به گزارش مشرق، محمدرضا داورزنی در مراسم قرعه‌کشی لیگ برتر والیبال که 10 مهر 1395 برگزار شد، گفته بود: «امیدوارم لیگ 95 وسیله‌ای برای تقویت تیم ملی باشد. سازمان لیگ در فصل آینده به هیچ عنوان برای تیم‌هایی که به تعهدات مالی خود عمل نکرده باشند، کارت بازی نخواهد داد و به این خاطر متوسل شدن به نمایندگان مجلس یا فرماندار برای دادن مهلت بیشتر بی‌فایده خواهد بود. به نظر ما برگزاری یک لیگ توانمند با 8 تیم خیلی بهتر از یک لیگ 12 تیمی مشکل‌دار است.»
لیگ سال 95، یک لیگ فراموش نشدنی در تاریخ والیبال ایران خواهد بود. سالی که در آن، سازمان لیگ، تیم‌های صالحین ورامین و پارسه تهران را از لیگ اخراج کرد ولی این تصمیم در هر 2 بار توسط فدراسیون وتو شد و این تیم‌ها به لیگ برگشتند.
جریان تیم پارسه اما کمی پیچیده‌تر بود. سازمان لیگ فدراسیون والیبال با توجه به اینکه باشگاه پارسه به تعهدات خود برای پرداخت قرارداد بازیکنان و کادر فنی این تیم اقدامی نکرده بود، برابر مفاد بند 7-27 آیین‌نامه سازمان لیگ پارسه تهران را از لیگ برتر مردان حذف کرد. مهرعلی باران چشمه، رئیس سازمان تربیت بدنی نیروهای مسلح بلافاصله به دفتر رئیس فدراسیون والیبال رفت و از داورزنی چند روز فرصت خواست. این فرصت در حالی به پارسه داده شد که سرمربی و برخی بازیکنان این تیم طبق قانون بازیکنان آزاد، تیم آینده خود را نیز انتخاب کرده بودند!
دست آخر، مدیرانی که در طول یک نیم فصل پولی به بازیکنان خود نداده بودند، در مدت مقرر شده هم نتوانستند کاری از پیش ببرند و فرهاد نفرزاده، سرمربی پارسه اعلام کرد که تیمش رسماً منحل شده است.
برای تیم صالحین ورامین هم چنین اتفاقی افتاد و در حالی که کار این تیم از نظر سازمان لیگ تمام شده بود اما فدراسیون، سازمان لیگ را دور زد تا هم اقتدار آن زیر سوال برود و هم دستاویزی شود برای رسانههای خارجی تا با عناوینی مثل «اتفاقات عجیب و غریب و در لیگ ایران»، اعتبار چندین ساله آن را خدشه‌دار کنند. این در حالی است که این رسانه‌ها از قهر کردن سرمربی و پاسور ایتالیایی شهرداری ارومیه و خارج کردن تیم هاوش گنبد از لیگ توسط مدیرعامل این تیم هنوز اطلاع ندارند!
مهدی محمدی، مدیرعامل باشگاه هاوش در این مورد گفته بود: من اعلام کردم که تیمم به نشانه اعتراض به تصمیم کمیته انضباطی در بازی با شهرداری تبریز دیگر در لیگ بازی نمی‌کند ولی حتی یک نفر هم از فدراسیون با من تماس نگرفت تا علت این تصمیم را بپرسد.
لیگ کشوری که در رنکینگ فدراسیون جهانی والیبال در جایگاه هفتم قرار دارد و هر ساله شاهد حضور لژیونرهایی از کشورهای مختلف است، قطعا ً توسط کشورهای دیگر رصد می‌شود. فدراسیون نباید اجازه دهد تا لیگ به عنوان عامل اصلی تقویت و تغذیه تیم ملی تبدیل به حربه‌ای برای دست انداختن توسط رسانههای خارجی شود. برگزاری لیگ با تعداد تیم کمتر اما با کیفیت‌تر خیلی بهتر از برگزاری لیگی است که روز اتفاقات عجیبی در آن رخ می‌دهد.
لیگ سال 95، یک لیگ فراموش نشدنی در تاریخ والیبال ایران خواهد بود. سالی که در آن، سازمان لیگ، تیم‌های صالحین ورامین و پارسه تهران را از لیگ اخراج کرد ولی این تصمیم در هر 2 بار توسط فدراسیون وتو شد و این تیم‌ها به لیگ برگشتند.
جریان تیم پارسه اما کمی پیچیده‌تر بود. سازمان لیگ فدراسیون والیبال با توجه به اینکه باشگاه پارسه به تعهدات خود برای پرداخت قرارداد بازیکنان و کادر فنی این تیم اقدامی نکرده بود، برابر مفاد بند 7-27 آیین‌نامه سازمان لیگ پارسه تهران را از لیگ برتر مردان حذف کرد. مهرعلی باران چشمه، رئیس سازمان تربیت بدنی نیروهای مسلح بلافاصله به دفتر رئیس فدراسیون والیبال رفت و از داورزنی چند روز فرصت خواست. این فرصت در حالی به پارسه داده شد که سرمربی و برخی بازیکنان این تیم طبق قانون بازیکنان آزاد، تیم آینده خود را نیز انتخاب کرده بودند!
دست آخر، مدیرانی که در طول یک نیم فصل پولی به بازیکنان خود نداده بودند، در مدت مقرر شده هم نتوانستند کاری از پیش ببرند و فرهاد نفرزاده، سرمربی پارسه اعلام کرد که تیمش رسماً منحل شده است.
برای تیم صالحین ورامین هم چنین اتفاقی افتاد و در حالی که کار این تیم از نظر سازمان لیگ تمام شده بود اما فدراسیون، سازمان لیگ را دور زد تا هم اقتدار آن زیر سوال برود و هم دستاویزی شود برای رسانههای خارجی تا با عناوینی مثل «اتفاقات عجیب و غریب و در لیگ ایران»، اعتبار چندین ساله آن را خدشه‌دار کنند. این در حالی است که این رسانه‌ها از قهر کردن سرمربی و پاسور ایتالیایی شهرداری ارومیه و خارج کردن تیم هاوش گنبد از لیگ توسط مدیرعامل این تیم هنوز اطلاع ندارند!
مهدی محمدی، مدیرعامل باشگاه هاوش در این مورد گفته بود: من اعلام کردم که تیمم به نشانه اعتراض به تصمیم کمیته انضباطی در بازی با شهرداری تبریز دیگر در لیگ بازی نمی‌کند ولی حتی یک نفر هم از فدراسیون با من تماس نگرفت تا علت این تصمیم را بپرسد.
لیگ کشوری که در رنکینگ فدراسیون جهانی والیبال در جایگاه هفتم قرار دارد و هر ساله شاهد حضور لژیونرهایی از کشورهای مختلف است، قطعا ً توسط کشورهای دیگر رصد می‌شود. فدراسیون نباید اجازه دهد تا لیگ به عنوان عامل اصلی تقویت و تغذیه تیم ملی تبدیل به حربه‌ای برای دست انداختن توسط رسانههای خارجی شود. برگزاری لیگ با تعداد تیم کمتر اما با کیفیت‌تر خیلی بهتر از برگزاری لیگی است که روز اتفاقات عجیبی در آن رخ می‌دهد.
