به گزارش مشرق، جهانگیرالماسی بازیگر متعهد کشورمان در گفت و گو با همراهان به سوالات وی پاسخ داد که در ادامه می خوانید.
*به نظر شما مشکل اصلی سینمای امروز ما چیست:
الماسی: من فکر میکنم مشکل این است که ما همیشه به دنبال مشکل میگردیم. به نظرم باید کمی نگاهمان را مثبت کنیم. مشکل این است که مخاطب سینما یک گروه خاص است؛ بایستی مخاطب آن خانواده های ایرانی یا همان طبقه متوسط جامعه باشند. به نظر من در سینما طبقه متوسط یا طبقه بالا یا بی طبقه ها فراموش شده اند. مثلا دردفاع مقدس بیشتر بی طبقه ها حضور دارند چون بحث بحث اقتصادی نیست جبهه است  و ما غافل هستیم از طبقه متوسط که جامعه ایرانی را تشکیل می دهند و محروم ترین قشر جامعه هستند.
*راهکار شما برای حل این معضل چیست:
الماسی: فیلم سازان خوب ما برای جذابیتهایی که درجشنوارهای خارجی برایشان وجود دارد  فیلم می سازند  تا برای مردمشان.  فیلم سازان متوسط هم برای اینکه مردم  را به سینما بکشند به یک کمدی ممتنع، سخیف و مضحکه می پردازند و مسائل اصلی خانواده ها را فراموش کرده اند. این هم راه کارش ازدرون مدیریت سینمای کشور نیست بلکه باید گرایش  فیلم سازان را تغییر داد. این گرایش وقتی تغییرمی کند که مطالبه خود فیلم سازان باشد یعنی نویسنده بایستی دنیا را لمس کند تا بنویسد.
*چرا مردم امروز رابطه خوبی با سینما ندارند: مشکل فیلم نامه هاست یا چیز دیگری؟
الماسی: سینمای دنیا عوض شده است. ما همیشه ۵۰ سال دیرتر از دنیا حرکت می کنیم. توی دنیا سینمای سه بعدی مطرح شده حتی سینما ی روزمره خودشان را هم به شکل سه بعدی درآورداند. سینمای هالیوود به عنوان الگو برای سینمای دنیا، گستره پخش را در اختیار دارد، گستره مخاطبین را در اختیار دارد خودشان احساس کردند که باید نوگرایی کنند حتی در فرم و شکل. اما ما درایران فرم را فرامش کرده ایم و فقط به مضمون توجه می کنیم در صورتی که فرم و مظمون باید باهم مد نظر گرفته شوند. بخشی از این فرم مربوط می شود به فیلم. یعنی چگونگی برخورد موضوع  با قصه و فیلم . ویکی هم مربوط می شود به سالن های نمایش، شیوه اکران و…. .  ما بچه بودیم سالن سیما از خانه ما قشنگ تر بود ولی الان خانه های مردم ازسالن سینما بهترشده است و متاسفانه تبلیغات تلویزیونی  و گسترده سینمای خانگی باعث غافل شدن از سینما شده است. با هم فیلم دیدن و شرایط جمعی مواجه شدن با یک فیلم اثار مثبت و خوبی دارد اینها باید مدیریت بشوند. خدا را شکر من در جریان هستم که در معاونت سینمایی اینها مد نظر قرار گرفته است و درحال انجام یک کار پژوهشی جدی هستند که انشاالله در ماه های نه چندان دور شاهد حرکت جدی در سینما خواهیم بود.
*چرا فیلم های ما بازیگر زده اند؟ یعنی کارگردان ها روی بازیگر مانور می دهند نه فیلم نامه ؟
الماسی: این یکی از جذابیت های فیلم است چون مطبوعات ما زیاد شده است و مطبوعات زرد و جلد مجلات را همین حضور بازیگران تشکیل می دهد. اینها تبلیغات پیرامونی دارد. در دو دهه ی بعد از انقلاب فیلم و موضوع فیلم مسئله بود بنده به عنوان یک بازیگر اعتراض می کردم که چرا مردم روی من و شخصیت فردی من توجه می کنند؟ سعی می کردم تبلیغ کنم که از طریق من به فیلم توجه کنند. اما الان فیلم بهانه است تا به بازیگر توجه کنند و این را زیاد حسن نمی دانم برای سینمای ایران. بازیگران ما اکثریت بازی ندارند و بیشتر نقش خودشان را بازی می کنند و جوان هایی مانند آقای شهاب حسینی و یکی دو نفر دیگر خوب بازی می کنند و بعد هم این جریان های سیاسی چیز هایی را دامن زده اند که متاسفانه تخریب فرهنگی انجام شده است.
*اخرین فیلم نامه ای که نوشته اید چیست؟
الماسی: فیلم نامه ای نوشته بودم که منتفی شد اتفاقا شخصیت اصلی آن هم یک خانم نماینده مجلس بودند. اما تهیه کننده ای پیدا نکردیم که بتواند در این زمینه سرمایه گذاری کند.