به گزارش مشرق، علیرضا رئیسیان کارگردان سینما در پاسخ به این سئوال که آیا سینمای سال 95 را می‌توان سینمای امید نامید، گفت:سینمایی که دو سال گذشته و همینطور سال‌های قبل‌تر پر از امید است، فقط برای چند نفر خاص و پر از ناامیدی برای ببینندگان این آثار بوده است.
وی افزود:دلیلش تسلط دریافت فیلمسازان از ناهنجاری‌های متضاد است یعنی ساده‌ترین موضوعی که به ذهن هر فیلمسازی می‌رسد برخوردهای نابهنجار درون بافت اجتماعی و نواقص حاصل از این ناهنجاریهاست.
وی ادامه داد:برای اینکه شما بتوانید در فیلمتان از این تضادها به یک منزل امیدوارانه که شعاری نباشد دست پیدا کنید، نیاز به تحقیقات،جهان‌بینی درست،مطالعات و فهم درستی از این ابزار و فن سینما دارید و با این حجم وسیع نیروهای جدید این شناخت و تجربه به آسانی حاصل نمی‌شود.
رئیسیان در ادامه عنوان کرد:از طرفی هیچ مشاور امینی در دستگاه تصمیم‌گیری در کنار این حجم فیلمساز قرار نمی‌گیرد. به عنوان نمونه، انگار شما به یک قنادی می روید که فقط کیک‌های تلخ درست می‌کند که ظاهرش کیک و شیرینی است اما درونش فقط از شکلات تلخ استفاده شده است.
کارگردان «دوران عاشقی» ادامه داد:از سوی دیگر چون اکثریت مدیران دست‌اندرکار، شناختی کافی از این ابزار ندارند به راهنمایی همکارانی از سینماگران گوش می‌دهند که خود آن‌ها، پای اسبشان لنگ است و مصیبت اینجا بیشتر می‌شود؛ یعنی در جشنواره امسال اکثر فیلم‌ها هم درون‌مایه تلخی دارند و هم معترض به جوایز و هیأت داوری هستند و این ناشی از همان بار کج است که به منزل نمی‌رسد.
رئیسیان خاطر نشان کرد:باید یک بازنگری جدی در نحوه شکل‌گیری تولیدات سینمایی انجام بگیرد و پذیرش نقد دلسوزانه مقدمه این بازنگری است که متاسفانه فضای چنین چیزی مهیا نیست.
