مشرق- وزیر ورزش جلسه مشترکی با رؤسای فدراسیون‌های ورزشی برگزار کرد؛ هرچند که تعدادی از این رؤسا باید اسباب و اثاثیه خود را جمع و فدراسیون‌هایشان را بنا بر قانون منع به‌کارگیری بازنشسته‌ها ترک کنند. با این حال آنچه بیشتر از هر چیز جلب توجه کرد، حرف‌های جناب وزیر بود. سلطانی‌فر با قدم گذاشتن در راه یکی از رؤسای فدراسیون‌ها که با دستاویز قرار دادن پیام‌های تشکر و تبریک مسئولان نظام، به ویژه مقام معظم رهبری سعی در انحراف نگاه‌ها از اصل نتیجه کسب شده، داشت سقوط یک پله‌ای کاروان ورزشی کشورمان در بازی‌های آسیایی جاکارتا را زیر سایه همین تشکرها قرار داد و ایستادن در جایگاه ششمی آسیا را موفقیت‌آمیز قلمداد کرد، در حالی که اگر به یاد نمی‌آورد، علاقه‌مندان به ورزش خیلی خوب به یاد دارند که هشت سال پیش در گوانژو چهارم شدیم و چهار سال قبل هم در اینچئون پنجم. جالب‌تر اینکه در پیام مقام معظم رهبری صرفاً به مدال‌آوران اشاره شده، نه نتیجه کلی کاروان!
نکته قابل تأمل حرف‌های وزیر ورزش، آن قسمتی است که کسب جایگاه سومی بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ را هدف قرار می‌دهد، آن هم با تمرکز روی رشته‌هایی، چون دوومیدانی، شنا و ژیمناستیک. جناب سلطانی‌فر به طور حتم به یاد نمی‌آورد روزی را که پس از بازی‌های آسیایی اینچئون، کیومرث هاشمی در مقام رئیس کمیته ملی المپیک همین حرف‌ها را مقابل اصحاب رسانه زد، اما ما خوب به یاد می‌آوریم و برای تذکر به جناب سلطانی‌فر یادآور می‌شویم. کیومرث هاشمی بعد از بازی‌های اینچئون از برنامه‌ریزی روی شنا، ژیمناستیک، دوچرخه‌سواری و دوومیدانی به عنوان رشته‌های مدال‌آور و البته پرمدال بازی‌های آسیایی صحبت کرد. گفت که باید برای جاکارتا روی این رشته‌ها سرمایه‌گذاری کنیم، اما نتیجه این سرمایه‌گذاری این شد که در شنا، شناگرمان بعد از شیرجه در آب دچار مشکل شد و دوچرخه‌سوارمان زنجیر پاره کرد و نتوانست به رکابزنی خود ادامه دهد.
حالا سلطانی فر در غیاب رسانه‌ها و در حضور رؤسای فدراسیون‌ها که برخی هم باید بروند از کسب رتبه سوم آسیا صحبت می‌کند و جالب اینکه کسی هم پیدا نمی‌شود که از او بپرسد چگونه و با چه ابزار و راه و روشی قرار است کشورهایی، چون چین، کره جنوبی و ژاپن را کنار بزنیم و روی سکوی سوم قرار بگیریم؟ چگونه قرار است فاصله ۱۱۵ مدالی خود را با کشور سوم رده‌بندی بازی‌های آسیایی جبران کنیم با حرف یا خیال‌پردازی؟
در این زمینه بیشتر بخوانید:
ورزش بانوان یک ابزار دم دستی برای نمایش و تبلیغ/ لشکرکشی بی‌نتیجه به شرق دور
فدراسیون‌های توریستی به مردم معرفی شوند/ می‌بازند، بازمی‌گردند و همچنان وعده می‌دهند!
سیاه‌نمایی علیه اندونزی برای چه بود؟ / جایی برای پیرمردها هست!
باید یکی پیدا شود و به جناب وزیر خیالباف این نکته را یادآور شود که ورزش ایران در بهترین شرایط می‌تواند و باید عنوان چهارمی خود را ۲۰۱۰ گوانژو تکرار کند. رسیدن به جایگاه سومی در بازی‌های آسیایی برای ورزش ایران امری نه غیرممکن که محال است. این را علاقه‌مندان به ورزش و ورزشکار ایران خوب می‌فهمند که با توجه به ظرفیت و وضعیت موجود در ورزش کشور چنین ادعایی بیشتر شبیه یک شوخی و فرار از پاسخگویی بابت نتایج به دست آمده است، اما گویا آقایان مسئول دوست دارند در این خیال‌پردازی‌ها باقی بمانند. ورزشی که این روزها حتی از اعزام تیم‌ها و ورزشکارانش به رقابت‌های بین‌المللی، اردوها و بازی‌های تدارکاتی عاجز است، چگونه می‌تواند سکوی سوم بازی‌های آسیایی را تصاحب کند؟ ورزشی که به جای کار زیربنایی دلخوش به پیام تبریک است و آن را به کل تعمیم می‌دهد، چگونه می‌تواند از ۶۲ مدال به ۱۷۷ مدال برسد؟
پاسخ این سؤالات را مردم و علاقه‌مندان به ورزش خوب می‌دانند، اما بد نیست آقایان مسئول هم به جای خیال‌پردازی به آن‌ها فکر کنند. بد نیست به یاد آورند که اسلافشان چه‌ها گفتند و چه شد تا حداقل آن‌ها را تکرار نکنند. این را گفتیم که فقط یادآوری کرده باشیم که سومی در بازی‌های آسیایی محال است. ما می‌دانیم، شما هم بدانید جناب وزیر!
* فریدون حسن (سردبیر ورزشی روزنامه جوان)
