به گزارش مشرق به نقل از مهر، در مدينة‌النبي ولوله‌اي است. کوي بني‌هاشم حال و هواي ديگري دارد، در خانه امام موسي‌کاظم(ع) خبر‌هايي است، پس از ساعاتي صداي نوزاد در درون خانه مي‌پيچد و کودکي چشم به جهان مي‌گشايد. خواهر و برادران با شوق گرداگرد نوزاد تازه متولد شده را فرا مي‌گيرند پدر، نوزاد را در آغوش مي‌گيرد و با نگاه به چشمان معصوم کودک، وي را معصومه(س) خطاب مي‌کند.
در اين ميان يکي از برادران کودک از همه خوشحال‌تر است او که 25 سال سن دارد کودک را از آغوش پدر گرفته و به چهره وي خيره مي‌شود. مي‌داند که سال‌ها بعد که جور زمان و حاکمان، وي را از مدينه رهسپار طوس خواهد کرد همين کودک به شوق ديدار وي رنج سفر مي‌پذيرد و به دنبال برادر رهسپار مي‌شود.
پس از دو دهه از اين روز فرخنده اين کودک بانويي شده است که در کرامت و علم و فضيلت سرآمد بانوان مدينه است، ولي دوري برادر، وي را بي‌تاب کرده است، عزم هجرت مي‌کند و براي ديدار برادر راهي طوس مي‌شود.
23 ربيع الاول سال 201 هجري قمري، در شهر قم ولوله و شور و هيجان نمايان است، مردم با شوقي وصف ناپذير يکديگر را از آمدن بانويي با خبر مي‌کنند که قطعه‌اي از بهشت را براي ديارشان به ارمغان مي‌آورد «بانويي مي‌آيد» بانگي درکوچه و بازار پيچيده، بوي اسفند و گل و گلاب همه جا را فرا گرفته است. بي‌خبران از باخبران در شگفتند «چه کسي مي‌آيد؟»، گفته مي‌شود: «خواهر امام رضا(ع) مي‌آيد».
همه از خانه و کاشانه خود بيرون آمده‌اند، پير و جوان و زن و مرد با هيجان به سمت خارج شهر در حرکتند شهر براي آمدن بانويي مهيا شده است که معصومه(س) مي‌خوانندش. گرد و غباري از دور نمايان مي‌شود و هلهله زنان پايان انتظار را خبر مي‌دهد «معصومه(س) آمد».
کجاوه‌اي از دور نمايان مي‌شود و هرکس سعي دارد تا خود را به آن نزديک کند و چشم‌هاي خود را با نورانيت اين بانو نورباران کند. چه شوقي در ميان اين مردم است! بانوي آب و آيينه شهر قم را نور باران کرده است، سران شهر، هر کدامشان سعي دارد تا افتخار ميزباني اين بانو را داشته باشد اما معصومه(س) بيت‌النور را سنگفرش گام‌هاي فرشته گونه‌اش مي‌کند و اين مکان مقدس، 17 روز شاهد نجواهاي نيمه شب معصومه(س) با خداي خود و دلتنگي وي براي برادرش مي‌شود.
بيماري امان معصومه را بريده است و او تنها به اين اميد دارد که بتواند با رهايي از بستر بيماري خود را به برادر غريبش در طوس برساند اما افسوس که پس از 17 روز معصومه(س) به آسمان پرکشيد و رضا(ع) غريب الغرباي شهر طوس شد. اما همين اقامت نه چندان طولاني، کوير قم را شهره آفاق کرد.
سال‌هاست که اين شهر وامدار حضور بارگاه ملکوتي اين بانوي بزرگوار است. کوير تفت ديده قم سال‌ها است که سيراب وجود حضور معصومه(ع) است و قم به برکت وجود آن حضرت شهر فقاهت، علم و اجتهاد شد. دير زماني است که تشنگان علم و فقاهت راهي اين ديارند تا در جوار اين بانوي بزرگوار، علم را به بند کشند و هر ساله خيل عاشقان و زائران نيز رهسپار اين ديارند تا دل‌هاي خود را به ضريحي گره بزنند که بوي دختر پيامبر را مي‌دهد.
