به گزارش مشرق، حسین قدیانی در روزنامه وطن امروز نوشت:  «اعظم اعیاد امت» است اما جهان، هیچ حال خوشی ندارد! هرچه رسم و رسوم جاهلی بود، برگشته! در میان همه جانداران، از همه ارزان‌تر، قیمت آدمیزاد است! در غرب عالم، سیل‌زدگان توفان هاروی، با روی خوش مسلمین، پناه به مساجد آمریکا می‌برند و در شرق عالم، کافی است مسلمان باشی تا در آتش قهر و غضب بسوزانندت! کجایی «رسول مهربانی‌ها» تا دوباره دست «علی» را بالا ببری؟ کجایی «محمد» تا دوباره به جلورفته‌ها بگویی برگردند و به عقب‌مانده‌ها بگویی جلو بیایند تا هرکه اولاد آدم است بفهمد و با گوشت و پوست و استخوان خود احساس کند؛«امیرالمومنین» که نباشد، گویی رسالت هیچ پیامبری به سرانجام نرسیده؟ چیست نسبت ما با آدم؟ با نوح؟ با ابراهیم؟ با سعی هاجر؟ با صفای اسماعیل؟ سایه این همه بت‌، بر سر خانه خدا چه می‌کند؟ کلید کعبه، دست فرزندان ابولهب چه می‌کند؟ چه تناسب وحشتناکی! حنجره کودک قدس و چکمه حرامیان! پنجره مسجدالاقصی و گلوله بنی‌اسرائیل! چیست  نسبت یهودیان با موسای کلیم‌الله؟ چیست نسبت مسیحیان با عیسای روح‌الله؟ چیست نسبت ما مسلمانان با پیامبری که تکمیل رسالت خود را منوط به «امامت علی» کرد؟ آیا ما پیروان همان پیامبریم که هرگز سکوت در برابر ظلم را برنمی‌تافت؟ چه ظلمی برخود اما بالاتر از نپذیرفتن علی؟ این روزها همه می‌گویند معرکه کربلا ناشی از فراموشی برکه غدیر بود، لیکن زندگی در روزگار غیبت هم متاثر از همین فراموشی است! برای جانشین خاتم‌الانبیا که کم بگذاری، خدا هم نعمت معصوم را از تو می‌گیرد! عرفه‌ای که گذشت «خیمه صاحب‌الزمان» کدام بود؟ نمی‌دانیم! ریشه این «ندانستن» را من اما می‌دانم؛ «قدر علی» را ندانستیم! و نتوانستیم معنا و مفهوم «غدیر» را آنچنان که مدنظر پیامبر گرامی اسلام بود، تبیین کنیم! گمانم اینک فهمیده‌ایم که بدون علی علیه‌السلام، چه بلایی سر اسلام می‌آید! چه بلایی سر مسلمین! چه بلایی سر وحدت! چه بلایی سر امت! چه بلایی سر کنیسه‌های بی‌موسی!