به گزارش مشرق به نقل از گل، در روزی که استیلی جوان فقط لحظاتی پس از پایان بازی استعفا می کند، اصغر شرفی که دهه هفتم عمر خود سپری می کند، با یک یار کمتر تراکتورسازی را در تبریز متوقف می کند. کیلومترها دورتر، محمود یاوری دیگر مربی مسن لیگ، سپاسی بحران زاده را به 3 امتیاز می رساند. مس کرمان هم برای اینکه از قعر جدول نجات یابد، مرفاوی جوان را اخراج می کند و دست به دامن بلاژویچ می شود.

بازیکنان دهه شصت و هفتاد فوتبال ایران، اغلب گلایه دارند که به آن ها فرصت چندانی برای حضور در عرصه مربیگری داده نمی شود و پیرمردها، نیمکت های تیم های لیگ برتری را در اختیار گرفته اند اما به جز یکی دو استثنا مثل امیر قلعه نویی و عبدالله ویسی که البته هنوز قضاوت درباره کارنامه مربیگری او زود است، بقیه فوتبالیست های این نسل، نتوانستند مربیانی نخبه در سطح اول فوتبال ایران باشند. شاید خیلی از آن ها «جنم» مربیگری نداشته باشند، شاید به اندازه کافی عاشق فوتبال نیستند و شاید مدت زمان تبدیل شدن آن ها از قالب یک کمک مربی، به سرمربی چندان طولانی نبوده است.

بحث در این مورد نیاز به تحلیلی مفصل و جامع دارد ولی اتفاقی که چند سالی است در فوتبال دنیا مرسوم شده و نیمکت تیم های بزرگ، جوان تر شده، لااقل در فوتبال ایران نتیجه چندان مثبتی نداشته و در یک مقایسه کلی، همچنان پیرمردها و فوتبالیست های دهه پنجاه و ابتدای دهه شصت، موفق تر جلوه می کنند.