صديقه توسلي يکي از دختران اين ديار و زائر حرم حضرت معصومه(س) است که با چشماني اشک آلود آمده تا درد دل‌هاي خود را با اين بانوي بزرگوار زمزمه کند. از احساس او نسبت به حضرت معصومه(س) سئوال مي‌کنم. گرچه در عمق نگاهش پاسخ سئوال‌هايم را مي‌گيرم و او انگار که منتظر سئوال من باشد پاسخ مي‌دهد از يکي از روستاهاي اصفهان به شوق زيارت حرم حضرت معصومه(س) راهي شهر قم شده و با اينکه 7 ساعت در راه بوده، عشق زيارت حضرت معصومه(س) خستگي راه را برايش بي‌معنا کرده است. از دعاها و زمزمه‌هايش سئوال مي‌کنم و او ادامه مي‌دهد که مادرش 2 سال پيش از امام رضا(ع) شفا گرفته است و آنها دلشان مي‌خواسته که امسال دوباره به پابوس امام رضا(ع) بروند اما چون برايشان مقدور نبوده به زيارت خواهرش در قم آمده‌اند.
وي در ادامه از بيماري سرطان دايي خود تعريف مي‌کند و مي‌گويد: مادرم از امام رضا(ع) شفا گرفت اما دايي‌ام هنوز بيمار است و من آمده‌ام تا شفاي او را از حضرت معصومه(س) بخواهم و در کنار آن از بي‌بي درخواست کنم که همه بيماران را شفا بدهد.
صديقه با اشاره به اينکه هيچکس نبايد از ائمه نا اميد شود، ادامه مي‌دهد: من مطمئن هستم اگر دعاهايمان هم مستجاب نشود خداوند صبري به ما مي‌دهد که بتوانيم تحمل کنيم، هيچکس درهيچ شرايطي نبايد حتي نااميدي از درگاه ائمه را به زبان خود جاري کند.
از او درباره فضايل و الگو‌گيري از حضرت معصومه(س) هم سؤال مي‌کنم و او با مکثي نسبتا طولاني پاسخ مي‌دهد: رعايت عفاف و حجاب و امر به معروف و نهي از منکر به شيوه صحيح که به نظر من سرچشمه همه کارها است مي‌تواند بهترين الگو پذيري از حضرت معصومه(س) باشد و من خود سعي کرده‌ام که اين شاخصه را در زندگي خود پياده کنم که شايد از اين طريق بتوانم به نحوي خود را به حضرت معصومه(س) نزديک کنم.
فاطمه از ديگر دختراني است که براي زيارت به حرم حضرت معصومه(س) آمده است. وي نيز يکي از زوار است که از شهر شيراز به قصد سفر به تهران همراه با خانواده خود راهي شده‌اند اما هم اکنون در قم و در حرم حضرت معصومه(س) هستند.
وي مي‌گويد: ما به قصد خريد براي مراسم عروسي از شيراز به تهران آمديم و قرار نبود که راهي شهر قم شويم اما حضرت معصومه(س) ما را طلبيد و ما از تهران سري به شهر قم زديم و بسيار خوشحال هستم و احساس مي‌کنم که واقعا حضرت معصومه(س) ما را طلبيده است که ما در مسير خود در قم مانده‌ايم.
وي به راز و نيازهاي خود با حضرت معصومه(س) اشاره مي‌کند و مي‌گويد: با توجه به اينکه سفر به قم ناگهاني بود واقعا نمي‌دانم که چه چيزي از حضرت معصومه(س) بخواهم اما هم اکنون که در جوار بارگاه ايشان هستم بسيار آرامش داشته و خوشحالم.
از وي خداحافظي مي‌کنم و به سمت ضريح حرم رهسپار مي‌شوم، چه شوقي در اين مردم است، عده‌اي از بانوان ايستاده زيارتنامه به دست دارند با چشماني اشک آلود در حال خواندن زيارتنامه هستند و عده‌اي ديگر دست به سينه نگاه خود را به ضريح دوخته‌اند و انگارگمشده خود را پس از سال‌ها يافته باشند در حال درد دل با حضرت معصومه(س) هستند. عده‌اي ديگر نيز در ميان اين همه جمعيت نماز اقامه مي‌کنند و من نيز به دنبال سوژه‌اي ديگر براي مصاحبه‌ام.
