سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** اگر از برجام خارج شویم، به ایران حمله می‌شود!

روزنامه سازندگی در یادداشتی به قلم «علی بیگدلی» نوشت: «ایران باید به حضور خود در برجام ادامه دهد و اینکه صحبت‌هایی مطرح شده است مبنی بر اینکه به زودی آقای روحانی راهبرد جدید و اقدامات متقابل ایران را در مقابل آمریکا اعلام خواهد کرد که احتمالاً خروج از برجام یا بالابردن درصد غنی سازی، یکی از آنها خواهد بود، باید گفت که هیچکدام از این دو اقدام در متن برجام وجود ندارد و عملی کردن آنها کارخطرناکی است؛ چرا که بالابردن درصد غنی سازی خارج از معاهده برجام به نفع آمریکا خواهد بود و همه اقدامات ایران آزاری آمریکا با هدف اقدام هیجانی از سوی ایران صورت می‌گیرد».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «ما اگر از برجام خارج شویم، پرونده ما به شورای امنیت می‌رود و در آنجا به ذیل اصل هفتم منشور سازمان ملل بازمی گردیم که در این صورت زمینه حمله نظامی با جواز شورای امنیت صادر خواهد شد. اگر ما بخواهیم غنی سازی را از ۳،۵ درصد بالاتر ببریم، باید علاوه بر برجام از آژانس انرژی هسته‌ای نیز خارج شویم. خروج ما از برجام و آژانس مساوی است با از دست دادن اروپا و شکل گیری یک اجماع بین المللی علیه ایران».

اصلاح طلبان بارها اذعان کرده‌اند که تا زمانیکه آمریکا و اروپا مطمئن باشند که دولت ایران تحت هر شرایطی در برجام می‌ماند، نه تنها به هیچ عنوان تعهدات خود را انجام نداده، بلکه بر دامنه گستاخی و اقدامات ضدایرانی خود نیز می‌افزایند.

اگر ایران در پی آن است تا از فشارها بکاهد و گستاخی طرف غربی را مهار کند، راه حل آن در کاهش سطح تعهدات برجامی و عکس العمل از موضع قدرت و در یک کلام «اقدام متقابل» است.

طیف اصلاح طلب که هیچ توجیهی برای نسخه ذلت بار خود در سیاست خارجی ندارد، به ترفند نخ نما و تکراری «سایه جنگ» چنگ می زند و مدعی است که هرگونه اقدام عزت آفرین ایران در عرصه بین المللی برای احقاق حقوق مردم ایران، منجر به جنگ خواهد شد.

این ادعای مضحک در حالی است که اندیشکده ها و نهادهای متعدد آمریکایی بارها اذعان کرده‌اند که گزینه حمله نظامی به ایران به هیچ عنوان بر روی میز مقامات این کشور وجود ندارد. در روزهای گذشته، سرلشکر حاج قاسم سلیمانی گفته بود: «سازمان‌های امنیتی آمریکا به ترامپ گفته‌اند "هرگونه جنگ نظامی با ایران خطرناک و نابودکننده است و ما را به جنگ بی‌پایانی می‌کشاند و همه منافع ما را به خطر می‌اندازد." این اطلاعات است که می‌گویم؛ نه تحلیل».

«هارولد رود» تحلیلگر سابق پنتاگون چندی پیش گفته بود: «ما امروزه در موقعیتی هستیم که نه تنها در جهان اسلام بلکه در کل دنیا، آمریکا را بسان ببر کاغذی می‌بینند». آمریکا اکنون به نمایشگاهی بزرگ از شکست‌های پی‌درپی تبدیل شده است. پس از ناکامی در افغانستان و عراق و لبنان و سوریه، اینک سریال ناکامی‌های ببر کاغذی به یمن رسیده است.

** فائزه هاشمی: جداکردن زنان و مردان، اعتدال را از جامعه می‌گیرد!

«فائزه هاشمی» در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «یکی از مهم‌ترین دلایل خشونت‌هایی که بارها در مسابقات فوتبال و از جمله در بازی پرسپولیس و سپاهان رخ داد و منجر به جراحت و حتی مرگ برخی هواداران شد، به موضوع عدم‌حضور زنان و خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها بازمی‌گردد. دین ما تأکید دارد زن و مرد در کنار هم آفریده شده‌اند تا اعتدال و آرامشی برای یکدیگر باشند. جداکردن زن و مرد اعتدال را از انسان‌ها و از جامعه می‌گیرد و منجر به وقوع اتفاقاتی می‌شود که روزهای قبل در ورزشگاه آزادی تهران شاهد بودیم. متأسفانه در کشور ما اتفاقات بسیار ناهنجاری در استادیوم‌ها می‌افتد که مایه شرمساری و غم برای همه ما است اما اگر خانواده‌ها در کنار یکدیگر در ورزشگاه حاضر بودند، مردان برای رعایت حال و شرایط خانواده خود هم که شده بود، از انجام اعمال غیراخلاقی یا خشن پرهیز می‌کردند. طبیعتاً هر مردی زمانی که با همسر، خواهر یا دختر خود در ورزشگاه حضور دارد، از بسیاری از جهات رفتار خود را کنترل می‌کند و همین خودکنترلی و اعتدال در رفتار است که می‌تواند حلّال بسیاری از مشکلات باشد. وقتی می‌توان با صدور مجوز حضور زنان در ورزشگاه مانع از وقوع بسیاری از اتفاقات غیراخلاقی و خشونت‌بار شد».

