به گزارش مشرق به نقل از مهر، بدیعه دشتی از باستان شناسان و پژوهشگران ایرانی پیش از این در گفتگو با خبرنگار مهر گفته بود این کوه با نام های پدری، پردیس، کوه جم نزدیکترین نقطه زمین به خورشید، نقطه آغازین رشته کوههای زاگرس، اولین خانه دنیا و محل قرارگیری کشتی نوح است!

کوه جم برای اولین بار روی نقشه باستان شناسی  مشخص شد

پس از آنکه وی نمونه های آثار باستانی موجود در این منطقه و نتیجه تحقیقات خود را به سازمان میراث فرهنگی ارجاع داد، این سازمان محل قرارگیری کوه جم را به نام منطقه پارینه سنگی روی نقشه باستان شناسی ایران که اکنون در محل موزه ملی ایران قرار دارد تعیین کرد به طوریکه سه هزار کیلومتر از منطقه جم با شماره 56 در این نقشه  مشخص است. البته این اتفاق دو سال پیش افتاد و بدیعه دشتی این تحقیقات را 20 سال پیش ارائه داده بود. بنابر این کشف اولیه منطقه بکر "جم" از آن بدیعه دشتی شد.

دشتی همان موقع اعلام کرد که اگر کسی نسبت به ادعای وی شک دارد و یا دلیل بر نقض ادعای وی دارد هر چه زودتر ثابت کند اما اکنون بعد از گذشت سالها هنوز کسی ادعای وی را رد نکرده است.

برگزاری جلسات و کنفرانس های پی در پی پیرامون کشف تاریخ جم

در دهه 70 اداره میراث فرهنگی بوشهر و کارشناسان میراث فرهنگی از سازمان کل هیئتی را برای بررسی فرستادند که نتیجه آن برگزاری کنفرانسی در این باره بود. در این کنفرانس چند تن از کارشناسان و باستان شناسان آثار تاریخی موجود در این منطقه را تایید کردند و گروهی نیز برای بررسی های بیشتر فرستاده شد و همگی بر تایید وجود منطقه باستانی پارینه سنگی صحه گذاشتند.

نامه ای محرمانه برای بررسی ادعاهای پژوهشگر مقیم انگلستان

در تاریخ آبان ماه سال 74 محمد حسن محبعلی، معاون وقت حفظ و احیای سازمان میراث فرهنگی کشور در نامه ای به شماره 5598/12 به مدیریت سازمان میراث فرهنگی بوشهر نوشت که سرکار خانم دشتی ادعای وجود آثاری در منطقه روستای جم وزیر در 30 کیلومتری شمال سیراف را دارد بنابراین چنانچه آثاری مشاهده شد برای بررسی های بیشتر به واحد پژوهشی سازمان اطلاع دهید.

بعد از دریافت این دستور مدیر وقت میراث فرهنگی استان بوشهر در تیرماه سال 75 در نامه ای به محبعلی گزارش بررسی ها را ذکر کرد و در بخشهایی از آن نوشت که در جلوی دماغه کوه پدری توده سنگ مجسمه مانندی مشاهده می شود که سیمای مردی را با ابروان برجسته، چشمان گود، بینی بلند و ریش پر پشت به ذهن متبادر می کند. ابعاد این مجسمه تقریبا سه در چهار متر است. همچنین میزان فرسایش زیاد به حدی است که به راحتی می توان آن را به عنوان یک پدیده طبیعی تعیبر کرد.

عبدالعزیز بلادی در بخش دیگری از گزارش خود آورده که وجود اساطیر منعکس شده در کتاب اوستا و شاهنامه و سایر متون کهن در مورد جم و جام جم و غیره از یک سو و تنها آبادی نامیده شده به نام جم در کنار دریای پارس از سوی دیگر و بالاخره افسانه های موجود در فرهنگ عامه مردم منطقه و گویش سلیس پارسی اهالی و غیره نکاتی هستند که لزوم انجام یک پژوهش فوری را در منطقه جم یادآوری و تاکید می کند.

