سرویس فرهنگ و هنر مشرق - فاطمه ذوالقدر طی یادداشتی نوشت: طراحی صحنه، فیلم‌برداری صدابرداری. بازیگر اول زن، کارگردانی و بهترین فیلم، این موارد می‌توانست مورد داوری قرار گیرد که گویا کم لطفی شده است و ای کاش امکان جبران باشد.
به گزارش فارس، سیده فاطمه ذوالقدر، عضو کمسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی طی یادداشتی که در اختیار فارس قرار داد پیرامون فیلم «ویلایی‌ها» و عدم توجه به آن در جشنواره فیلم فجر امسال نوشت:
«باتوجه به موضوع فیلم ویلایی ها که مرتبط با دفاع مقدس و در حوزه زنان است و نقش و حضور پر رنگ زنانی که بعنوان همسران فرماندهان جبهه های نبرد حق علیه باطل بودند، فیلم ویلایی ها از جذابیت و ساختار قوی و خوبی برخوردار است.
از حیث حس وحال و فضا و روح حاکم بر فیلم در زمان نمایش، نظر به اینکه خود نیز در آن دوران بودم و در روز و شب ها و ساعات زیادی شاهد اعلان وضعیت زرد، قرمز و در نهایت سفید که نتیجه حمله و تجاوز هواپیماهای دشمن به آسمان کشور و یا تهران بودم، صدای آژیر و چسب زدن به شیشه ها و صدای شلیک ها، همراه با اضطراب و ترس و بیم و امید، همه وهمه در زمان نمایش فیلم احساس قرار گرفتن در ان فضا را تداعی و انگار مجدداتجربه های تلخ و شیرین آن دوران با همه فراز و نشیب، توام با غرور و افتخار زنده می شد.
باور پذیری موضوع با توجه به حقیقت حضور زنان مادران و خواهران رزمندگان در پشت جبهه ها که اسناد تاریخی آن نیز ضبط شده است نه تنها برای کسانی که آن دوران حضور داشتند و شاهد حوادث بودند باور پذیر است، بلکه با توجه به فیلم نامه خوب و کارگردانی قوی، بازیگران مؤثر و مجرب و دیالوگهای قوی و تاثیر گذار در باور موضوع جهت تماشگر نسل امروزی حائز اهمیت است علاوه بر این نقل سینه به سینه خاطرات اینچنینی از نسل گذشته به نسل امروز نیز نقش بسزایی در باور این حوادث تاریخی دارد.
کارگردانی فیلم را از جهات مختلف باید بدان پرداخت، از آنجایی که کارگردان خود یک خانم است، موضوع فیلم نیز مرتبط با زنان و اکثریت بازیگران نیز خانم ها هستند و بخوبی موضوع فیلم را که دغدغه، بیم، امیدو آلام و آرزوهای زمانه را نسبت به زندگی، همسر و فرزندان آن هم در دورانی که جنگ بوده وتهدیدات دشمن لحظه به لحظه وجود داشته درک کنند، لذا کارگردان، قصه و موضوع فیلم و بازیگران بخوبی توانسته اند در کنار هم یک هدف را تعقیب کنند که این ها همه نشان از قوت فیلم و قدرت کارگردانی خوب است.
معتقدم چون فیلم و موضوع آن در حوزه زنان و همسران و مادران است پلان به پلان فیلم از تأثیر گذاری خاص خود برخوردار است ولی لحظه ای که همه به پناه گاه می روند و فرزند خانم خیری (پریناز ایزدیار) ماسک ضدشیمیایی را می اندازد وهمه متعجب نگاه می کنند یا لحظاتی که ماشین ون و یا همان هایس وارد می شود و همه مبهوت و غرق در سکوت منتظر خبری هستند از لحظات شاخص فیلم است.
طراحی صحنه، فیلم برداری صدابرداری. بازیگر اول زن، کارگردانی و بهترین فیلم، این موارد می توانست مورد داوری قرار گیرد که گویا کم لطفی شده است و ای کاش امکان جبران باشد .»
