به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

عاقبت‌ گلابی‌های باغ برجام این شده که توتال می‌گوید اگر آمریکا امرکند از ایران می‌رویم اما وزیر نفت فقط می‌گوید غلط ترجمه شده است(!؟)

این مطلب را خبرگزاری دانشجو مورد توجه قرار داد و نوشت: هنوز معلوم نیست سرنوشت توتال در ایران چه می‌شود. آنها همچنان علاقه دارند یکی به نعل بزنند یکی به میخ! پاتریک پویانه مدیرعامل توتال یک‌بار می‌گوید تسلیم آمریکا نمی‌شود، درست چند روز بعد حرفش را پس می‌گیرد و می‌گوید هرچه پرزیدنت ترامپ بگوید همان است!

 به او حق می‌دهیم. ماجرا از این‌قرار است ترامپ سبیل پاتریک پویانه را چرب کرده و پای توتال را به یک قرارداد پرسود در آمریکا بازکرده است. تصمیم مدیرعامل توتال حالا واضح‌تر شده است. پیش‌بینی‌های قبلی دلسوزان صنعت نفت محقق شده و علیرغم توصیه‌های متعدد گذشته که بارها گفتند و گفتیم؛ «آقایان! به توتال دل نبندید، سابقه این شرکت را در نظر داشته باشید، این شرکت قبلاً بر سر ما کلاه گذاشته، قرارداد را طوری تنظیم کنید این شرکت به‌راحتی نتواند ما را سرکار بگذارد» برای بار دوم از یک سوراخ گزیده شدیم، متأسفیم از این رخداد و حالا باید کم‌کم از این شرکت فرانسوی بد عهد خداحافظی کنیم!

اظهارات متناقض پاتریک پویانه در روزهای اخیر، از سیاست‌های دوگانه این شرکت در قبال ایران حکایت دارد. او در اندیشکده چتم هاوس لندن گفت: «ما به آسانی تسلیم آمریکا نخواهیم شد. ما در انتظار این هستیم کنگره آمریکا چه تصمیمی می‌گیرد و چارچوب جدید برای تحریم‌ها چگونه خواهد بود.»

تنها چند روز پس از این حرف‌ها، رئیس‌توتال در چرخشی عجیب در گفت‌وگو با سی ان ان تصریح کرد: «اگر نتوانیم قرارداد را در چارچوب قانونی پیش ببریم و به دلیل تغییر قوانین مربوط به تحریم‌ها چنین چیزی امکان‌پذیر نباشد، باید قرارداد را بازبینی کرد.»

 وی در ادامه علت این تغییر موضع را هم آشکار کرد و گفت: «ما در آمریکا کار می‌کنیم و در آنجا دارایی داریم؛ به‌تازگی در این کشور دارایی‌هایمان را زیاد کردیم.» توتال در روزهای اخیر قرارداد مالی پرسودی در آمریکا به امضا رسانده و حضور خود در بازار گاز مایع طبیعی آمریکا را افزایش داده است. این شرکت سهام «اِنجی» شامل پروژه «ال ان جی کامرون» در ایالت لوئیزیانا، یکی از نخستین پایانه‌های صادرات گاز در آمریکای شمالی را خرید و حالا منافعش به منفعت آمریکا بیش‌ازپیش گره‌خورده است.
کار به همین‌جا ختم نمی‌شود. رویترز گزارش داده که توتال اخیراً دفتر خود را در واشنگتن افتتاح کرده است. گفته‌شده دفتر جدید توتال در واشنگتن پنج کارمند دارد و روابط این شرکت را با وزارت خزانه‌داری و وزارت خارجه آمریکا هماهنگ خواهند کرد تا توتال بتواند با هر تغییری در تحریم‌های آمریکا انطباق داشته باشد.

 جان کلام زنگنه و یارانش در تدوین IPC یک استدلال بود: «قرارداد را جذاب‌تر می‌کنیم تا شرکت‌های خارجی حاضر شوند به ایران بیایند»، اما انگار سرکنگبین صفرا فزوده و این «جذابیت» نه‌تنها توتال را در ایران نگه نداشته بلکه ما را در موضع ضعف قرار داده و هر طور شده می‌خواهیم برجام را حفظ کنیم تا توتال در ایران بماند، حتی به قیمت سکوت در مقابل نقض شدید برجام توسط آمریکا!

مسئولان ساختمان طالقانی و پاستورنشین‌ها وابستگی شدیدی به قرارداد ۴/۸ میلیارد دلاری فاز ۱۱ پیدا کرده‌اند. حتی هفته‌های اخیر اعلام کردند توتال کار خود را در ایران آغاز کرده است. پاتریک پویانه و مشاورانش، اما خیلی خوب به نقطه‌ضعف طرف ایرانی پی برده‌اند و هرروز با اتخاذ موضعی جدید دست ما را در پوست گردو گذاشته‌اند. حالا کار به‌جایی رسید که پاتریک دلا شواردیر، مدیر ارشد مالی شرکت، تعلل توتال را در شروع پروژه فاز ۱۱ تأیید کرد و به‌صورت رسمی بیان کرد: «توتال در حال بررسی طرح‌هایی است تا برای اجرای پروژه گاز پارس جنوبی در ایران، آنها را به مناقصه بگذارد و قرارداد اصلی در ابتدای سال ۲۰۱۸، زمانی که موضع دولت آمریکا مشخص شود، امضا خواهد شد.»

مواضع و رفتار پاتریک پویانه و دیگر مسئولان ارشد توتال، از خداحافظی قریب‌الوقوع این شرکت با ایران خبر می‌دهد. این شرکت بدعهد فرانسوی حالا با بهانه‌های مختلف، هنوز نیامده می‌خواهد از فاز ۱۱ برود. ژنرال زنگنه انگار نمی‌خواهد به این راحتی‌ها رفتن پاتریک و همکارانش را باور کند. به نظر می‌رسد تنها راهکار حفظ توتال، موضع‌گیری صریح و تهدید این شرکت به شکایت خواهد بود. وزیر نفت باید صراحتاً از مسئولان توتال بخواهد به مفاد قرارداد پایبند باشند، در غیر این صورت در مجامع بین‌المللی از آنها شکایت کند. کسی چه می‌داند، شاید این حربه بتواند غول نفتی فرانسوی را در ایران نگه دارد.