به گزارش مشرق به نقل از مهر، محمد مایلی کهن که این بیانیه را با این بیت شعر «یا رب روا مدار که گدا معتبر شود؛ گر معتبر شود از خدا بی‌خبر شود» آغاز کرده در ادامه آورده است:
« پول پرستی طی هفته گذشته و همچنین پس از بازی با ذوب آهن و برد تیمش بعد از 130 روز (که در کتاب گینس ثبت گردیده است) با خودشیفتگی و غرور کاذب و دایمی‌اش اظهار فضل نموده با الفاظی که شایسته خودش است مطالبی را بیان کرده که ناگزیر گردیدم جهت روشن شدن افکار عمومی برخی از آنها را پاسخ دهم.
هر چند به دلیل وابستگی‌های خاصی که ایشان دارد از صدا و سیما گرفته، برخی سایت‌های خبری و برخی روزی‌نامه‌ها و همه و همه در اختیارش هستند اما من در جهت پاسخ دادن به یاوه گویی‌های او کما بیش با مشکلاتی مواجه هستم.
پول پرستی که مشکل اصلی‌اش خودشیفتگی فراوان و کبر و خودپسندی وصف ناشدنی است برای ثابت کردن مردی‌اش مدام از این عبارت استفاده می‌کند که "بله من مرد هستم" و عنوان کرده من مردم و زندگی خصوصی‌ام به هیچ احدی ربط ندارد و برای اینکه مسافرت‌های متعددی به اروپا دارم و به دلیل مشغله زیاد (فروختن اجناس بنجل به مردم و خصوصاً به مراکز دولتی آن هم با نرخ‌های چند برابر) وقت گرفتن ویزا ندارم لذا ناگزیر شدم که دو گذرنامه داشته باشم و در واقع در شرایط فعلی او دارای دو تابعیت است.
یکی ایرانی و دیگری آمریکایی. در پاسخ باید بگویم ایشان علیرغم اینکه ادعای مدرن بودن و مدرنیته را دارد اما هنوز در جهل و نادانی به سر می‌برد و نمی‌داند دیگر دنیا تبدیل به یک دهکده جهانی شده و او و هم لینکی‌هایش نمی توانند سر مردم را شیره بمالند و بگویند صرفاً فقط اوست که مرد است و می‌بایست برای سفرهای متعدد به اروپا و آمریکا دارای دو گذرنامه و دو تابعیت باشد و دیگرانی که در طول سال به مراتب بیشتر از او به آمریکا و اروپا سفر می کنند اما هیچگاه نخواسته‌اند سر تعظیم در مقابل پرچم هیچ کشوری به غیر از ایران عزیز فرود آورند خدای نکرده نامرد هستند.
مایلی کهن در ادامه دایی را خودشیفته و متکبر خطاب کرده و آورده است: ثابت کردی که من درست زده‌ام توی خال و حرفم در مورد تو کاملاً درست است والا نیازی نبود اینقدر مرد مرد کنی. تو خیال می‌کنی خیلی رندی و می توانی سر مردم را کلاه بگذاری (در خیلی موارد در کلاه گذاشتن استادی) و چون همیشه با دروغ‌پردازی‌هایت مردم را خام می‌کنی ای کاش تنها به همان جمله که عنوان کرده بودی بسنده می‌کردی؛ همان که گفته بودی زندگی خصوصی‌ات به کسی ربطی ندارد نه اینکه به دروغ بگویی به دلیل مشغله زیاد نیاز به دو پاسپورت داری آن هم از نوع آمریکایی‌اش.
حالا به من چه ربطی دارد که تو برای دریافت گذرنامه آمریکایی‌ات باید زیر پرچم این کشور تا مچ پا خم شده و سوگند یاد کنی که در صورت نیاز و ضرورت در لوای پرچم این کشور حتی با کشور عزیزمان یعنی ایران بجنگی. چه اشکالی داشت که می‌گفتی من دلم نمی‌خواست و به کسی ربطی ندارد مگر کم هستند افرادی که مانند تو دارای دو تابعیت هستند. مگر کسی به آنها ایرادی گرفته است تازه تو که به خاطر این کار پاداش هم گرفته‌ای و بدون داشتن مدرک مربیگری سرمربی تیم ملی ایران و سرمربی محبوب‌ترین تیم باشگاهی ایران شدی.
اینها تازه گوشه‌ای از برخورد شدید مدیران این مملکت با تو بوده و واقعاً باید برای این همه شدت عمل به تو حق داد که چقدر این مملکت و برخی از مدیران توانای آن در حق تو جفا کردند. واقعاً باید به تو حق داد که تا این حد طلبکار باشی چرا که می‌بایست سند تمام ایران عزیز را به نام تو می‌زدند تا ذره‌ای از زحماتت جبران شود.
در جای دیگری از مصاحبه‌ات عنوان کردی که از قدیم گفتند جواب این گونه افراد خاموشی است (یعنی بنده ابله هستم) چه عیبی دارد پول پرستی در دنیایی که تو و امثال تو عاقل هستند من ابله باشم؟! اگر ابله نبودم که ساکت می نشستم و مانند تو از انواع و اقسام رانت‌ها استفاده می کردم و باز هم از همه طلبکار می‌بودم. باری اگر ابله بودن مرفه با درد بودن است بله من ابله هستم اگر ابله بودن بیان مشکلات آحاد جامعه است همان بهتر که من ابله باشم اگر ابله بودن سر به زیر برف بردن و تنها خود را دیدن است همان بهتر که من ابله باشم.
