به گزارش سرويس جهاد و مقاومت مشرق، امروز سالگرد کشتار صبرا و شتيلا است. اين کشتار (18 – 16 سپتامبر 1982) در اردوگاه فلسطيني صبرا و شتيلا و پس از ورود نيروهاي مهاجم اسرائيلي به بيروت، پايتخت لبنان و تحکيم سلطه خود بر بخش غربي آن، رخ داد. ورود نيروهاي اسرائيلي به بيروت به خودي خود، به منزله نقض توافقي بود که ايالات متحده آمريکا بر آن نظارت داشت و براساس آن، نيروهاي مقاومت فلسطين از شهر خارج شده بودند.نيروهاي اسرائيلي به دقت زمينه را براي ارتکاب اين کشتار هولناک، آماده کردند و نيروهاي حزب راستگراي کتائب لبنان به منظور انتقام از فلسطينيان و هم‌پيمانان لبنانيشان آن را به اجرا درآوردند. توپخانه و هواپيماهاي اسرائيلي، صبرا و شتيلا را بمباران کردند. اين در حالي بود که در اردوگاه، سلاح يا فرد مسلحي وجود نداشت. ورودي‌هاي اردوگاه نيز در حالي محاصره شد که تنها پناه‌جويان بي‌دفاع فلسطيني و غيرنظاميان لبناني در آن بودند. اين نيروها جنگجويان کتائب را – که پس از ترور بشير جميل رئيس جمهور لبنان، تشنه خونريزي بودند – وارد آنجا کردند.
اين کشتار، در طول بيش از يک روز کامل و در برابر ديدگان فرماندهان و سربازان اسرائيلي به اجرا درآمد. نيروهاي اسرائيلي پيرامون اردوگاه را گرفته بودند و به جنگجويان کتائب، گلوله و غذا مي‌رساندند.
کشتار در طول روز جمعه و تا بامداد روز شنبه ادامه داشت که ران بن يشاي، آريل شارون، وزير دفاع دولت مناخيم بيگن را از خواب بيدار کرد تا خبر رويداد کشتار در صبرا و شتيلا را به آگاهي او برساند. شارون هم با خونسردي به او پاسخ داد که: «سال خوبي است.» بعداً بگين در برابر کنست با بي‌اعتنايي گفت: «غريبه ها، غريبه‌ها را کشتند... ما چه کار کنيم؟»
گزارش کميته اسرائيلي کاهان به مسئوليت بگين و اعضاي دولت او و فرماندهان ارتش در اين کشتار اعتراف کرد زيرا بنا بر تصميم آنها بود که نيروهاي کتائب به صبرا و شتيلا رفتند و با کمک آنها وارد اردوگاه شدند اما کميته، مسئوليت غيرمستقيم را متوجه نخبگان صهيونيست اسرائيل دانست و به همين اکتفا کرد و صرفاً خواهان آن شد که شارون برکنار شود و دوره خدمت رافائل ايتان، رئيس ستاد ارتش پس از پايان يافتن در آوريل 1983، تمديد نشود.
اما يک مسئول ناوگان آمريکا که در ساحل بيروت، پهلو گرفته بود (در گزارشي براي پنتاگون، که به بيرون درز کرد) بر مسئوليت مستقيم نخبگان سياسي و نظامي اسرائيل تأکيد نمود و اين پرسش را مطرح کرد که: «اگر اينها جنايت جنگي نيست پس چيست؟» متأسفانه اين گزارش به اندازه گزارش کميته کاهان، مورد توجه قرار نگرفت و اين درحالي است که اين افسر آمريکايي که وستون برنيت نام داشت اوضاع و جزئيات کشتار و جلسه‌هاي متعدد فرماندهان گردان‌هاي مجري مستقيم آن (به ويژه ايلي حبيقه) و فرماندهان بلندپايه و سياستمداران اسرائيلي به منظور آماده شدن براي اين کشتار را به ثبت رسانده بود.
1500 شهيد فلسطيني و لبناني بي‌دفاع – از جمله کودکان و زنان – قرباني کشتار صبرا و شتيلا شدند. همچنين نيروهاي کتائب در پشت سر خود صدها نيمه جان بر جاي گذاشتند و بسياري از زنان به طور پي‌درپي مورد تجاوز قرار گرفتند. اين کشتار، در نبود سلاح و جنگجويان در اردوگاه و در سايه تعهدات ايالات متحده در حمايت از فلسطينيان و هم‌پيمانان لبناني آنها ازجمله غيرنظاميان بي‌دفاع، پس از خروج نيروهاي مقاومت از لبنان، رخ داد.
کشتار صبرا و شتيلا، دو هدف را دنبال مي‌کرد: خرد کردن روحيه فلسطينيان و هم‌پيمانان لبناني آنها و دوم، کمک به برافروخته شدن آتش دشمني‌هاي طايفه‌اي ميان لبناني‌ها.
* آنچه را که ما مي‌بايستي انجام دهيم ديگران انجام دادند
پس از کشتار بي‌رحمانه مسلمانان فلسطيني در اردوگاه‌هاي صبرا و شتيلا، جنبش صهيونيستي – فاشيستي کاخ، اقدام به نصب تصاوير و پوسترهايي بر ديوارهاي شهر قدس نمود. بر روي اين پوسترها از کشتار صبرا و شتيلا به عنوان (کيفر مقدس) نام برده شده بود. همچنين بر روي يکي از اين پوسترها نوشته شده بود: آنچه را که ما مي‌بايستي انجام دهيم ديگران انجام دادند (نشريه ميدل ايست 28/4/1983) از خاخام شلومرگورن درباره جواز چنين کشتارهايي در آيين يهود سؤال شد که او در جواب گفت: آيين يهود در موقع جنگ، اجازه چنين کاري را مي‌دهد (روزنامه هاآرتس، 12/12/1983) مسلماً خاخام گورن تنها خاخامي نيست که اين‌گونه اعمال را در مورد کودکان، زنان و پيران بي‌گناه مجاز مي‌شمارد.
