به گزارش مشرق، مجید حبیبی در یادداشتی که در اختیار سایت خبری تحلیلی مشرق گذاشته است ضمن اشاره به سابقه دوبله و گویندگی در ایران به انتقاد وضعیت موجود این هنر در زمینه های حرفه ای و آموزش پرداخته است.
حبیبی که خود در حرفه گویندگی و دوبله فعال است در بخش از یادداشت خود در باره وضعیت دوبله آورده است:" عرصه فرهنگی دچار تحولی وسیع شد و این دگرگونی بر لحنها،دیالوگها و حتی  تغییر فیلمنامه سایه گسترد و راه خلاقیت و شکوفایی کور شد.دوبلور و هنرش بسان کارمندی تغییر ماهیت داد که همچون ماشینی بی ادراک تنها متنی را از رو بخواند و نه نقل مفهومی،نه حسی و تا چشم نظاره می کند و گوش می شنود زیبایی نشناسی!البته در این میان افرادی هستند که مسحور مسیر ناکجایستان دوبله نشده اند،گریزی زده اند و سکاندار آثاری فاخر در هیبت مدیر دوبلاژ بوده اند."
حبیبی در بخشی دیگر از این یادداشت به علاقه جوانان به این حرفه در نسل جدید نیز اشاره می کند اما در ادامه این اشاره از وضعیت نابسامان آموزش دوبله به تندی انتقاد کرده و می گوید:" در این میان افرادی هم هستند که خواسته یا ناخواسته از عشق دختران و پسران جوان و علاقمند به این هنر(دوبلاژ) و مشابهات آن همچون اجرا و صداپیشگی در رادیو کمال سوءاستفاده را می کنند و لطمات جبران ناپذیری را به این ساده دلان و بی خبران از هیاهو و آشوب در این وادی بی قانون می زنند.از کلاهبرداریهای مالی تا سوءاستفاده های جنسی و...که بیشتر اینها از طریق فراخوان توسط مراکزی بی سامان برای برگزاری کلاسها و تست های واهی و پوچی است که غرق شدن در منجلاب عاقبت آنهاست یا اگر هم دوره هایی برگزار می شود و مدارکی با عناوین گوینده،دوبلور و مضحک تر از همه با عنوان مدیر دوبلاژ صادر می شود هیچ بار معنایی و سندیتی ندارد.چرا که در درجه اول این کلاسها مدرسانی دارند که هیچ گونه تحصیل آکادمیک در دوبلاژ نداشته اند و تنها به شکلی تجربی که تازه آن هم بسیار به ندرت اتفاق می افتد که فردی قابل،این مسئولیت را عهده دار شود و در آخر هم تنها نکته مثبت کمک خرجی برای مدرس است و شاید سر سوزنی دانش و آگاهی برای اندکی هنرجو.حتی کلاسهایی هم که از طرف واحد دوبلاژ صدا و سیما برگزار می شود عاری از هر گونه بار مثبت و تاثیر گذار علمی است."

 

 

این گوینده در ادامه یادداشت انتقادیش یکی از راه های جلوگیری از سوداگری در این رشته را علمی و آکادمیک کردن دوبله دانسته و به علومی که یک دوبلور می بایستی به آنها تسلط داشته باشد اشاره می کند:" و بسیاری علوم و دروس دیگر همچون ادبیات فارسی،ادبیات نمایشی،زبان و ادبیات  انگلیسی و مبانی ترجمه،بیان،صداسازی،فرهنگ عامه و تمثیل شناسی،شخصیت شناسی،اصول دیالوگ نویسی،اسطوره شناسی،تربیت حس،بازیگری،مبانی صدابرداری و صداگذاری،سلفژ،مبانی جامعه شناسی،مبانی روانشناسی،تاریخ سینما و... که جایشان خالیست و باید به دانشجوی این رشته تدریس شود آن هم نه در مدت یک ، چهار یا شش ماه بلکه یک دوره چهار یا حداقل دو ساله معادل مدرک کاردانی."
دوبله یکی از نقاط قوت سینما و تلویزیون ایران در طی سال های متمادی بود که به کم توجهی و بی توجهی به این رشته هنری می رود که هنر از اوج خود دور شده و از جایگاه ممتاز خود محروم شود؛ اتفاقی که سال هاست هشدار آن توسط فعالان این رشته به گوش مسوولان رسانده شده است.