بیشتر بخوانید:
او همچنین ساعاتی پیش در توضیح این صحبت‌ها در صفحه اینستاگرام خود نوشت: "این پاسخ من موجب اظهارنظرهایی شد. اکنون اضافه می‌کنم که تردیدم درباره نامه مربوط به نهضت آزادی از آن جهت است که بعید است امام (ره) یک گروه اجتماعی سیاسی با سابقه طولانی اسلامی را که اقدام مسلحانه نیز نکرده است از حقوق اجتماعی خود محروم کرده و به راحتی قانون اساسی را زیر پا گذاشته باشند. اما تردیدم درباره نامه ۶۸/۱/۶ درباره آیت‌الله منتظری از آن جهت است که اولاً در آن ایام امام در حال بیماری بودند. ثانیاً اساساً نیازی به چنین نامه‌ای نبود، زیرا آیت‌الله منتظری هر لحظه آماده استعفا دادن بود و از آن استقبال می‌کرد. و ثالثاً لحن نامه با سیره و شخصیت امام (ره) سازگار نیست. البته از سوی دیگر به مسئولان مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام اعتماد دارم. لذا مسئله برای شخص من لاینحل باقی مانده است."
** محکومیت ابراهیم یزدی به دلیل نشر اکاذیب در خصوص نامه امام
اولین بار نهضت آزادی و بیت منتظری مطرح کردند که این نامه‌ها توسط سید احمد خمینی و نه امام نوشته شده است. پس از انتشار متن نامه و تصویر دستخط امام خمینی (ره) در رابطه با نهضت آزادی در دی ماه ۱۳۶۸ (پس از رحلت امام خمینی (ره))، نهضت آزادی بلافاصله مدعی شد که این نامه جعلی است و تلویحاً سیداحمد خمینی را متهم به جعل نامه و به قوه‌قضائیه در این‌باره شکایت کردند.
هرچند طبق قانون مصوب مجلس، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) مرجع صلاحیت و اعلام نظر کارشناسی در خصوص انتساب مطالب به امام بود، یادگار امام پیگیر قضیه شد و اصل دستخط نامه امام در خصوص نهضت آزادی را در اختیار قوه قضائیه قرار داد تا چند کارشناس خبره خط‌شناس دادگستری مامور بررسی و اعلام نظر کارشناسی شوند. پیش از آنکه دادگاه رای نهایی خود را اعلام کند، سیداحمد خمینی و مهندس بازرگان فوت کردند؛ لذا پرونده مختومه اعلام شد.
اما بعدها نهضت آزادی و دبیرکل آن یعنی ابراهیم یزدی این ادعا را دوباره مطرح کردند و برای بررسی این موضوع، دادگاه دیگری تشکیل شد که در پی برگزاری جلسات کارشناسی، دادگاه ادعای نهضت آزادی را رد کرد و اصل دستخط امام خمینی (ره) مورد تایید دستگاه قضایی قرار گرفت. همچنین قوه قضائیه در سال ۷۵ ابراهیم یزدی را به دلیل نشر اکاذیب و توهین به شلاق محکوم کرد. اعتراض یزدی به رای دادگاه نیز نتیجه‌ای دربرنداشت و دادگاه تجدیدنظر حکم دادگاه بدوی را تایید کرد که با گذشت موسسه تنظیم و نشر آثار امام، یزدی به جزای نقدی محکوم شد.
ابراهیم یزدی و مهدی بازرگان
مجید انصاری در این باره گفته است: "مرحوم حاج احمد آقا در جهت عمل به وصیت نامه حضرت امام (رحمه‌الله علیه) از دادگستری درخواست کارشناسی خط و امضای مبارک حضرت امام را نمودند و کارشناسان خبره دادگستری با استفاده از ابزار مخصوص و پس از چند روز کار تخصصی بر روی نامه مزبور، به اتفاق بر اصالت‌نامه و صحت صدور آن از طرف حضرت امام (رحمه‌الله علیه) رأی دادند."
محتشمی‌پور وزیر کشور وقت که نامه امام در رابطه با نهضت آزادی خطاب به وی نوشته شده بود، در گفت‌وگو با ماهنامه یادآور در خرداد ۸۷ گفت: "نظر من این است که این نامه، خط شخص امام است. این حرف را به این دلیل میگویم که وقتی نهضت آزادی شکایت کرد، قرار شد کارشناسان دادگستری بروند و در مؤسسه حفظ و نشر آثار امام، خطهای امام را کنار هم بگذارند و صحت مسئله را تأیید کنند که همین کار را هم کردند و ثابت شد که نامه به خط شخص امام است. متأسفانه اینها بهدلیل سلطهای که در دوره دولت موقت پیدا کردند، حتی در قوه قضاییه هم نفوذ پیدا کرده بودند و لذا رسیدگی به این پرونده را چندین بار به تعویق انداختند. بهطوری که بالاخره مرحوم حاج احمد آقا، شخصاً به دفتر آقای یزدی رفت و گفت که چرا به پرونده رسیدگی نمیکنید؟ پرونده را که آوردند، معلوم شد که سه برگ آن از جمله ورقه کارشناسی تأیید خط مفقود شده است. عوامل آنها در قوه قضاییه جمهوری اسلامی میدانستند که اگر پرونده نهضت آزادی رو شود، دیگر چیزی برایش باقی نمیماند! به هر حال با پیگیری مرحوم حاج احمدآقا، پرونده دنبال شد و آقای دکتر یزدی چون تهمت زده بود، محکوم به شلاق شد."
