی بستگی دارد. بله سخت است، اما من فکر میکنم که امکان غلبه بر شرایط وجود دارد. و من معتقدم که برای ایران بسیار بهتر است به مذاکره با شورای امنیت و سازمان بینالمللی انرژی اتمیبرود. البته، ایران آمادگی خود را برای مذاکره با گروه شش جانبه و آلمان نشان داده است و همین جریان میتواند امیدوار کننده باشد. من فکر میکنم که بهترین راه برای حل مساله انرژی اتمیایران، حرکت در مسیر گام به گام است که سرگی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه چندی قبل پیشنهاد داد. طبق اين پیشنهاد، هر دو طرف همکاری کرده و اگر شورای امنیت سازمان ملل درخواستی از ایران کند و ایران بپذیرد، مخالفین ایران، باید یکی از قطعنامهها و تحریمها را لغو کنند. و به همین ترتیب، بدون تعجیل و با آرامش میتوان به نتیجه مناسب دست یافت. بنابراین بسیاری از مسایل به تصمیمات تهران بستگی دارند.
