سرویس جهان مشرق - در جریان رقابت های انتخاباتی، رییس جمهور دانلد ترامپ فراست اقتصادی خود را نشان داد و گفت که دولت، که شامل پنتاگون هم می شود، می تواند به نحوی کارآمدتر اداره شود. با این حال، از زمان استقرار در کاخ سفید، ترامپ به ناگهان روندی معکوس را در پیش گرفت.

در 28 ژانویه، او یک فرمان اجرایی امضاء کرد که می تواند به افزایش بودجه پنتاگون منجر شود، علی رغم این واقعیت که پنتاگون نمی تواند برای همین بودجه ای که در حال حاضر خرج می کند، پاسخگو باشد و تاکنون هیچ حسابرسی قانونی درباره هزینه های آن به تصویب نرسیده است.

حالا قدرت با کنگره است. حتی با وجود فرمان اجرایی، پیشنهاد آقای ترامپ بدون پشتیبانی کنگره به ثمر نخواهد نشست. بعد از دهه ها سوء مدیریت مالی، کنگره این مسوولیت را دارد که نظارت عالیه خود را اِعمال کند، یعنی از پنتاگون بخواهد که برای حسابرسی کامل و انضباط مالیِ قابل راستی آزمایی آماده شود تا بعد کنگره افزایش بودجه ان را تصویب کند.

در وضعیت فعلی، مالیات دهندگان آمریکایی اساسا پول خود را خرج پنتاگون می کنند، بی آن که دقیقا بدانند این پول به کجا می رود. در عین حال، میلیاردها دلار سالانه صرف برنامه های پرهزینه می شود که آمریکا را هم امن تر نمی کند. ظاهرا شعار کنونی غالب در واشینگتن این است: «هزینه بیشتر مساوی است با امنیت بهتر». در صورتی که شعار باید چنین باشد: «هزینه هوشمندانه تر مساوی است با امنیت بهتر». به بیان ساده، قرار دادن بودجه های بیشتر در اختیار پنتاگون بدون حسابرسی، تنها بر ناکارآیی دولت در هزینه-کِرد می افزاید، بی آن که به تناسب آن، امنیت ملی آمریکا را ارتقاء دهد.

تا به این جا، رییس جمهور بر برنامه های مصرفانه وپرهزینه ای چون جنگنده های F-35 متمرکز شده است که تاکنون حدود 160 میلیارد دلار هزینه در برداشته و سال ها از برنامه پیش بینی شده خود عقب است. این تمرکز، گرامی است. تا پیش از این که رییس جمهور نارضایتی خود را از خرج های پروژه F-35 اعلام کند، انتقادات نسبت به هزینه ها و عقب ماندگی این پروژه از جداول زمان بندی تنها محدود به رویدادهای اندیشکده‌ای در واشینگتن و جلسات تخصصی در باب سیاستگذاری ها بود. حالا این موضوع به بخشی از گفتگوهای ملی درباره هزینه های دولت و احتیاجات نظامی کشور تبدیل شده است.

با این حال، در حالی که آقای ترامپ به خاطر معامله ای که با لاکهید مارتین کرد و تصویب خرید بلوکی F-35 توسط پنتاگون برای 3 سال، حدود 700 میلیون دلار صرفه جویی در پول مالیات دهندگان صرفه جویی خواهد کرد، حقیقت این است که احتمالا در درازمدت هزینه بیشتری از خزانه بابت این پروژه صرف خواهد شد. دلیل: این جنگنده هنوز کاملا تکمیل نشده است. و احتمالا اصلاحات و تغییرات زیادی نیاز خواهد داشت، علاوه بر این که روند طولانی آزمایش های پس از تکمیل ساخت را هم باید در نظر گرفت(حتی اگر صرفه جویی گفته شده واقعی بود، 700 میلیون تنها 0.07 درصد از کل هزینه در نظر گرفته شده برای این برنامه، یعنی «1 تریلیون» دلار است).

