گروه فرهنگي مشرق - شايد ما به خاطر نفس آلوده‌مان از خود عاجز شده باشيم اما رب متعال هرگز از ما نااميد نشده و مهربان‌تر از مادر انتظار رستگاري بندگانش را مي‌کشد.

بر سر قرارهاي شب قدر مانده‌ايم؟
بيش از چهل روز از شب هاي قدر گذشت و خوشا به حال آنان که در اين چهل روز بر عهد و توبه خود پاي فشردند و اينک با قلبي صاف و روحي جلايافته با سرعتي افزون تر به سوي حضرت حق در حرکتند. ولي هستيم بسياري از ما که همان فرداي ليالي قدر توبه شکستيم و عهدمان را زير پا گذاشتيم. در حالي که چشمه بخشش جوشان بود و چه بسا همه توبه هايمان آن شب پذيرفته شده بود اما باز قدر ندانستيم و به منزل اول عادت هاي سخيف و گناه هاي کوچک و بزرگ بازگشتيم.
شايد ما به خاطر نفس آلوده مان از خود عاجز شده باشيم اما رب متعال هرگز از ما نا اميد نشده است و مهربان‌تر از مادر انتظار رستگاري بندگانش را مي کشد. شايد براي همين باشد که هيچ گاه باب توبه و خالص شدن را نبسته و حتي روزهاي ديگري را با آب و هوايي بهشتي فرو فرستاده تا بلکه ما از خواب غفلت بيدار شويم و بال و پرهاي شکسته مان را ترميم کنيم و به آسمان پر گشاييم.
يکي از ماه هاي طلايي که ندامت توبه کننده و دعاي حاجتمند در آن به شايستگي پذيرفته مي شود ماه ذيقعده است. ماهي حرام که اعمالي کم نظير در آن سفارش شده است و باب رحمت الهي در روز و شب آن به روي بندگان باز است. تنها اندک همتي کافيست که آب رفته را در اين ماه به جوي بازگرداند. ماهي که مي توان در آن به سوي معبود بازگشت و بارگناهان را بر زمين نهاد و رحمت و عنايت خداوندي را به آغوش کشيد.

گناه سوزي در يکشنبه‌هاي ذيقعده
ماه ذيقعده يکشنبه هايي دارد براي تولدي دوباره؛ براي پاک شدن و بار گناه را بر زمين نهادن. در اين ماه بهشتي، عملي از حضرت رسول صلي الله عليه و آله روايت شده است که براي انسان آرام و قرار نمي گذارد.
«انس بن مالک» مي گويد: رسول خدا در يکشنبه ي ماه ذيقعده از منزل بيرون آمد و فرمود: اي مردم، کدام يک از شما مي خواهد توبه کند؟ عرض کرديم: همه مي خواهيم توبه کنيم. فرمود: غسل کنيد و وضو بگيريد و چهار رکعت نماز- در هر رکعت يک بار فاتحه الکتاب، سه بار قل هو الله احد و هر کدام از دو سوره معوذتين را يک بار- بخوانيد، سپس هفتاد بار استغفار کنيد و آن را به « لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم» ختم کنيد. آن گاه بگوييد: «يا عزيزُ يا غفار، اِغفِر لي ذُنوبي و ذُنوبَ جَميعِ المُومنينَ و المُومِنات، فَاِنّه لا يَغفِرُ الذُّنوبَ الّا اَنت»
سپس فرمود: هر بنده‌اي از امت من اين عمل را انجام دهد، از آسان به او ندا مي‌شود: «اي بنده ي خدا، عمل خود از نو آغاز کن؛ زيرا توبه ي تو پذيرفته و گناه تو آمرزيده شد.» و فرشته اي از زير عرش به او خطاب مي‌کند: «اي بنده خجسته باد بر تو و فرزندان تو!» و فرشته اي ديگر ندا مي کند: «اي بنده، دشمنان تو در روز قيامت از تو راضي خواهند گرديد.» و فرشته اي ديگر ندا مي کند: «اي بنده، تو مومن از دنيا مي روي و دين تو از تو گرفته نمي شود و قبر تو گشوده و نوراني مي شود.» و فرشته اي ديگر ندا مي کند: «اي بنده، پدر و مادر تو از تو راضي خواهند گرديد، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزيده شدند و روزي تو در دنيا و آخرت گشوده و فراوان خواهد بود.» و جبرئيل عليه السلام ندا مي کند: «من همراه با فرشته ي مرگ مي آيم و به او سفارش مي کنم که با تو به نرمي رفتار کند و اثر مرگ حتي خراشي در تو ايجاد نخواهد کرد و فقط روح تو به آرامي از بدنت خارج خواهد شد.» عرض کرديم: اي رسول خدا، اگر بنده اي اين عمل را در غير اين ماه انجام دهد، چه اثري خواهد داشت؟ فرمود: «همانند آن چه توصيف کردم براي او خواهد بود و اين سخنان را جبرئيل عليه السلام آنگاه که خداوند مرا به آسمامن (معراج) بر، به من آموخت.»(1)
-------------
نويسنده: محمدعلي روزبهاني، گروه تبيان
پي‌نوشت:
1- اقبال الاعمال، سيد بن طاووس، ترجمه محمد روحي، ج2، ص13