مينا بسطامي دختري 22 ساله که در گوشه‌اي نشسته و به ديوار تکيه داده است، پوشش او توجه مرا به خود جلب مي‌کند، در کنارش مي‌نشينم و از حال و هواي زيارت و حرم حضرت معصومه(س) از وي سؤال مي‌کنم و او با صداقتي که در چشمان خود دارد پاسخ مي‌دهد: اينجا به من آرامش مي‌دهد.
وي ادامه مي‌دهد: هرگاه در زندگي دچار مشکل مي‌شوم و يا خواسته‌اي داشته باشم به حرم مي‌آيم و با توجه به اينکه اعتقاد بسيار زيادي به امام رضا(ع) دارم، درد دل‌هاي خود را با خواهرش در ميان مي‌گذارم و اگر نتوانم به پابوس امام رضا(ع) بروم اينجا نيز براي من آرامش بخش است و به نوعي خود را نزديک به حرم امام رضا(ع) مي‌بينم و هر وقت که بخواهم به مشهد بروم ابتدا به اينجا مي‌آيم و آن هنگام هم که از مشهد باز مي‌گردم ابتدا به حرم حضرت معصومه(س) مي‌آيم.
مينا در پاسخ به سئوالم درباره الگو گرفتن از فضائل و رفتار حضرت معصومه(س) با نگاهي معنا دار به من مي‌گويد: شايد نتوانم از لحاظ ظاهري خود را به حضرت معصومه(ص) نزديک کنم اما سعي کرده‌ام تا با توجه به احاديث و رواياتي که درباره اين بانوي بزرگوار است باطن خود را به ايشان نزديک کنم.
وي ادامه مي‌دهد: من خيلي دلم مي‌خواهد که از لحاظ ظاهري لااقل بتوانم در حد امکان شبيه آن حضرت باشم اما با توجه به شرايط اجتماع علي‌رغم ميل خود رفتار مي‌کنم.
وي درباره خواسته‌هاي خود از حضرت معصومه(س) مي‌گويد و ادامه مي‌دهد: من هرگاه که خواسته‌اي داشته باشم با زبان بسيار ساده و خودماني با حضرت معصومه(س) در ميان مي‌گذارم و چون او نيز يک بانو است احساس مي‌کنم که دردهاي مرا به خوبي مي‌فهمد و در آن هنگام است که احساس سبکي و خالي شدن به من دست مي‌دهد و وقتي از حرم خارج مي‌شوم احساس مي‌کنم سبک‌بال شده‌ام و ديگر هيچ چيز در دلم نيست.
زهرا رحيمي نيز يکي ديگر از بانواني است که به قصد زيارت و درد دل به حرم آمده است و سخنان خود را اين‌گونه آغاز مي‌کند: من هر زمان که دلم مي‌گيرد و يا در کارم به بن بست مي‌رسم براي اين که آرام شوم و مشکلم حل شود به حرم حضرت معصومه(س) مي‌آيم.
وي ادامه مي‌دهد البته گاهي هم در مناسبت‌هاي مختلف به اينجا مي‌آيم تا در اين مکان مقدس و روحاني استفاده بيشتري از مراسم‌ها داشته باشم.
زهرا درباره درد دل‌ها و حاجات خود از حضرت معصومه(س) مي‌گويد: من تا به حال حاجت‌هاي بزرگي از بي‌بي حضرت معصومه(س) گرفته‌ام و از بسياري از افراد ديگر هم شنيده‌ام که حاجت خود را با توسل به حضرت معصومه(س) گرفته‌اند و به خاطر همين است که لقب کريمه اهل بيت(ع) را به وي داده‌اند و حتي در روايات داريم که امام رضا(ع) مي‌فرمايد: هرکه قبر خواهرم را در قم زيارت کند مثل اين است که مرا زيارت کرده است و اين نشان مي‌دهد که حتي امامان معصوم(ع) هم ارادت خاصي به ايشان داشته‌اند.
وي مي گويد: من که واقعا هر وقت بعد از مدتي به حرم مي‌آيم و در مقابل گنبد طلايي بي‌بي خم مي‌شوم و سلام مي‌دهم انگار غم و غصه‌هايم از دلم بيرون مي‌روند و به فراموشي سپرده مي‌شوند.
