به گزارش مشرق، سیاست‌نامه نیوز از رسانه‌های همسو با دولت نوشت: اختلاف میان حزب کارگزاران و دولت یک بار دیگر بالا گرفته و این طور که معلوم است، حسن روحانی در دوگانه کارگزاران و اعتدال و توسعه انتخاب خود را کرده است. هرچقدر هم که واعظی تکذیب کند و توضیح دهد که نقش جهانگیری در دولت کم‌رنگ نشده؛ گلایه‌های بی‌سابقه اسحاق جهانگیری و مصاحبه‌های اخیر کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران حاکی از انباشت دلخوری‌ها میان این حزب و رئیس‌جمهور است.
اولین نشانه‌های کدورت میان جهانگیری و دولت با گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر استعفای وی همراه بود. برخی از اصلاح‌طلبان نگران تبعات ادامه همکاری با دولت بودند و به معاون اول بی‌اختیار توصیه می‌کردند حساب خود را از دولت روحانی جدا کند و به فکر انتخابات 1400 باشد. جهانگیری اما چنین نکرد. خواست خودش بود یا (به گفته برخی منابع خبری غیررسمی) توصیه سیدمحمد خاتمی؛ فرقی نمی‌کند. او در دولت ماندنی شد و سنگینی بار ضعف مدیریتی در عرصه اقتصاد را به دوش گرفت. خاصه آن وقت که از ارز 4200 تومانی گفت.
اصلاح‌طلبان از یک سو سپردن این مسئولیت به جهانگیری را مقدمه ترمیم روابط او و دولت تلقی کردند و از سوی دیگر نگران شدند. نگران اینکه پیامدهای عدم موفقیت در سامان‌دهی بازار ارز دامن آنان را بگیرد. چنانچه کرباسچی اخیرا در گفت‌وگویی با روزنامه شرق سعی کرد گناه این تصمیم را از دامن جهانگیری و اصلاح‌طلبان پاک کند.
صمیمیت میان دولت و مهره کارگزاران، حتی بعد از اعلام تصمیم ارزی دولت هم چندان دوام نیاورد. رئیس‌جمهور بعد از مواجهه با موج گسترده انتقادات و درخواست‌های ترمیم کابینه دست به یک اقدام نمایشی زد و به جای سازمان برنامه، سخنگویی دولت را از نوبخت گرفت. این اقدام آب پاکی را روی دست اصلاح‌طلبان و به‌خصوص کارگزارانی‌ها ریخت.
رویارویی اخیر کارگزاران و اعتدال توسعه را باید شاخصی برای ارزیابی نسبت دولت با هر یک از این دو حزب به شمار آورد. اصلاح‌طلبان کهنه‌کار در کارگزاران از استراتژی اقتصادی دولت انتقاد کردند و جوانان اعتدال توسعه، عصبانی شدند! تا همین جای کار هم معلوم شد که رئیس دولت در زمین کدام حزب و جریان سیاسی بازی می‌کند.
عدم حضور دبیرکل کارگزاران در جلسه روحانی با اصلاح‌طلبان نیز نشانه دیگری از شکرآب بودن روابط این حزب و دولت است. تیره و تار بودن روابط کارگزاران و دولت را از دلخوری مستتر در جملات کرباسچی می‌توان فهمید. آنجا که می‌گوید: «از نظر من این‌چنین نبود که حضور و عدم حضور من نقش خیلی تعیین‌کننده‌ای داشته باشد. ... این جلسات حالت تشریفاتی دارد و خیلی در رفتار روحانی تاثیرگذار نیست.»
