به گزارش مشرق به نقل از برنا، آنچه در ادامه می‌خوانید گوشه‌ای از سخنان و دستورات اخلاقی حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) است: بدانید، در وقتى كه ما خلوت كردیم [خداوند] مطّلع است، وقتى جلوى مردم هستیم مطّلع است، حرف مى‌زنیم مطّلع است، ساكتیم مطّلع است.
همین كه شخص مطّلع شد- صاحب این خانه، صاحب این عالم، از هر فرد فرد، به تمام افعال و تروك، به تمام زوایا مطّلع شد، آنچه كه نیت كرده و مى‌كند، آنها را هم مطّلع است؛ بلكه نیت خیر را مى‌نویسد، نیت شر را نمى‌نویسد تا شر محقق نشده، شر هم كه محقق شد، یك مقدار صبر مى‌كند تا ببیند توبه مى‌كند یا نه، برمى‌گردد یا نه ؟ - كار تمام است.
مقصود، همین تا انسان بداند كه خدا مى‌داند، كار تمام شد، دیگر معطّل نباشد، همه چیز را تا به آخر مى فهمد، که چه باید بكند و چه باید نكند، از چه منتفع مى‌شود و از چه متضرر مى‌شود، [خداوند] ما را مى‌بیند.
[آیا] مى‌توانیم [با اینكه] سر سفره او نشسته ایم، با همدیگر نزاع بكنیم؟ [مثلاً] آن غذا را من جلوتر دیدم، من باید بخورم؛ او مى‌گوید من اول این را برداشتم، من باید این غذا را بخورم، سر این دعوا بكنیم و مقابله بكنیم؟
تمام این جنگهایى كه حكومتها دارند، از همین قبیل است؛ سر سفره كریم نشسته‌اند، او هم مى‌بیند.
دستور هم معلوم است كه چیست ، خداوند از چه خوشش مى‌آید، از چه بدش مى‌آید: از آزار به غیر حق بدش مى‌آید؛ از احسان به حق در جایش خوشش مى آید، همه اینها را مى‌داند و ما هم مى‌دانیم كه او این دستور را داده و اینها را مى‌داند و مى‌بیند، آیا این كارها را مى‌كنیم؟
آدم جلوى یك نفر انسان عادى هر گونه معصیت نمى‌كند، با اینكه شخص عادى است، شاید قدرت من از قدرت او بیشتر باشد نتواند به من [كارى كند]، اما همینقدر به من بدبین مى شود، با من بد مى شود، یك وقتى اگر فرصت پیدا كرد كار ما را تصفیه مى‌كند. اما خدا كه این جور نیست، خدا قادر است و عالم است و دستور هم داده و مى‌داند چه كسى مى‌داند و چه كسى نمى‌داند، همه اینها را مى‌داند.
آیا جلوى او مى توانیم مخفى بكنیم، یا نه آشكار كنیم طورى نمى‌‌شود، نمى تواند كارى بكند، آیا این جور است؟ آیا هیچ فایده براى ما دارد، آیا مى‌توانیم مخفى كنیم؟
انسان یا غیرانسان مكلّف،شقاوتش به جایى مى‌رسد كه اصلاً این مطالب كانّه به گوشش نخورده كه خدایى داریم بیناست، شنواست، داناست، قادرست، رحیم و كریم است. قادرست یك سر سوزنى اگر در راه او صرف بشود، مزدش را بدهد، یك همچنین [خدایى است].