مدیر وقت میراث فرهنگی استان بوشهر اعلام کرد: براساس پژوهشهای انجام شده شواهد و آثاری از وجود جام جهان نما( جام جم یا جمشید) در منطقه جم از توابع کنگان استان بوشهر کشف شد.

وی اما در گفته های خود به جای نام بدیعه دشتی از واژه پژوهشگر ایرانی الاصل انگلیسی یاد کرده و گفته بود که بررسی های این پژوهشگر درباره مسائل تاریخی در کتاب اوستا حاکی از وجود آثار دوران حکومت پادشاهی جمشید جم در این منطقه است.

وی وجود چرم آینه را تایید کرده و گفته بود که طبق بررسیهای این پژوهشگر کوهی که در تکلم محلی به آن پدری گفته می شود همان کوه پردیس یا پارادایس به معنای بهشت است که در کتاب مقدس اوستا محل سکونت جم و آغاز پادشاهی وی بوده است.

وی ادامه داده بود که دستیابی به تعداد زیادی از آثار دوره ساسانی از قبیل قلعه، دیوار دفاعی و جاده ارتباطی در منطقه جم حکایت از آثار جام جهان نما دارد. در جریان این مطالعات سازمان میراث فرهنگی، هشت اثر موجود و تاریخی در این منطقه چند سال پیش به ثبت رسید و دوسال گذشته نیز 12 اثر تاریخی دیگر مانند شامل حمام، آب انبار و ... ثبت ملی شد.

نامه اعتراض به اقدام تاجیک ها

دشتی در روز 12 دی ماه 1384 در اعتراض به تصمیم سازمان ملل متحد مبنی بر به رسمیت شناختن تاجیکستان برای تمدن آریایی نامه ای نوشت و رونوشت آن را نیز به رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی ارائه داد اما مانند همیشه نتیجه ای نگرفت. او در این نامه آورده بود که با توجه به کشف این منطقه به عنوان منطقه پارینه سنگی و شواهد موجود، تمدن آریایی ها از ایران آغاز شده و نه تاجیکستان!

فرصت طلبی برخی مسئولان برای ثبت کشف آثار تاریخی کوه پردیس

غیر از مصاحبه و گزارشهایی که مدیران میراث فرهنگی درباره این منطقه انجام دادند، مطالعات و پژوهشهای زیادی در سازمان انجام گرفت. اما در دهه 80 دو تن از مسئولان میراث فرهنگی در گیرو دار همین مصاحبه ها مقاله ای نوشتند و تمامی آثار کشف شده و منطقه بکر جم را به نام خود منتشر کردند.

بدیعه دشتی این موضوع را به دادگاه کشاند و از این دو تن شکایت کرد که چرا اکتشافات وی را به نام خودشان زده اند. این ماجرا و کش و قوس ها پیرامون این پژوهشگر و کارمندان میراث فرهنگی ادامه داشت تا اینکه مدتی پیش بعد از تحقیقات روی این موضوع، دادگاه شعبه 13 خارک به نفع دشتی رای داد و اکنون برای دادگاه محرز شده است که این مسئولان مجرم هستند و کشف اولیه این منطقه از آن دشتی است.

جاده سازی در کنار منطقه جم

تمام هزینه 30 سال تحقیق و کشف این منطقه توسط دشتی و به صورت مستقل تامین شده است با این حال با همه ادله و مستندات، هنوز نتوانسته که مسئولان میراث فرهنگی ر ا متقاعد به ثبت این منطقه بکر تاریخی و گردشگری کند.

اکنون منطقه کوه پردیس به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری بوشهر شناخته شده است ولی سازمانهایی از جمله راهسازی در کنار این کوه تاریخی اقدام به جاده سازی کرده اند و بدیعه دشتی به تنهایی جلوی این سازمانهای عریض و طویل  ایستاده است. در این میان مسئولان سازمان میراث فرهنگی نیز نسبت به تحقیقات و آثار کشف شده در منطقه  بی‌توجهند. درصورتی که اگر این منطقه به گفته دشتی در فهرست میراث ملی به ثبت برسد، شکی نیست که به عنوان اثر جهانی نیز در یونسکو ثبت جهانی شود.