به گزارش مشرق، حضور سامانه‌های پیامکی به عنوان اسپانسر فدراسیون‌های ورزشی و همچنین تیم‌های ملی و باشگاهی، این امیدواری را به وجود آورد که بسیاری از مشکلات و نارسایی‌های مالی که در ورزش کشور وجود دارد، رفع شود. این اتفاق ابتدا در فوتبال رخ داد. سرخابی‌های پایتخت با یک سامانه پیامکی به عنوان اسپانسر قرارداد همکاری امضا کردند. هر چند این اتفاق با حاشیه‌های زیادی همراه بود که همچنان هم این حاشیه‌ها ادامه دارد. تعداد دیگری از فدراسیون‌ها مثل کشتی و والیبال هم به تبعیت از فوتبال با سامانه‌های مختلف پیامکی قرارداد همکاری منعقد کردند.
جالب است که فدراسیون کشتی به عنوان ورزش اول کشور جدا از اسپانسر شخصی قراردادی با یکی از اسپانسرهای تبلیغاتی با عنوان سامانه هواداری امضا کرده که بر اساس آن جدا از هزینه‌های فدراسیون برخی از کشتی‌گیران نیز قرارداد شخصی با اسپانسرها امضا کرده‌اند.
در کمال تعجب این سامانه هواداری که اسپانسر شده، اجازه مصاحبه به تعدادی از کشتی‌گیران مطرح را به خبرنگاران و دوربین‌های تلویزیونی نداده تا مشابه اتفاق سرخابی‌های تهران رخ داده باشد. کشتی‌گیرانی مثل کمیل قاسمی، حسن یزدانی (قهرمانان المپیک) و یوسف قادریان در پاسخ به خبرنگاران عنوان می‌کردند که به خاطر قرارداد با اسپانسر نمی‌توانند مصاحبه کنند و در صورت مصاحبه از قرارداد آنها کسر خواهد شد.
انتظار می‌رود فدراسیون کشتی پاسخگوی این سوال باشد که بر چه اساسی به اسپانسر چنین اجازه‌ای داده که این گونه اتفاقات رخ دهد. در ورزش حرفه‌ای خبرنگاران و اصحاب رسانه می‌توانند بر اساس قوانین مشخص سوالات خود را از ورزشکاران بپرسند. هیچ اسپانسری نمی‌تواند حق مصاحبه را از ورزشکاران بگیرد اما به نظر می‌رسد فدراسیون کشتی با این مسئله کنار آمده، در غیر این صورت اتفاقاتی که در شب پایانی رقابت‌های انتخابی تیم‌های ملی کشتی رخ داد به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد.
ای کاش هم کشتی‌گیران و هم فدراسیون کشتی احترام بیشتری برای قشر خبرنگاران قائل می‌شدند. فدراسیون کشتی می‌توانست در یک بستر مناسب شرایطی را برای مصاحبه خبرنگاران با کشتی‌گیران فراهم کند که تداخلی با فعالیت‌های اسپانسر نداشته باشد اما از این موضوع به راحتی گذشت تا یک نمره منفی در کارنامه این فدراسیون و رسول خادم ثبت شود.
