به گزارش مشرق، روزنامه «جوان» در یادداشتی از «وحید حاجی‌پور» نوشت:
از برجام می‌گوییم، تمام دفاع زنگنه از خود حول محور افزایش تولید و صادرات نفت می‌چرخد که اولی مرهون کارکنانی است که او، آنها را «زائد» می‌خواند و دومی نشئت گرفته از تلاش امور بین‌الملل نفت بود.
وزیر نفت خیلی علاقه دارد افزایش صادرات نفت ایران را دستاورد بزرگی بنامد که حاکی از درایت اوست ولی هیچ‌گاه نمی‌گوید اگر چنین توانمندی‌ای وجود داشت، دلیل ذخیره کردن 28 میلیون بشکه میعانات گازی روی دریا چیست؟ همگان می‌دانند میعانات گازی خیلی سخت به فروش می‌رود و اگر با قیمت روز به فروش برود، نشان‌دهنده توانمندی وزارت نفت است ولی 28 میلیون بشکه ذخیره روی آب، خود حدیث مفصلی است.
این تنها خروجی زنگنه در وزارت نفت بود که البته بخش اعظمی از این موفقیت، به دلیل برجام بود و بس و بدون تردید، وزیر نفت بدون برجام صنعت نفت را تعطیل‌تر از آنی می‌کرد که امروز شاهد آن هستیم. وزیر نفت خط لوله صلح را روی هوا برد، قول داده بود کرسنت را یک هفته‌ای به پایان برساند که 40 ماه گذشت ولی خبری نشد، میانگین پیشرفت پروژه‌های پارس‌جنوبی را از 5/1 درصد به 5/0 درصد رساند، پروژه پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس را به حال خود رها کرد، از هدفمندی یارانه‌ها سود کرد ولی از له شدن کمر وزارت نفت در پرداخت یارانه‌ها گفت و در کل سنگ روی سنگ نگذاشت و حالا برای فرار به جلو، به شکایت روی آورده است.
او قراردادهای جدید نفتی را بهانه کرده است و سعی دارد با انداختن توپ به زمین منتقدان، اینگونه القا کند که وزارت نفت سعی زیادی در اجرایی کردن IPC داشته و دارد ولی عده‌ای چوب لای چرخ ما می‌گذارند. امروز رسماً اعلام شد که وزیر نفت از یک عضو کمیسیون انرژی مجلس شکایت کرده و در دلایل این شکایت گفته شده که سخنان وی فراتر از حد قانونی‌اش بوده است! باید توجه داشت اصل 86 قانون اساسی می‌گوید: نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهارنظر و رأی خود کاملاً آزادند و نمی‌توان آنها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار کردهاند یا آرایی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود دادهاند، تعقیب یا توقیف کرد.
نکته جالب اینجاست که اوج انتقادات این نماینده مجلس از قراردادهای نفتی مربوط به روزهایی بود که چارچوب کلی آن هنوز به تصویب نرسیده بود و وقتی به تصویب نهادهای قانونی رسید، انتقادات نسبت به آن فروکش کرد.
چند ماه از تصویب و ابلاغ این قرارداد می‌گذرد و وزارت نفت طی این چند ماه از برگزاری مناقصه و حتی تولید از لایه نفتی پارس‌جنوبی گفت ولی این وعده‌ها دچار تکرار و در نهایت هم به یک ماه دیگر موکول می‌شد. ناکامی وزارت نفت در برنامه پرطمطراق جذب سرمایه منبعث از بلا‌تکلیفی مدیریتی و کارشناسی در نفت است به‌طوری که تا به امروز نه اسناد مناقصه تهیه شده و نه متن اصلی قرارداد تنظیم شده است. حالا زنگنه با انبوهی از انتقاداتی که به وی وارد است و می‌داند هیچ توجیه منطقی برای آن وجود ندارد، با فرافکنی و شکایت از یک نماینده مجلس سعی دارد آدرسی انحرافی به افکار عمومی ارائه دهد.
او از کسی شکایت کرده که طی یک ماه گذشته، بر سر نرخ خوراک پتروشیمی تمام قد پشت وزیر نفت ایستاد و به‌شدت از برنامه وی حمایت کرد تا به وزیر نفت بگوید در اداره کشور، باید به فکر منافع ملی بود نه غرض‌ورزی‌های شخصی. با این وجود زنگنه از او شکایت کرده است تا با تمسک به این شکوائیه، اینطور القا کند که قصد ما کار کردن بود ولی نگذاشتند و مجبور به شکایت شدیم!
ریشه‌یابی شکایت وزارت نفت از منتقدان خود در ماه‌های پایانی دولت چندان کار سختی نیست ولی بهتر بود وزیر نفت به جای اینگونه اقدامات به افکار عمومی پاسخ می‌داد برآیند وزارت 40 ماهه‌اش چه سودی برای نفت داشته است دلیل عقب‌ماندگی و وضعیت امروز صنعت نفت چیست؟
چرا پرونده کرسنت روشن نمی‌شود وزیر نفت پشت به پشت زیر وعده‌های خود می‌زند و دست آخر با یک شکایت به دنبال توجیه همه سوءمدیریت‌های خود است؟
