به گزارش مشرق، نشان قهرمانی جام باشگاههای جهان، نشانی که بعد از شکست دادن کاشیما آنتلرز در ماه دسامبر سال 2016 بر جامه کهکشانیها نقش بست، شاید گواه قرار داشتن آنها بر صدر فوتبال باشگاهی جهان در سال گذشته بوده باشد و مایه غرور و مباهات بسیار از هواداران رئال مادرید شد اما واقعیت این است که از روزی که این نشان روی پیراهن مردان زیدان نقش بسته، سریال ناکامیهای این تیم هم آغاز شده است.
در این بین رئال تنها تیمی نیست که نحسی نشان قهرمانی در جام باشگاههای جهان - تورنمنتی که از سال 2005 به شیوه فعلی برگزار شده است - دامنش را گرفته است. در دومین سال برگزاری جام باشگاههای جهان، سال 2006 اینترناسیونال برزیل بارسلونا را در فینال جام باشگاههای جهان شکست داد اما قهرمانی در این تورنمنت همانا و آغاز افت و ناکامیاش برای سلطه بر فوتبال برزیل و آمریکای جنوبی در سال بعد همانا. آن افت تا جایی ادامه پیدا کرد که ناسیونال از سری A برزیل سقوط کرد.
اینتر، میلان و منچستریونایتد هم دیگر تیمهای بزرگی بودهاند که قهرمانی در جام باشگاههای جهان برایشان سرآغاز شکلگیری طلسم ناکامیها شد، البته نه به اندازه ناسیونال. هر سه این تیمها که شرکتکنندگان همیشگی لیگ قهرمانان اروپا بودند بعد از کسب آخرین قهرمانیشان در جام باشگاههای جهان دیگر به ندرت توانستهاند در لیگ قهرمانان اروپا حضور پیدا کنند چه برسد به اینکه دوباره فرصت صعود به قله فوتبال باشگاهی جهان را داشته باشند.
حالا نحسی قهرمانی در جام باشگاههای جهان گریبان رئالیها را گرفته است و این اتفاقی خیلی زود هم رخ داد. در واقع نحسی این جام برای رئال از همان ژاپن - جایی که دومین قهرمانیاش را در جام باشگاههای جهان کسب کرد – آغاز شد و این تیم دو مهره کلیدیاش لوکاس واسکز و سرخیو راموس را به دلیل مصدومیت از دست داد. این دو نفر اما تنها مصدومانی نبودهاند که غیبتشان به برنامههای تاکتیکی زیزو لطمه زد و مسبب ثبت شکستهایی در کارنامه رئال شد که یکی از آنها به رؤیای قهرمانی کهکشانیها در جام حذفی فصل جاری پایان داد.
حالا این بیم در میان پایتخت نشینان سفیدپوش اسپانیا و هوادارانشان شکل گرفته است که قهرمانی در جام باشگاههای جهان، سناریویی مشابه به آنچه بعد از قهرمانیشان در این رقابتها در سال 2014 شکل گرفت را تکرار کند. رئال مادرید کارلو آنچلوتی فصل پس از آنکه دسیمای معروف را کسب و در ادامه جام باشگاههای جهان را فتح کرد، دچار افتی محسوس شد که دستش را از کسب تمامی جامها کوتاه کرد.
در این بین رئال تنها تیمی نیست که نحسی نشان قهرمانی در جام باشگاههای جهان - تورنمنتی که از سال 2005 به شیوه فعلی برگزار شده است - دامنش را گرفته است. در دومین سال برگزاری جام باشگاههای جهان، سال 2006 اینترناسیونال برزیل بارسلونا را در فینال جام باشگاههای جهان شکست داد اما قهرمانی در این تورنمنت همانا و آغاز افت و ناکامیاش برای سلطه بر فوتبال برزیل و آمریکای جنوبی در سال بعد همانا. آن افت تا جایی ادامه پیدا کرد که ناسیونال از سری A برزیل سقوط کرد.
اینتر، میلان و منچستریونایتد هم دیگر تیمهای بزرگی بودهاند که قهرمانی در جام باشگاههای جهان برایشان سرآغاز شکلگیری طلسم ناکامیها شد، البته نه به اندازه ناسیونال. هر سه این تیمها که شرکتکنندگان همیشگی لیگ قهرمانان اروپا بودند بعد از کسب آخرین قهرمانیشان در جام باشگاههای جهان دیگر به ندرت توانستهاند در لیگ قهرمانان اروپا حضور پیدا کنند چه برسد به اینکه دوباره فرصت صعود به قله فوتبال باشگاهی جهان را داشته باشند.
حالا نحسی قهرمانی در جام باشگاههای جهان گریبان رئالیها را گرفته است و این اتفاقی خیلی زود هم رخ داد. در واقع نحسی این جام برای رئال از همان ژاپن - جایی که دومین قهرمانیاش را در جام باشگاههای جهان کسب کرد – آغاز شد و این تیم دو مهره کلیدیاش لوکاس واسکز و سرخیو راموس را به دلیل مصدومیت از دست داد. این دو نفر اما تنها مصدومانی نبودهاند که غیبتشان به برنامههای تاکتیکی زیزو لطمه زد و مسبب ثبت شکستهایی در کارنامه رئال شد که یکی از آنها به رؤیای قهرمانی کهکشانیها در جام حذفی فصل جاری پایان داد.
حالا این بیم در میان پایتخت نشینان سفیدپوش اسپانیا و هوادارانشان شکل گرفته است که قهرمانی در جام باشگاههای جهان، سناریویی مشابه به آنچه بعد از قهرمانیشان در این رقابتها در سال 2014 شکل گرفت را تکرار کند. رئال مادرید کارلو آنچلوتی فصل پس از آنکه دسیمای معروف را کسب و در ادامه جام باشگاههای جهان را فتح کرد، دچار افتی محسوس شد که دستش را از کسب تمامی جامها کوتاه کرد.