تصویر نامه امام خمینی (ره) به محتشمی‌پور در خصوص نهضت آزادی
محتشمی‌پور همچنین در سال ۷۴ عنوان کرد: "آن نامه‌هایی که امام احتمال می‌دادند بعد از فوتشان یک مسئله‌ای ممکن است، پیدا شود و حرفی و تفسیر و بحثی شود عنایت می‌کردند و با خط خودشان می‌نوشتند و این نامه {نامه امام در مورد نهضت آزادی} یکی از آن‌هاست که به خط امام از اول تا آخر نوشته شده است." (ماهنامه جام، شماره ۴۰، آبان و آذر ۷۴، صفحه ۵۶)
محمد نوری‌زاد نیز در سال ۹۱ به تکرار این ادعا پرداخت که دستمایه گزارش‌های خبری شبکه‌های ضدانقلاب شد و در پی آن موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) در اطلاعیه‌ای عنوان کرد که "اصالت نامه امام خمینی (ره) درباره نهضت آزادی خدشه‌ناپذیر است."
گرچه دادگاه رای قطعی به اصل بودن دستخط امام خمینی (ره) داد؛ اما نهضت آزادی‌ها پس از آن هم دست از شبهه‌افکنی برنداشتند. سیداحمد خمینی در نامه به آیت‌الله پسندیده (عموی خود) نوشته است: «اینان اعلامیه‌ای را که امام (قدس سره) با خط مبارکشان خطاب به آقای محتشمی نوشته‌اند، مجعول دانسته و در عین اینکه نسبت جعل را مستقیماً به من نداده‌اند ولی با قراردادن خط من بالای نامه امام به آقای محتشمی، جعل را از من دانسته‌اند و خطی از امام که شعر: "من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم" است را آورده‌اند و ادعا کردند که خط امام این است، در صورتی که حضرت امام (قدس سره) در موقع قدم زدن شعر می‌گفتند و خط مذکور، خط امام در موقع راه رفتن و یا ایستاده است. از این گذشته اینقدر خط امام روشن است که احتیاج به این حرفها ندارد. من یک صفحه از وصیت نامه امام و نامه مورد بحث را می فرستم، خود قضاوت فرمایید آیا من اینقدر بی‌دین و بی‌عقل هستم که چیزی، آن هم چنین مسئله مهمی را به امام نسبت دهم و از آتش قهر خدا در دنیا و آخرت نترسم. اگر من بناست بدین خاطر جهنمی شوم چرا چیزی را که به نفع خودم است به امام نسبت ندهم؟ … من معتقدم که حق با امام راحلمان است آن مرد بزرگی که با هوش و استعداد سرشار خود عمق ماهیت‌های کثیف ضد انقلاب را بسیار عالی تشخیص می‌داد. نامه‌ای را نهضت آزادی برای فرار از تنبیه ملت شریف ایران به اینجانب نسبت داده است و فکر می‌کرده بعد از وفات امام، من دست به چنین خیانتی زده‌ام، در زمان حیات امام و با دستور ایشان برای آقایان خامنه‌ای، هاشمی، موسوی اردبیلی، موسوی نخست‌وزیر، ری‌شهری وزیر اطلاعات وقت فرستاده شد. فقط اجازه ندادند که در همان موقع منتشر کنیم. فرمودند این برای بعد از مرگ من است تا اگر آنها خواستند ایران را به سوی غرب بخصوص آمریکا سوق دهند، منتشر کنید. من این نامه را برایتان فرستادم تا معلومتان گردد اینها از چه قماشی هستند و برای رسیدن به دنیا حاضرند به هرکسی هر تهمتی بزنند و از خدا باکی نداشته باشند... اینها دل امام راحلمان را خون کرده‌اند و آدم‌های بیدینی هستند که در قالب دین به اسلام و مسلمین ضربه می‌زنند.»
** تشکیک در نامه مورد تایید هاشمی
بیت آیت الله منتظری و هوادارانش در برهه‌های مختلف اقدام به تشکیک در نامه امام خمینی (ره) به منتظری کردند. احمد منتظری در چهارمین سالگرد درگذشت پدرش گفت: "خط‌شناسان همه تایید می‌کنند که این خط امام (ره) نیست و در زمان حیات ایشان هم از صدا و سیما پخش نشده و بنابراین نمی‌شود گفت که منتسب به ایشان است." موسوی تبریزی هم در سال ۹۳ ادعا کرد که نامه امام درباره نهضت آزادی و عزل منتظری را امام ننوشته بود.