وی در ادامه گفت: «حضورزنان به‌منزله پیشگیری به‌جای درمان است. اگر دختران و زنان در ورزشگاه‌ها حضور داشته باشند، بسیاری از این خشونت‌ها اصلاً شکل نمی‌گیرد که بخواهیم برای آن چاره‌ای بیندیشیم».

چندی پیش «زهرا شجاعی» رئیس مرکز امور مشارکت زنان در دولت اصلاحات با افشاگری درخصوص استفاده ابزاری اصلاح طلبان از زنان گفته بود: «اصولگرایان حمایت بیشتری از زنان انجام می‌دهند و در عوض اصلاح طلبان موقع انتخابات از زنان استفاده می‌کنند و بعد کاری برایشان نمی‌کنند».

روزنامه اصلاح طلب آرمان چندی پیش با توهین به زنان در مطلبی نوشته بود: «ا گر زنان به تماشای بازی مردان نروند دچار بحران روحی و روانی می‌شوند»!

یکی از اهداف اصلی طیف اصلاح طلب از مطرح کردن موضوعاتی همچون حضور زنان در ورزشگاه، کنسرت و... تلاش برای انحراف افکار عمومی از موضوعات اساسی کشور از جمله مطالبات معیشتی مردم است.

انحراف افکار عمومی از موضوعات اصلی، یکی از مهمترین شگردهای عملیات روانی است. تلاش برای فعال کردن گسل‌های مختلف جامعه از جمله گسل‌های جنسیتی مدتهاست در دستور کار طیف سیاسی خاص قرار گرفته است.

چندی پیش یکی از فعالین فضای مجازی در مطلبی نوشته بود: «رفتن یا نرفتن به استادیوم باید مهمترین مساله دختر ایرانی بشود! با کدام پول مهم نیست! چند درصد مهم نیست! برای چه مهم نیست! مهم این است که او را پر از بغض کنیم نسبت به گروه دیگری از جامعه خودش! به او بگوییم مشکلات اصلی چیزی نیست! اگر تو بتوانی بروی استادیوم، هم شغل داری، هم شوهر داری، هم مسکن داری، هم بچه داری و … خلاصه همه چیز داری! اگر بتوانی بدون روسری راه بروی، به همه آرزوهای مادی و معنوی رسیده‌ای! دختر فلانی با پسر فلانی صرافی می زند و در حالیکه بابا جان حق اوقات فراغت می‌گیرد، با رانت کرباسچی و سهمیه دو میلیارد تومانی به لیست امید می‌رود و ازآنجا به کرسی مجلس می‌رسد! می‌بینید که مبارزه شما نتیجه داده و آنها بازهم ثروتمندتر شدند»!

** نباید مشکلات موجود در کشور را به اصلاح‌طلبان ربط بدهیم!

«داریوش قنبری» فعال سیاسی اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه ابتکار گفت: «ما نباید مشکلات موجود در کشور را به اصلاح‌طلبان ربط بدهیم و اکنون آن را دست‌مایه حمله به این جریان قرار دهیم. این درواقع کار جریان رقیب است که همه مشکلات جاری در کشور را از چشم جریان اصلاح‌طلب می‌بیند. ما با حمایت از دولت روحانی مانع حضور تندروها شدیم. نکته‌ای که نباید از آن چشم‌پوشی کرد این است که عملکرد اصلاح‌طلبان باید با توجه به حضور و سهم آنها در دولت روحانی ارزیابی شود».

چندی پیش «محمد عطریانفر» از فعالین اصلاح طلب گفته بود: «قهرا جامعه هر ناکارآمدی در حوزه دولتی را به پای نیروهای پشتیبان آن دولت می‌نویسد و حامیان را هم مورد نقد قرار می‌دهد. در این رابطه چه دولت مقصر باشد و چه ناکارآمدی‌ها با توجه به شرایط بین المللی معطوف به حوزه پیرامونی و فراتر از دولت باشد، فرقی نخواهد کرد. رویکرد جامعه نسبت به دولت و حامیانش و یکی انگاشتن آنها قطعی است».

رفتار سیاسی اصلاح طلبان بدین صورت است که در ابتدا سهم خود را تمام و کمال از دولت می‌گیرند و سپس در زنگ حساب، منکر حضور در دولت شده و نسبت به وضع موجود که خود باعث و بانی آن هستند، انتقاد کرده و غر می‌زنند و مدعی می‌شوند که اگر در دولت بودند چنین می‌کردند و چنان!