گفت وگو با حاج مهدي سماواتي سخت است. سخت تن به مصاحبه مي‌دهد و سخت‌تر مي‌شود از دهانش حرفي بيرون كشيد. اين‌ها البته به خاطر روحيه محجوب و متواضعانه اوست. غير از اينكه پدرش حاج غلامعلي سماواتي پير غلام اهل بيت عليهم السلام است. پدر بزرگش هم مداح بوده و برخي ديگر از نزديكانش هم مداحي مي‌كنند. سعي دارد كه هدف اصلي مداحي را فراموش نكند و در جاي جاي كلامش به آن نقطه بازمي‌گردد و زياد هم با سبك‌ها و شعرهايي كه اين روزها طالب دارد رابطه خوبي ندارد.

*خاطره‌ای از اولین مداحی‌تان به یاد دارید؟
يكي از خاطراتم مربوط به اولین اجراهایی که در قصیده خوانی و مداحی داشتم است كه به بیش از سی سال قبل برمي‌گردد، روز ولادت اما حسین علیه السلام در هیئت سقاهای همدانی‌ها بودم. من می‌خواندم و به لطف خدا و امام حسین علیه السلام، با وجودی که اوائل كار بود که مداحی می‌کردم، مجلس پرشوری شد. در میان مجلس جرقه‌ای به ذهن من زد که چقدر خوب می‌خوانم. همین که این فکر به ذهنم رسید، مجلس سرد شد. با‌‌ همان لحن و آهنگ ادامه قصیده را می‌خواندم اما دیگر اثری نداشت.
همان موقع جرقه‌ای به ذهنم آمد که این تو نیستی، همه چیز دست ماست. در ضمیر خودم به اشتباه خودم پی بردم و مجلس به حالت سابق برگشت. این از موهبت‌های بزرگ الهی بود که از ابتدای کار به حقیر شد که نقش بسیار مهمی در ادامه راه برایم داشت و درس بزرگی از اولین مجلس گرفتم. بعد از آن به دوران جنگ تحمیلی رسید و نياز به حضور در جبهه احساس شد. بنا به سابقه مداحی پدرم، از من می‌خواستند که به عنوان مداح خدمت کنم و این موضوع هم، تلنگر بسیار مهمی برايم شد و باعث شد که با قدرت و همت بیشتری وارد عرصه شوم.

*شما شعرهایی که می‌خوانید را چطور انتخاب می‌کنید؟
در انتخاب شعر به جدید یا قدیمی بودن آن توجه زیادی ندارم. بیشتر اصرار دارم که ادبیات قوی و منطبق بر روایات داشته باشد، مضامین آن هم تکراری نباشد.

*حفظ بودن شعر چقدر موثر است؟
وقتی مداح شعر را حفظ باشد، بر آن تسلط بیشتری دارد. به عبارتی، حفظ شعر سرمایه است. هرچه مداح شعر بیشتری را از حفظ باشد سرمایه‌اش بیشتر است و مطابق مناسبت‌ها و حال مجلس، شعر مناسبی را می‌تواند خواند.

*خودتان هم دستی در شعر و سبک دارید؟
در شعر وارد نیستم اما سبک را در حین خواندن ایجاد می‌کنم. اما تلاش خاصی برای ایجاد سبک جدید ندارم.

*تا به حال شده در مجلسی بدون دعوت، برای اهل بیت علیهم السلام مریحه سرایی کنید؟
اصولاً تا دعوتم نکنند، مداحی نمی‌کنم.

*شما مناجات خواني را از چه زمانی شروع کردید؟ از ابتدا با مناجات آغاز کردید یا به مرور وارد این حوزه شدید؟
دوران دفاع مقدس که در جبهه‌ها مداحی می‌کردم، با ایام محرم و فاطمیه توامان می‌شد. بعد از آن هم ادامه پیدا کرد با خواندن مناجات حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در مسجد شهدا. بعد هم به خواست حاج ماشاءالله عابدی، در شب‌های ماه مبارک دعای ابوحمزه و دعای مسجد کوفه را خواندم.
مناجات خواندن از لحاظی با مداحی و سینه زنی تفاوتی ندارد. چون همه این افراد قصد اتصال به ائمه اطهار علیهم السلام و تقرب به ذات اقدس الهی را دارند. اما فضای مناجات از لحاظ معنوی کمی با مداحی و سینه زنی متفاوت است، چرا که شرایط ویژه‌ای را می‌طلبد. کسی که در مناجات شرکت می‌کند باید از فضای مادی فاصله گرفته و متوجه مبداء الهی باشد.

*شما بیشتر با مناجات خواندن مشهور شده‌اید یا با ذاکری؟
هر دوی این‌ها باید در کنار هم باشند. مداحی بدون مناجات خواندن چندان موثر نخواهد بود، چون روضه خوان خوب کسی است که مناجات را هم به خوبی و با تسلط اجرا کند. از طرف دیگر مناجات خوانی، موفق و مؤثر است که روضه را هم به خوبی بخواند.

*البته انگار روضه‌های شما به نوعی مناجات است و مناجات‌هایتان، روضه است.
به این دلیل که سعی می‌کنم در فضای معنوی مناجات بمانم و آن را با روضه و مداحی پیوند بزنم. مناجاتی که با توسل و روضه برای سیدالشهداء علیه السلام فاصله داشته باشد، بار معنوی نخواهد داشت.

*نظرتان درباره ارتزاق از راه مداحی چیست؟
یک روزی شخصی به صحرای کربلا آمد تا با کشتن امام حسین علیه السلام به ملک ری برسد. اگر من به عنوان مداح، از ذاکری در پی هر چیزی غیر خدا باشم، چه تفاوتی با طالب ملک ری دارم؟
من معتقدم فقط باید خالصانه رضایت خدا را در نظر داشت. طلب شهرت و پول و مقام در مداحی خالصانه جایی ندارد. اما هر نصیبی که ذاکر خالص از مداحی خود ببرد، عنایت و برکتی است از سوی ائمه اطهار علیهم السلام. شخصا درآمدی که از راه مداحی کسب کرده‌ام، به عنوان تبرک بین مردم پخش کرده‌ام تا دیگران از آن نصیب ببرند. چون این نوع درآمد را هرقدر هم که کم باشد، برکت زندگی می‌دانم.