به گزارش مشرق، حجت الاسلام حسین علوی مهرمدیر دانشنامه قرآن پژوهی در گفتگو با مهر در رابطه با بحث فساد و مفسد اقتصادی در قرآن اظهار داشت: قرآن کریم ضمن طرح مباحث اقتصادی و اقتصاد سالم را که براساس تجارت صحیح و مورد پذیرش طرفین و همچنین تجارت و معامله بدون ربا صورت می گیرد، تعریف کرده است.

وی افزود: در کنار این مباحث به منظور دور ماندن جامعه از فساد برخی نکات فساد اقتصادی که در کنار آن مفسدان اقتصادی نیز قرار می گیرند، مطرح شده است .

وی با اشاره به اینکه یکی از مسائل مهم در رابطه با فساد اقتصادی بحث رباخواری است که قرآن به شدت با آن برخورد می کند گفت: قرآن رباخواری را مساوی با جنگ با خدا و رسول خدا معرفی می کند و در آیات متعددی در قرآن ربا را آماس معرفی می کند نه سود و منفعت.

حجت الاسلام علوی مهر گفت: هم حکومت و هم مردم در معاملات و ارتباطات اقتصادی خود باید به این مسئله توجه و خود را از ربا دور کنند. همچنین بانکها نیز تا منتهی توان خود باید از این مسئله دوری کنند، اما اینکه ضرورت حکومت یک سری مباحثی را اقتضا می کند، جایگاه خاص خود را دارد اما مدیران ارشد و کسانی که چرخه پول بانکها را در دست دارند باید به این مسئله توجه کنند.

مدیر دانشنامه قرآن پژوهی با اشاره به اینکه قرآن در آیات 275 تا 279 سوره بقره این مسئله را مطرح می کند گفت: قرآن بزرگترین فساد اقتصادی را جنگ با خدا و رسول معرفی کرده و در سایر بحثها رشوه دادن به حاکمان برای ایجاد تغییرات به نفع خود است.

وی تأکید کرد: از منظر قرآن کسی که رشوه پرداخت می کند و کسی که رشوه دریافت می کنند هر دو مفسد اقتصادی هستند. این افراد به علت اینکه به پیکره جامعه ضربه وارد کرده اند به عنوان یک مفسد اقتصادی مطرح می شوند.

علوی مهر گفت: از دیگر نکات مورد توجه قرآن خوردن مال کسانی است که قدرت تصرف در اموال خود را ندارند، افرادی چون کودکان یتیم و مجانین جزو این گروه قرار می گیرند که از ثروت و مال برخوردارند اما کسی نیست که اموال آنها را به صورت صحیح رهبری و هدایت کند. هرگونه تصرف بدون اذن این افراد مایه فساد است و از نظر قرآن کریم به پیکره جامعه ضربه وارد می کند. از جمله مواردی که قرآن کریم با آن به صراحت برخورد کرده است خوردن اموال یتیم است و آن را مساوی با خوردن آتش می داند.

حجت الاسلام حسین علوی مهر در رابطه با اشاره قرآن به مفسد اقتصادی گفت: قرآن بیشتر اقتصاد بد را مورد مزمت قرار می دهد و کسی که دست اندرکار چنین اقتصادی است به صورت مفسد مطرح کرده است، مثل حاکمانی که رشوه می گیرند، اما به صورت مستقیم کسی به عنوان مفسد اقتصادی معرفی نشده است. اما برای مثال قرآن کسانی که ثروت اندوزی کرده انده و یا کسانی را که تصور می کنند ثروت مایه نجات آنها در آخرت است مورد مزمت قرار داده است.