به گزارش مشرق، این مکان گوشه گوشه‌اش سخن از هنر و میراث گذشته این سرزمین دارد، این حرفه تا امروز زنده نگاه داشته شده است، صنعت سفالگری یکی از مهم‌ترین حرفه‌های صنایع دستی موجود در نوارغزه به شمار می‌آید، این صنعت نشان از ذوق و سلیقه هنرمند فلسطینی دارد، این هنر از دیرباز وجود داشته است.
مصطفی عطاءالله یکی از سفالگران فعال در غزه است که می‌گوید: صنعت سفالگری از دیرباز وجود داشته است، این صنعت هم وارد مراحل مختلفی می‌شود، ابتدا باید خاک را فراهم و چندباره آن را غربال و تصفیه کرد تا این‌که به خاک رس مورد نیاز برای کار دست یابیم، سپس به دستان و هنر هنرمند بستگی دارد می‌خواهد گلدان درست کند یا کاسه یا بشقاب یا کوزه، فرقی نمی‌کند، هرچیزی که لازم باشد با دست خلق می‌کنیم، هر شکلی که خواسته باشید تهیه می‌کنیم و لو این‌که تنها از روی عکس دیده باشم، برای من فرقی ندارد با انگشتان دست خلق می‌کنم.
این انگشتان و سرانگشتان آغشته به گل مجسم‌کننده میراثی است که از آبا و اجداد به فرزندان و نوادگان رسیده است، بوی خوش گل از عکه تا غزه با گذشت نسل‌های متمادی رسیده است.
مصطفی عطاءالله تصریح می‌کند: صنعت سفالگری حرفه ماست، پدربزرگم این حرفه را به عموهایم آموخت، ابتدای کار سفالگری ما از عکه شروع شد، در بخش قدیمی عکه و در سال ۱۹۴۸ زمانی که مهاجرت کردند، پدربزرگم به لبنان هجرت کرد، در لبنان کارگاهی را احداث کرد، پدربزرگم به‌اتفاق عموهایم در آنجا کار کردند، سپس به اینجا یعنی غزه آمدند و این کارگاه سفالگری را احداث کرد.
اقدامات تجاوزکارانه اشغالگران صهیونیستی به هر گوشه‌ای از نوار غزه آسیب وارد آورده و صنعت سفالگری هر روز بیش از روز قبل پسرفت می‌کند، علت آن نیز محاصره نوار غزه از سوی اشغالگران صهیونیست است، مسئله‌ای که بر صادرات این ظروف به جهانیان لطمه وارد آورده است.
سفالگر فلسطینی در پایان می‌گوید: ما با شرایط سختی روبه‌رو هستیم، بسته بودن گذرگاه‌ها و ممنوعیت صادرات. ما در گذشته سفال تولیدی خودمان را صادر می‌کردیم و این کار درآمد داشت و ادامه هم داشت، اما امروز دیگر صادراتی نداریم.
بوی خوش این گِل هرکسی را که آن را ببوید به خود جذب می‌کند تا این حرفه کهن را برای یک بار هم تجربه کند.
