به گزارش مشرق، «نعمان رحیمی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
مسعود بارزانی با وجود تمام مخالفت‌های منطقه‌ای و جهانی بر خواست خود اصرار کرد تا همه‌پرسی استقلال منطقه کردستان عراق از این کشور را در تاریخ دوشنبه ۲۵ سپتامبر برگزار کند. روشن است که نتیجه این همه‌پرسی هر چه باشد، نمی‌تواند با این حجم گسترده از مخالفت‌ها از اقبال عمومی برخوردار باشد چنان که گذشته از دولت عراق به رهبری حیدر العبادی، نخست‌وزیر عراق، اتحادیه عرب، دولت کویت، وزارت خارجه بریتانیا و امریکا و دبیرکل سازمان ملل مخالفت خود را با برگزاری همه‌پرسی و نتیجه آن اعلام کرده و بر حفظ وحدت و یکپارچگی عراق تأکید کرده‌اند. با وجود این، بارزانی اعلام کرده که به مرور زمان دست‌کم بعضی از کشورهای منطقه و فرامنطقه‌ای جدایی کردستان از عراق را خواهند پذیرفت و به همین دلیل هم امید دارد که مخالفت‌های امروز صوری باشد و در آینده نه چندان دور تجدیدنظرها شروع شود.
شاید بارزانی با این امید بیش از حد به آینده امیدوار است یا برعکس، العبادی بیش از حد به حمایت‌های فعلی و تأکید کشورها بر وحدت و یکپارچگی عراق خوش‌بین است. گزارش روزنامه ترکیه‌ای ینی‌شفق اگر هم چند درصدی درست باشد، باز نشان می‌دهد که نمی‌توان تا این حد به دیگر کشورها و مواضع فعلی آنها خوش‌بین بود و باید به خصوص در مورد امریکا به همراه فرانسه شک و تردید جدی داشت. این روزنامه در گزارش خود از جلسه محرمانه‌ای می‌گوید که با حضور نمایندگانی از امریکا و فرانسه قبل از همه‌پرسی و در منزل هوشیار زیباری، وزیر خارجه سابق عراق و دایی و مشاور بارزانی، برگزار شده بود.
بحث این جلسه در مورد آینده منطقه کردستان بود که تنها محدود به اقلیم کردستان عراق نمی‌شده بلکه حوزه گسترده‌تر جغرافیایی مورد بحث قرار گرفته به این نحو که علاوه بر منطقه فعلی از اقلیم کردستان عراق، هم دیگر مناطق عراق از جمله موصل در این حوزه قرار می‌گیرد و حتی مرزهای عراق با سوریه برداشته می‌شود تا مناطق تحت تصرف کردهای سوریه هم به این حوزه وصل شود و آنها هم پاسپورت‌های این منطقه را خواهند داشت و شهروندان آن خواهند بود. اعضای این جلسه بر کرکوک به عنوان پایتخت این منطقه توافق کردند و قرار شده یگان‌های مدافع خلق سوریه، ی‌پ‌گ، در ارتش مشترک کردی ادغام شوند. باید توجه داشت که حضور افرادی مثل پیتر وودارد گالبرایت، دیپلمات پیشین امریکا، زلمای خلیل‌زاد، سفیر پیشین امریکا در افغانستان و عراق و برنارد کوشنر، وزیر خارجه پیشین فرانسه، در این جلسه قابل توجه است چراکه هر سه در تجزیه عراق و تشکیل کردستانی مستقل نقطه‌نظر مشترک و حتی سابقه‌ای طولانی در تحقق این امر دارند.
این نقطه‌نظر در کارنامه گالبرایت اهمیت خاصی دارد چراکه جدای از نقش او در تجزیه تیمور شرقی از کشور اندونزی در ۱۹۹۹، از حامیان قدیمی تجزیه عراق بود که ایده تجزیه عراق را از ۲۰۰۳ و سقوط رژیم صدام حسین در پیش گرفت. او در آن موقع مشاور نزدیک کردها بود و از تجربه خود در تیمور شرقی استفاده کرد تا با مشارکت در تدوین قانون اساسی عراق و به خصوص گنجاندن ماده ۱۴۰ در آن، زمینه تجزیه اقلیم کردستان فراهم شود.
کارنامه زلمای خلیل‌زاد در دولت جورج بوش بر همگان معلوم است و حضورش در این جلسه چیزی جز ادامه مأموریتی نبوده که امریکا طی این سال‌ها در عراق داشته و به دنبال تجزیه عراق بوده است. امیل خوری، روزنامه‌نگار مشهور لبنانی، حدود سه سال قبل و در روزنامه النهار سخنی را از کوشنر نقل کرده بود که او به مروان حماده، نماینده مجلس لبنان، از تمام شدن کار تجزیه کردستان عراق گفته بود و اینکه «کار ایجاد کشور کردی نهایی شده است.» بنابراین، بی‌جهت نیست که روزنامه ینی‌شفق این سه تن را معماران تجزیه عراق و تشکیل کردستان عراق می‌داند که از این جلسه معلوم می‌شود هدف آنها تنها محدود به اقلیم کردستان عراق نیست و نقشه‌ای وسیع‌تر از آن را مد نظر دارند.
باید گفت که این جلسه درست قبل از همه‌پرسی یک قوت قلب به بارزانی بوده تا ناامید به آینده نباشد و به عبارتی، او برگ تضمین استقلال کردستان خود را نه از رأی مردم بلکه قبل از همه‌پرسی و از نمایندگان فرانسه و امریکا گرفته که در قالب یک سایکس- پیکوی جدید قصد تغییر نقشه جغرافیای سیاسی منطقه را دارند. از این رو است که نمی‌توان به مخالفت‌های فعلی امریکا با همه‌پرسی ۲۵ سپتامبر و نتیجه آن دل‌خوش کرد بلکه باید به حمایت صهیونیست‌ها از تجزیه عراق توجه کرد که هماهنگ با نحوه عمل امریکا در سوریه است تا در نهایت، آن کشوری تشکیل شود که کوشنر سه سال قبل از این وعده‌اش را داده بود و البته حوزه‌های نفتی قابل‌توجهی از دو کشور عراق و سوریه را هم به غنیمت گرفته است.
این فتنه‌ای است که تحقق آن با برگزاری همه‌پرسی کلید خورده و با خیانت کشورهای غربی به عراق و سوریه گام‌های بعدی آن برداشته خواهد شد.
۰۴:۵۷ - ۱۳۹۶/۰۷/۰۵
