به گزارش مشرق، جواد موگویی فعال فضای مجازی در گزارش‌های روزانه خود از مناطق سیل زده خوزستان و لرستان نوشت:

روزنوشت‌های سفر به لرستان-خوزستان/۴۵

روز بیست‌ودوم-۹۸/۲/۴

شهر در حال خالی شدن از نیروهای مردمی است! از سردرگمی و خستگی. سپاه در حال تحویل دادن شهر به دولت است‌. ایضا ارتش و هلال احمر.

در پل دختر هرچه می‌گذشت اوضاع روزبه روز بهتر می‌شد. عکس اینجا.

رسانه‌ها هم خبرنگارانشان را برگرداندند.

گویی همه چیز تمام شد!

نظام در جنگ رسانه‌ای سیل ۹۸ مغلوب شد؛ لکن سیل نیروهای مردمی به کمک رسانه مغلوب آمد؛ انقدر روحانیون و نیروهای مردمی وارد شهر شدند که بی‌بی‌سی نتوانست انکار کند؛ لاجرم بایکوت کرد تا به وقتش.

با خالی شدن شهر از نیروهای مردمی، بی‌بی‌سی می‌آید. برمی‌گردد و آن حماسه را تحریف می‌کند.

راه مقابله به آن؛ اولا نترسیدن از گفتن حقیقت است. رسانه باید بی‌کم‌وکاست سیل خوزستان را روایت کند؛ با تلخی‌ها و شیرینی‌هایش. ضعف‌ها و قوت‌هایش.

این روایت، اعتماد عمومی را افزایش می‌کند.

سیما در روایتش فرقی میان اربعین و ۲۲ بهمن و امتحان کنکور قایل نیست! گاه حتی خبرنگارش یکیست!

دوما؛ مطالبه‌گری از همه دستگاه‌ها. پرچم باید دست سیما باشد؛ بدون نگاه جناحی‌.

این روزها یکی از کارهایم گفتن این حرف‌ها به مدیران رسانه‌ایست. از صبح با ده‌نفرشان حرف زدم. جز روزنامه وطن امروز تقریبا بی‌فایده بود.

ظهر رفتم تهران‌؛ جلسه با یکی از مدیران ارشد سیما. به سفارش دوستی هماهنگ شد.

گفتم ۵ استان مستقیم درگیر سیل‌اند.

گفت مگر فقط لرستان و خوزستان نیست؟!

فهمیدم اطلاعی از سیستان ندارد! گفتم در آق‌قلا هم آب دوباره آمده بالا.

نمی‌دانست! 

شرحی از خوزستان و تفاوت‌هایش با لرستان دادم. گفتم در لرستان، سیل زد و رفت. اما در خوزستان سیل تمام نشده‌.

گفتم وسعت خرابی‌ها در خوزستان چندبرابر لرستان است‌.

گفتم عرب خوزستان ارتباط مستقیم با رسانه عربی دارد؛ اینجا الجزیره و العربیه. در فضای واقعی هم خود را با امارات، کویت و قطر و.. مقایسه می‌کنند. اینکه مانند آنها نفت دارد اما در فقر است.

گفتم اینجا خطر وهابیت و خلق عرب جدیست.

گفتم که مسئول امنیتی به خودم گفته که در خوزستان ۱۰‌ها هزار نفر گرایش سیاسی مستقیم به وهابیت پیدا کردند.

گفتم اینجا وضعیت قرمز است. هم در بهداشت و هم در گستردگی تخریب‌ها. انقدر عادی‌سازی نکنید. مردم اگر بفهمند سرازیر می‌شوند برای کمک. 

با دقت گوش می‌کرد. لکن درک نکرد.

نمی‌دانم چرا!

غروب نشده برگشتم اهواز؛ بی‌نتیجه...