به گزارش گروه خواندنی های مشرق به نقل از ايسنا، دانشمندان اين موش را با پيچاندن يك ژن ساخته و دريافتند كه با اين كار عضلات موش بزرگتر شده و از انرژي بيشتري برخوردار مي‌شود.
دانشمندان معتقدند كه اگر بتوان اين تاثيرات را در انسانها نيز تكرار كرد، مي‌توان به درمانهايي براي مبارزه با ضعف عضلاني در دوران پيري كه به افتادن‌ها و شكستگي استخوانها منجر مي‌شوند و همچنين بيماري لاعلاج تحليل و فساد عضلاني اميدوار بود.
با اين حال، ملاحظات اخلاقي نيز وجود دارد؛ چرا كه اين درمان‌ها مي‌توانند در دوپينگ ورزشكاران مورد استفاده قرار گرفته و نتايج ناعادلانه‌اي را نصيب آنها كند.
محققان موسسه پلي‌تکنيک فدرال لوزان دريافتند كه يك مهاركننده كوچك موسوم به «NCoR1» ممكن است مسؤول نيرومندي عضلات باشد.
اين محققان سپس به كار بر روي توليد يك دارو پرداختند كه از تاثير مشابهي برخوردار باشد. آنها با اصلاح ژنتيكي موش براي توقف اين مهار كننده به سركوب آنزيمي پرداختند كه معمولا از ساخت ماهيچه‌ها جلوگيري مي‌كند.
بر اساس نتايج اين پژوهش كه در مجله Cell منتشر شده، حذف اين آنزيم تاكنون هيچ تاثير نامطلوبي بروز نداده است.
موشهاي ماراتن مي‌توانند سريعتر و بيشتر دويده و دو برابر مسير بيشتر را نسبت به موشهاي عادي پوشش دهند. آنها همچنين در شرايط سرد از انطباق‌پذيري بهتري برخوردارند.
دانشمندان با بررسي عضلات در زير ميكروسكوپ دريافتند كه ماهيچه‌هاي اين موشها متراكم‌تر بوده و بافتهاي آنها از تعداد بيشتري ميتوکندري برخوردارند.
نتايج مشابهي نيز در زمان انجام اين آزمايش بر روي كرم‌ها مشاهده شد. دانشمندان بر اين باورند كه اصلاح ژنتيكي مي‌تواند در انسانها نيز صورت بگيرد.