اخلاق و کردار حضرت معصومه(س) بهترين الگو براي دختران و زنان است
توليت آستانه مقدسه حرم حضرت معصومه(س) درباره حضرت معصومه(س) در گفتگو با خبرنگار مهر در قم اين‌گونه بيان مي‌کند: حضرت معصومه(س) از فضايل علمي و اخلاقي بسيار بالايي برخوردار بودند و روحيه انقلابي و ولايت پذيري ايشان بود که وي را به دنبال برادر رهسپار مرو کرد تا در کنار ايشان باشد و اين بانو مي‌تواند نمونه و الگويي براي دختران و بانوان امروز جامعه ما باشد.
آيت‌الله علي اکبر مسعودي خميني در ادامه به سفرحضرت معصومه(س) اشاره کرد گفت: يقينا هدف اين بانوي بزرگوار علاوه بر ديدار برادر، تبليغي براي نشان دادن مظلوميت خاندان ائمه بوده است که ايشان مي‌خواسته‌اند با سفر خود و طي کردن اين مسير و در بين راه به بيان مظلوميت برادر خود و ظلم مأمون اشاره کنند که همين امر موجب شد تا سران ظلم و جور در مسير ساوه راه را بر ايشان بستند و با همراهان آن حضرت که 400 تن بودند به جنگ پرداخته و عده‌اي را به شهادت رساندند.
توليت آستانه مقدسه حرم حضرت معصومه(س) ادامه داد: همين روحيه مبارزه طلبانه و انقلابي ايشان باعث شده است که بارگاه اين بانوي بزگوار پس از گذشت 1400 سال همچنان محل رفت و آمد خيل عاشقان به خاندان عصمت و طهارت باشد و بسياري از افراد از اقصي نقاط کشور و حتي جهان به قصد زيارت ايشان به قم رهسپار مي‌شوند.
وي در ادامه با اشاره به اينکه برخي سؤال مي‌کنند که چرا ايشان ازدواج نکرده‌اند بيان داشت: در اسلام آمده است که دختر بايد با کسي ازدواج کند که هم کفو وي باشد و ملاک، جنبه اخلاقي و معنوي است نه جنبه مالي و يقينا با توجه به شأن و منزلت حضرت معصومه(س) شخصي که هم کفو ايشان باشد يافت نشده است و ديگر اينکه شايد اگر ايشان ازدواج مي‌کرد براي اينکه بتواند براي ديدار برادر خود راهي سفر شود نيازمند اجازه همسر خود بود و ديگر نمي‌توانست تکليفي را که داشت عمل کند.
وي حضور عالمان برجسته ديني و حوزوي را از جمله برکات حضور حضرت معصومه(س) در شهر قم عنوان مي‌کند و مي‌گويد: وجود بارگاه ملکوتي کريمه اهل بيت در قم موجب شده است که بسياري از عالمان در اين شهر گردهم آيند و از اين شهر، علوم به ساير جهان مي‌رود.
آيت‌الله مسعودي خميني، حوزه علميه قم را از ديگر برکات حضور اين بانوي بزرگوار بيان مي‌کند و ادامه مي‌دهد: حوزه علميه قم از ديگر برکات حضور حرم حضرت معصومه(س) در قم است که عالمان و مجتهدان بزرگي همچون آيت‌الله بروجردي، آيت‌الله گلپايگاني، آيت‌الله خوانساري و امام خميني(ره) و ديگر بزرگان را درخود پرورش داده است.
مصاحبه به پايان مي‌رسد و من از دفتر آيت‌الله مسعودي خميني خارج مي‌شوم و نگاهم به گنبد شفيعه دو عالم خيره مي‌ماند. بانوي پاکي و خوبي چگونه مي‌توانم شکرگزار نعمت وجود شما باشم. سلامي دوباره مي‌کنم و به خيل زائراني که با شوق زيارت وارد صحن مي‌شوند مي‌نگرم.
چه غوغايي در دل اين افراد است، هريک به‌ اندازه تمام روزهاي عمر خود درد دل آورده‌اند و تو چه خوب گوش مي‌دهي و آنها را سبک‌بال مي‌کني و من به خود مي‌بالم که در اين شهر هستم و شايد نه هر روز اما گاهي به شما سر مي‌زنم و مي‌گويم آنچه را که به ديگران هرگز نخواهم گفت و مي‌خواهم از شما آنچه را که براي ديگران و براي خود مي‌خواهم.