مشرق- اصول کافی- به نقل از یکی از وابستگان امام جعفر صادق علیه‏ السلام: یکی از وابستگان امام صادق علیه‏ السلام بیمار شد و ما که شماری از وابستگان او بودیم، روانه عیادت آن بیمار شدیم. در میانه راه، امام صادق علیه‏ السلام با ما رویارو شد و پرسید: «آهنگ کجا دارید؟». 
گفتیم: آهنگ فلان کس داریم تا از او عیادت کنیم. 
فرمود: «بِایستید». 
ما ایستادیم. پس فرمود: «آیا سیب ، بِهْ ، یا قطعه ‏ای عود به همراه دارید؟». 
گفتیم: هیچ یک از این چیزها را همراه نداریم. 
فرمود: «آیا نمی‏‌دانید که بیمار از آنچه نزد وی می‏‌برند، احساس آرامش می‌‏کند؟».

متن حدیث: 

الکافی عن مولیً لجعفر بن محمّد علیهماالسلام:

مَرِضَ بَعضُ مَوالیهِ فَخَرَجنا إلَیهِ نَعودُهُ ، ونَحنُ عِدَّةٌ مِن مَوالی جَعفَرٍ ، فَاستَقبَلَنا جَعفرٌ علیه‏السلام فی بَعضِ الطَّریقِ ، فَقالَ لَنا: 
أینَ تُریدونَ؟ 
فَقُلنا: نُریدُ فُلانا نَعودُهُ . 
فَقالَ لَنا: قِفوا ، فَوَقَفنا . فَقالَ : مَعَ أحَدِکُم تُفّاحَةٌ أو سَفَرجَلَةٌ أو اُتُرجَّةٌ أو لُعقَةٌ مِن طِیبٍ أو قِطعَةٌ مِن عودِ بَخورٍ؟ 
فَقُلنا: ما مَعَنا شَیءٌ مِن هذا . 
فَقال: أما تَعلَمونَ أنَّ المَریضَ یَستَریحُ إلی کُلِّ ما اُدخِلَ بِهِ عَلَیهِ!

«اصول کافی ، جلد 3، ص118- مکارم الأخلاق، ج2، ص178»