به گزارش مشرق ، ابتکار نوشت:
در دوره ششم مجلس شوراي ملي، دولت لايحه‌اي به مجلس تقديم مي‌کند که هزينه هاي انتخابات دوره بعدي مجلس (مجلس هفتم شوراي ملي) را تصويب کند.
در مذاکرات وکلاي مجلس پيرامون اين لايحه که در يکي از جلسات علني مجلس در سال1307شمسي مطرح شده، نکات خواندني و جالبي وجود دارد که بخشي از آن را مي‌خوانيد.
فيروزآبادي:بنده عقيده ندارم که صد وپنجاه هزار تومان مخارج انتخابات بشود. در انتخاباتي که نظار[ناظرين] حقوق ندارند پس اين صدو پنجاه هزار تومان خرج چه مي‌شود ؟ بايد معين کرد...اگر به مصرف ديگر مي‌خواهند برسانند بايد احتياجات و فقر مملکت و وضعيات را در نظر بگيرند که آيا صلاح است صدوپنجاه هزار تومان مخارج انتخابات بشود يا نه ؟مملکت ما امروز وارداتش تقريبا دو مقابل صادراتش است. ما يحتاج ما تماما از خارج مي‌آيد. کفش هاي ما تماما از خارجه مي‌آيد. کفش هاي خارجه به جفتي چهار تومان و نيم رسيده است. صد هزار ارسي دوز[=کفاش] از بين رفت. آلات نقليه ي ما منحصر شده است به خارجه. لباس ما دواي ما غذاي ما دارد منحصر مي‌شود به خارجه... ر با اين ترتيبات و فقر و پريشاني مملکت، صلاح هست اين مخارج؟... بايد تمام مخارج خودمان را کم کنيم. اول از خود مجلس شروع کنيم و از انتخابات وکلا شروع کنيم تا برسد به ادارات و جاي ديگر... هر وقت اصلاحات از مجلس شروع شد عموميت پيدا مي‌کند و هر وقت در مجلس يک خرج تازه پيدا شد در همه جا شروع مي‌شود. به اين جهت بنده عرض کردم که اولا خرج مراجعت آقايان وکلاء(به حوزه انتخابيه شان) حذف شود... وقت آمدن به تهران هم هر فرسخي پنج قران خرج آمدنشان کافي است!
اعتبار: بنده و همه آقايان گوشمان به فورمولهاي آقاي فيروز آبادي کاملا آشنا است. ايشان خرج را موافق نيستند. اگر هم بخواهند تفقد کنند نصف مي‌فرمايند. فکر نمي‌کنند اين خرج ضروري است يا ضروري نيست... اين فرمايشاتي که فرمودند هيچ کدام مورد نداشت. تصديق بفرماييد مملکت تنها تهران نيست و تهران هم تنها چال ميدان نيست. حضرتعالي توجه تان مخصوص به تهران است. آن هم قسمت جنوب در صورتي که تهراني ها از هر جهت راحت هستند ولي در ولايات مردم همه قسم گرفتاري دارند و مبتلا هستند و ماها مي‌دانيم آنها چگونه زندگاني مي‌کنند...
مخبر:از اين صد وپنچاه هزارتومان چهل هزار تومانش خرج انتخابات تهران و خرج انتخاب خود آقا[فيروزآبادي] است.
رئيس: رأي مي‌گيريم آقاياني که پيشنهاد آقاي فيروز آبادي را قابل توجه مي‌دانند قيام فرمايند. دو سه نفر برخاستند.(راي نياورد)
در دوره ششم مجلس شوراي ملي، دولت لايحه‌اي به مجلس تقديم مي‌کند که هزينه هاي انتخابات دوره بعدي مجلس (مجلس هفتم شوراي ملي) را تصويب کند.
در مذاکرات وکلاي مجلس پيرامون اين لايحه که در يکي از جلسات علني مجلس در سال1307شمسي مطرح شده، نکات خواندني و جالبي وجود دارد که بخشي از آن را مي‌خوانيد.
فيروزآبادي:بنده عقيده ندارم که صد وپنجاه هزار تومان مخارج انتخابات بشود. در انتخاباتي که نظار[ناظرين] حقوق ندارند پس اين صدو پنجاه هزار تومان خرج چه مي‌شود ؟ بايد معين کرد...اگر به مصرف ديگر مي‌خواهند برسانند بايد احتياجات و فقر مملکت و وضعيات را در نظر بگيرند که آيا صلاح است صدوپنجاه هزار تومان مخارج انتخابات بشود يا نه ؟مملکت ما امروز وارداتش تقريبا دو مقابل صادراتش است. ما يحتاج ما تماما از خارج مي‌آيد. کفش هاي ما تماما از خارجه مي‌آيد. کفش هاي خارجه به جفتي چهار تومان و نيم رسيده است. صد هزار ارسي دوز[=کفاش] از بين رفت. آلات نقليه ي ما منحصر شده است به خارجه. لباس ما دواي ما غذاي ما دارد منحصر مي‌شود به خارجه... ر با اين ترتيبات و فقر و پريشاني مملکت، صلاح هست اين مخارج؟... بايد تمام مخارج خودمان را کم کنيم. اول از خود مجلس شروع کنيم و از انتخابات وکلا شروع کنيم تا برسد به ادارات و جاي ديگر... هر وقت اصلاحات از مجلس شروع شد عموميت پيدا مي‌کند و هر وقت در مجلس يک خرج تازه پيدا شد در همه جا شروع مي‌شود. به اين جهت بنده عرض کردم که اولا خرج مراجعت آقايان وکلاء(به حوزه انتخابيه شان) حذف شود... وقت آمدن به تهران هم هر فرسخي پنج قران خرج آمدنشان کافي است!
اعتبار: بنده و همه آقايان گوشمان به فورمولهاي آقاي فيروز آبادي کاملا آشنا است. ايشان خرج را موافق نيستند. اگر هم بخواهند تفقد کنند نصف مي‌فرمايند. فکر نمي‌کنند اين خرج ضروري است يا ضروري نيست... اين فرمايشاتي که فرمودند هيچ کدام مورد نداشت. تصديق بفرماييد مملکت تنها تهران نيست و تهران هم تنها چال ميدان نيست. حضرتعالي توجه تان مخصوص به تهران است. آن هم قسمت جنوب در صورتي که تهراني ها از هر جهت راحت هستند ولي در ولايات مردم همه قسم گرفتاري دارند و مبتلا هستند و ماها مي‌دانيم آنها چگونه زندگاني مي‌کنند...
مخبر:از اين صد وپنچاه هزارتومان چهل هزار تومانش خرج انتخابات تهران و خرج انتخاب خود آقا[فيروزآبادي] است.
رئيس: رأي مي‌گيريم آقاياني که پيشنهاد آقاي فيروز آبادي را قابل توجه مي‌دانند قيام فرمايند. دو سه نفر برخاستند.(راي نياورد)