هاشمی رفسنجانی که در زمان انتشار نامه امام خمینی (ره)، رئیس مجلس شورای اسلامی و از سران سه قوه بود، در مورد ماجرای آن نامه و عزل منتظری، سال ۷۶ در نمازجمعه تهران گفت: "… رهبری {آیت الله خامنه‌ای} هم که در مشهد بودند همان روز (۶ فروردین ۶۸) آمدند. مستقیم از مشهد آمدند دفتر من در مجلس و همان موقع هم نامه‌ای از امام به من رسید. نامه‌ای سر به مهر امام برای من فرستادند به دفتر من که وقتی نامه رسید، رهبری هم رسیده بودند. ما با هم این نامه را باز کردیم و امام اجازه داده بودند که نامه را بخوانیم. همین نامه‌ای است که چاپ شد، یعنی نامه دومی که در روزنامه‌ها چاپ شد این همین است. حاج احمدآقا تلفن کرد و گفت به نظر می‌رسد اگر بخواهیم که فتنه‌ای پیش نیاید شما و آقای خامنه‌ای با هم بروید قم و شما نامه را ابلاغ کنید و آنجا هم صحبت کنید و فتنه‌ای هم پیش نیاید. مسئله امام را هم که می‌دانید حالت برگشت ندارند، من گفتم نه ما حرف داریم ما باید قبلاً امام را ببینیم، ایشان گفت نامه را دادند آقا به رادیو، رادیو ساعت دو می‌خواند. من گفتم نخواند بالاخره ما مشاور امام هستیم صبر کنید ما بحث خودمان را بکنیم تا بعد بفهمیم چه می‌شود، قضیه چه اتفاقی می‌افتد... از جلسه‌های بسیار تلخ روزگار ما بود. ایشان (امام خمینی (ره)) خیلی تند صحبت کردند و ما صبر کردیم، خلاصه بحث بر این شد که ایشان می‌گفتند چرا نگذاشتید نامه پخش شود و ما گفتیم که مصلحت نمی‌دانیم و حالا هم تقاضا می‌کنیم که نامه پخش نشود... برای پخش نامه، ایشان مقاومت می‌فرمودند. ما اصرار می‌کردیم. آخرین قرار این شد که گفتند امشب پخش نمی‌کنیم، که آن شب را ایشان قبول کردند که پخش نشود تا فردا برسد."
نامه امام خمینی (ره) به آیت الله منتظری
"حمید انصاری" قائم‌مقام موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) مهرماه ۸۹ صدور این نامه از جانب شخص امام را «قطعی‌الصدور و غیر قابل خدشه» عنوان کرد و گفت: "یادآور می‌شوم که نامه معروف ۶۸/۱/۶ حضرت امام را، حجت الاسلام آقای محمدعلی انصاری اخوی اینجانب و بنده در روز ۶۸/۱/۶ به قم بردیم و تحویل قائم مقام رهبری گردید. ناگفته‌هایی از این ماموریت و مسائل پس از تحویل نامه دارم که بیان آن فعلاً در فرصت این مقال نمی‌گنجد. به هر حال با ادعاهای واهی نمی‌توان حقایق تاریخی و واقعیت‌های بدیهی را منکر شد. آنچه که مایه تاسف است اینکه این ادعا در لفافه حفظ حرمت امام و با جفایی نابخشودنی در حق یادگار امین امام که امانتداری او زبانزد خاص و عام بوده و امام بارها به صراحت شهادت داده است که فرزندش علیرغم اجازه‌ای که از امام داشته است حتی یک واو در نوشته‌های امام بدون نظر ایشان تغییر نداده است و تاسف بارتر اینکه این اتهام ناروا در حالی بیان می‌شود که دست امام و یادگارش از این دنیا کوتاه است."
ضمن اینکه پس از صدور نامه از سوی امام خمینی (ره)، آیت الله منتظری در پاسخ به نامه امام نوشت: «مرقومه شریفه مورخ ۰۶/۰۱/۱۳۶۸ واصل شد…». امام هم اعلام نکردند که نامه را من ننوشته‌ام.
آیت الله ری‌شهری نیز در کتاب "سنجه انصاف" خود که به بررسی وقایع مروبط به برکناری آیت الله منتظری پرداخته است در قسمتی از این کتاب به ماجرای قرائت نامه آیت الله منتظری خطاب به امام اشاره می‌کند و می‌نویسد که سید حسن خمینی از نوادگان امام نقل کرده است موقعی که صدا و سیمای جمهوری اسلامی متن نامه را در اخبار ساعت ۱۴ پخش کرد، سید حسن خمینی نزد امام بود و کسی نیز در منزل نبوده و زمانی که امام خبر را شنیدن سه بار فرمودند: "خدا لعنت کند مهدی هاشمی را".
"حمید انصاری" قائم مقام مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) در واکنش به سخنان مطهری گفت: "مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام به عنوان تنها مرجع رسمی برای تعیین اصالت مطالب مربوط به امام که با دستور و صلاحدید شخص امام به این عنوان تعیین شده است، بار دیگر اعلام می دارد که در انتساب این نامه ها به امام خمینی کوچکترین شبهه ای وجود ندارد و چنانکه تا کنون و در بیانیه های مفصل توضیح داده ایم، این دو مرقومه متعلق به بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی (س) است و کمترین شبهه ای در این زمینه وجود ندارد."