در جای دیگری از مصاحبه‌ات عنوان کردی که من به دهاتی‌ها و اردبیلی‌های عزیز توهین کردم. به تو پیشنهاد می‌کنم اگر قدرت درک و تجزیه و تحلیل صحبت‌هایم را نداری حداقل آنها را با وکیل وصی‌های لمپن‌ات در میان بگذار. تو که در این زمینه کم آدم لمپن نداری. حداقل از آنها بخواه که برایت صحبت‌های من را ترجمه کنند. البته یکی از شگردهایت این است که در صورت نیاز و ضرورت چگونه از واژه‌های غیرت، تعصب و قومیت استفاده کنی و دعوا راه بیاندازی در صورتی که کسی نیست که مایلی کهن را نشناسد، چرا که من حتی یک روز مانند تو روی نیمکت ارزشمند تیم ملی تسبیح یک متری در دست نگرفتم و روز دیگر دکمه‌های پیراهنم را باز نگذاشتم.
کسی نیست نداند که مایلی کهن نان به نرخ روز خور نیست و اگر علاقه به جای جای میهن اسلامی دارد به معنای واقعی به آن عشق می‌ورزد نه مثل تو که ادعای آذری بودن و تعلق خاطر به آنها را ابراز می کنی و اما زشت‌ترین و وقیح‌ترین جملات را در مورد آن عزیزان ابراز کرده‌ای (خصوصا در مورد هموطنان عزیز آذربایجان شرقی که فیلم آن در سایت‌ها موجود است).
در مصاحبه‌ات عنوان کرده‌ای که من مردم و 200 خانوار از کنارم نان می خورند. بابا آخر چقدر من من می کنی توصیه می‌کنم از این من لعنتی خودت را دور کنی. شاید به آدمیت نزدیک شوی. آخر چقدر خودشیفتگی آقای من. آخر تو که هستی که 200 خانوار از بغل تو نان بخورند آنهایی که تو را می شناسند خوب می‌دانند که اگر 40 درجه تب داشته باشی یک درجه آن را هم بدون منفعت به کسی نمی‌دهی. پس مدام نگو 200 خانوار از کنار من نان می خورند. اینقدر من من نکن. رها کن این غرور کاذب و منیت را اینقدر تنها به قاضی نرو و راضی برگرد. بدان که روزی دهنده فقط اوست، ذات لایتناهی نه آدمهای کوچولویی چون من و تو.
در مصاحبه‌ای عنوان کردی که همیشه شیک پوش بوده و دوست داری طبق مد روز حرکت کنی و به کسی نوع لباس پوشیدنت مربوط نیست اما در واقع به نوع لباس پوشیدن من مایلی کهن ایراد گرفته بودی. من هم قبول دارم اصلاً براد پیت و تام کروز (هنرپیشه‌های روز دنیا) تمامی حرکات و سکنات خود را از نوع آرایش، نوع لباس پوشیدن نوع استفاده از زیورآلات و ... را از تو الگو می‌گیرند خصوصاً‌از وقتی که برنامه سه هفته پیش 90 را که توسط دوست شفیق شما در تمامی عرصه‌ها پخش شد، طبق آخرین اخبار واصله براد پیت و تام کروز از تو عاجزانه درخواست کرده‌اند که از مدلهای هزار سوم یا هزاره چهارم را برای آنها ارسال کنی چرا که هرگز خود را نمی‌بخشند که در گذشته از مدلهای شما عقب مانده بودند و آن هم این بود که پالتو و بارانی و پولیور را باید داخل شلوارشان می کردند و داخل خیابان رژه می‌رفتند (اگر اعتراضی دارید به دوست گرمابه و گلستان خود در برنامه 90 داشته باش چرا که این برنامه را او پخش کرده است).
در مصاحبه‌ات عنوان کردی فلانی یادش رفته سه سال پیش وقتی محکومش کردم رفته بود به مغازه‌ام و نزد برادرم گریه و التماس کرده بود تا مورد عفو ملوکانه قرار گیرد. در این جا لازم است از عفو ملوکانه‌ات سپاسگزاری کنم و از اینکه قرار بود مرا به خاطر بحث‌های کارشناسی و فوتبال که داشته‌ام اعدام کنند و تو گذشت کردی و از قصاص کردن من خودداری کردی. این عطوفت مردانه‌ات قابل تحسین است (که اصلاً اثری آز آن در تو نیست و صرفاً کینه توز، جاه طلب، خودشیفته و به دنبال نابود کردن آدم‌ها هستی) مجدداً از آن همه بزرگواری‌تان سپاسگزاری کرده و امروز اگر زنده‌ام مدیون تو می دانم که نگذاشتی مرا قصاص کنند. در این زمینه نه تنها من بلکه خانواده‌ام نیز خود را مدیون تو می‌داند اما مستندات موجود مبین آن است که این مایلی کهن بود که خواست پس از آنکه در تهران به عربستان باختی و گوشه عزلت جستی و سوراخ موش خریدی تو را از سوراخ موش بیرون بیاورند. هرچند بشکند دستی که نمک ندارد.
بدیهی است هنوز پاسخ‌های من پایان نیافته و در صورت ضرورت ادامه می‌یابد.
«به مالت نناز که به شبی بند است؛ به جمالت نناز که به تبی بند است.»