حرکت منطقی به لحاظ مالی این است که کل خریدهای بلوکی F-35 به کل متوقف شود تا روند ساخت آن کاملا تکمیل شود و این جنگنده، قابلیت های خود را در نبرد واقعی به اثبات برساند؛ به بیان دیگر، " اول پرواز کن، بعد پرداخت کن."

سایر برنامه ها و پروژه های پنتاگون هم محتاج همین موشکافی از سوی فرمانده کل نیروهای مسلح است. در دسامبر 2016، واشینگتن پست خبر داد که پنتاگون عامدانه گزارشی را که توسط «هیات تجارت دفاعی»(یک گروه مشاوره ای مستقل در پنتاگون) تهیه شده بود، پنهان کرده است. این گزارش به پنتاگون توصیه کرده که در 5 سال آینده 125 میلیارد دلار در هزینه های اداری خود صرفه جویی کند- بی آن که دست به تعدیل نیرو بزند. آقای ترامپ به این گزارش مختصر اشاره ای در توئیت خود کرد: " یک متن بسیار قابل توجه که بیشتر آن حقیقت دارد." ولی او هم بعد از این، به ندرت به این موضوع اشاره کرد.

یک مثال شاخص دیگر، پروژه «کشتی رزمی ساحلی»(LCS)، با برآورد هزینه 29 میلیارد دلاری است که طبق گزارش ها با مشکلات اساسی در روند ساخت و تکمیل مواجه است. در وضعیت فعلی، LCs از برنامه کاملا عقب است، برای عملیات رزمی آماده نیست و در کنگره هم از سوی هر دو حزب نسبت به آن ابراز تردید شده است. جیمز متیس، وزیر دفاع، در جریان جلسه تایید صلاحیت خود در سنا، گفت: " اگر من نمی توانم دلایل ضرورت یک برنامه نظامی را توضیح دهم، پس یعنی به دنبال حفظ آن نیستم." تدبیر حُکم می کند که رییس جمهور دستور یک بازنگری کامل را بر برنامه LCS و ضرورت‌های انجام آن صادر کند.

با این حال، پروژه های مشخص پنتاگون و اتلاف منابع مالی در اداره پنتاگون، تنها نوک کوه یخِ بی مسوولیتیِ مالی(در این نهاد) است. با این که پنتاگون بیش از هر آژانس فدرال دیگری بودجه احتیاط دارد، یک حسابرسی جامع نمی تواند در آن به تصویب برسد. این یعنی نه کارگزاران حکومتی و نه مالیات دهندگان قادر به راستی آزمایی سوابق مالی پنتاگون نیستند. مشکل آن قدر جدّی است که دفتر بازرس کل پنتاگون، ارتش را بابت دستکاری در دفاتر مالی و سندسازی برای 6.5 تریلیون دلار بودجه فقط در سال 2015، مقصّر دانست. به رغم مهلت‌های قانونی که به تازگی  برای تصویب یک حسابرسی در پنتاگون تعیین شده، شانس واداشتن پنتاگون برای همکاری در این حسابرسی، بدون فشار خود رییس جمهور، عملا پایین است.

شیوه های مالی پنتاگون موجد ناکارآیی و فقدان پاسخگویی است و هرگز در هیات مدیره هیچ شرکت تجاری قابل قبول نیست. تمرکز ترامپ بر برنامه های پرهزینه و بی فایده پنتاگون گامی مثبت است، ولی خواست او برای افزایش بودجه پنتاگون بدون هیچ پیش شرطی، تنها موجب افزایش بدهی های فدرال خواهد شد، بی آن که هیچ کمکی به ارتقاء امنیت ملی کند.

تا زمانی که پنتاگون بتواند پاسخگو بودن خود را به مالیات دهندگان آمریکایی اثبات کند، به هیچ گونه پیشنهاد افزایش بودجه ای برای آن در کنگره نباید ترتیب اثر داده شود.

نویسنده: John Tierney(او به مدت 18 سال نماینده کنگره از ناحیه ششم ماساچوستز بود)

منبع: National Interest