ابو قاسمپور که حسابی شاکی است از رفتار اعضای کمیته داوران ادامه می دهد:« من یک جمله را سر بسته گفتم، حالا آقایان یادشان افتاده که بخواهند با ناپاکی های فوتبال برخورد کنند؟ کم در میان مدیران ،مربیان یا بازیکنان، آدم هایی داریم که سرمنشاء ناپاکی هستند؟ چرا از آنها شروع نمی کنند؟ چرا دنبال سرچشمه ناپاکی ها نمی روند و بند کردند به یک کمک داور که من هیچ وقت اسمی از او نیاوردم. نه او که از هیچ کس دیگر هم اسمی به میان نمی آورم. من این قدر اتفاقات بد در این فوتبال دیدم که اگر قرار باشد به زبان بیاورم باید همه چیز به هم بریزد. باز هم می گویم به جان بچه ام از کسی اسمی نبردم و دوست ندارم گناه تباه کردن زندگی مردم به خاطر خصومت های دیگران، گردن من بیفتد. اصلا چرا این همه تخلف آشکار در این فوتبال زیر سبیلی رد می شود و یکدفعه به یک نفر بند می کنند و می خواهند دارش بزنند؟ »

اما موضوع برای گفت و گو با قاسمپور ، تنها بحث جنجال داوری نیست. او پس از سال ها به لیگ برگشته و حالا به نظرش شرایط فوتبال ما در این سال ها که او نبوده ، چقدر تغییر کرده است؟ . ابو در این باره می گوید:« نمی دانم بگویم خوشبختانه یا بدبختانه اما فوتبال مان هیچ تغییری نکرده. پول ها الکی هزینه می شوند. بازیکنان فقط یاد گرفتند پول بگیرند و توان فوتبالی شان به قدری که پول می کیرند بالا نیست. حرفه ای پول می گیرند اما حرفه ای زندگی نمی کنند.»

او که خود تا بالای 40 سالگی بازی می کرد، می گوید:« هنوز هم خیلی وقت ها با بچه ها بازی می کنم و فکر می کنم خیلی هم بد نیستم. متاسفانه بازیکنان خوبی را در فوتبال مان داریم که جرقه می زنند اما زود از بین می روند و این دلیلش فقط این است که خوب زندگی نمی کنند و فوتبال شان تباه می شود.»