به گزارش مشرق، غرولندهای برانکو شبیه همان قبلی‌ها بود. شبیه همان مصاحبه‌های تکراری که پیش از این نمونه مشابهش را از زبان قلعه‌نویی، مظلومی و حتی مجید جلالی شنیده بودیم. از این رو انتظار می‌رفت در بدترین حالت یک جواب مشابه از کی‌روش را بشنویم اما او این بار دست به یک حرکت عجیب زد؛ مرخص کردن یا دیپورت. هیچ فرقی با هم ندارد کی‌روش در حق بازیکنانش، همان‌هایی که باید او را به جام‌جهانی ببرند بدترین کار ممکن را انجام داد. تا 2 روز قبل بسیاری از رسانه‌ها از ادبیات برانکو انتقاد کردند اما وقتی کی‌روش 7 بازیکن پرسپولیس را به خانه فرستاد ناگهان جو تغییر کرد. در مقام مقایسه و قضاوت تقریبا هرکسی مصاحبه می‌کرد یکی به نعل می‌زد یکی به میخ اما کی‌روش ناگهان با یک گل به خودی بازی را به ضرر خودش تغییر داد.
او 7 بازیکن را به تهران فرستاد تا به برانکو بگوید من سهمی در ناکامی احتمالی‌ات ندارم اما آنچه سوال‌برانگیز است و قابل پرسش، نقش مجهول فدراسیون فوتبال است. بدون تردید کی‌روش خودسر و بدون هماهنگی با تهران نمی‌توانست برای این 7 بازیکن بلیت تهیه کند تا آنها را به تهران بفرستد؛ چرا مهدی تاج سکوت کرد و این اجازه را به سرمربی تیم‌ملی داد؟ در کجای جهان یک مربی می‌تواند اینچنین خودسرانه چنین تصمیم اشتباهی بگیرد؟ بسیاری از این بازیکنان، از مهره‌های ثابت تیم‌ملی هستند و حالا با این روحیه آنها چگونه می‌توانند کی‌روش را در رساندن به جام‌جهانی کمک کنند؟ شاید در ظاهر بهانه را از برانکو گرفته باشد اما اگر تیم‌ملی نتواند در میان بهت و ناباوری به جام جهانی 2018 روسیه صعود کند آن وقت باید دلیل اصلی را در تصمیماتی جست‌وجو کرد که بیش از آنکه فنی و عبرت‌آموز باشد، بوی لجبازی و خودسری می‌دهد.
فدراسیون فوتبال به عنوان بالاترین مرجع تصمیم‌گیر نباید این اجازه را می‌داد. همانطور که صبح روز چهارشنبه در تصمیمی بموقع و بجا مانع از بازگشت کادر فنی و دستیاران کی‌روش به تهران شد. وقتی خبر بازگشت کادر فنی منهای کی‌روش به ایران مخابره شد تا چند ساعت هیچ مرجعی آن را تکذیب نکرد اما ناگهان اعلام شد این خبر صحیح نیست. به احتمال بسیار زیاد کی‌روش در راستای لجبازی‌های اخیر خود که شاید در بعضی از آنها هم محق باشد (مثل لغو بازی با مراکش) این دستور را داد اما سرانجام مهدی تاج در تهران با یک تصمیم درست مانع آبروریزی دوم شد.
کی‌روش در نظرسنجی چندین ماه قبل توانست با فاصله 2 هزار رای رتبه بالاتری نسبت به برانکو در برنامه 90 به دست آورد اما اگر همین فردا عادل فردوسی‌پور این نظرسنجی را تکرار کند، بدون شک کارلوس جایگاهش را از دست می‌دهد، حتی اگر همه استقلالی‌ها برای پایین کشیدن برانکو بخواهند به کی‌روش رای بدهند.
تا پیش از این بسیاری از گله‌های کی‌روش حقیقی بود و خیلی‌ها با او ابراز همددری می‌کردند. وقتی فدراسیون نمی‌تواند یک بازی تدارکاتی معمولی را مهیا کند این حق کی‌روش است که بگوید لجستیک ما خوب نیست اما دیپورت یا مرخص کردن 7 بازیکن پرسپولیس صرفا برای رو در رویی با برانکو، از آن دسته حرکاتی بود که قطعا جامعه فوتبال ما آن را نمی‌پسندد. بهتر است مهدی تاج تا دیرتر نشده یک بار برای همیشه به کی‌روش بفهماند مرد شماره یک فوتبال ایران او است و حتی با همه کمبودها، سرمربی یک تیم نمی‌تواند بدون هماهنگی و خودسرانه با غرور 7 ملی‌پوش اینچنین بازی کند.
به عکس‌های بازیکنان پرسپولیس خوب در فرودگاه نگاه کنید. شاید اینها با این افت روحی و شخصیتی برای برانکو همان بازیکنان سابق نشوند اما این را هم از یاد نبریم قرار است ما با همین‌ها به جام‌جهانی برویم. اگر کی‌روش برای جنگ با برانکو اینچنین با غرور پسرانش بازی کند شاید دیگر آنها برای او اینچنین سر مقابل توپ نگذارند. کاش یک نفر در آنجا بود و به پرتغالی یا انگلیسی این را برای کوچ شرح می‌داد.
او بیش از 30 سال در بالاترین سطح فوتبال فعالیت کرده اما این لجبازی‌ها بیش از اینکه آموخته مستطیل سبز و یک عمر علم‌آموزی از امثال فرگوسن باشد بیشتر ریشه در خوی کودکی یک فرد دارد که شاید تا 90 سالگی همچنان ظهور و بروز کند. کاش کارلوس به خودش رحم کند.
سوای این دعوا و اختلاف وسیع یک موضوع بسیار مهم‌تر وجود دارد که باید به آن اشاره کرد. فوتبال و کلا ورزش ما این روزها از حیث مدیریت در ضعیف‌ترین حالت ممکن خود قرار دارد. 2 خارجی اینجا بی‌توجه به مسائل فوتبال ما اینگونه علیه هم موضع گرفتند و یکی تیم‌ملی را قربانی لجبازی‌هایش می‌کند و دیگری هر وقت دوست دارد علیه منافع تیم‌ملی ایران صحبت می‌کند. کی‌روش و برانکو در حالی که بیشترین دستمزد ممکن را از فوتبال ما می‌گیرند کوچک‌ترین اهمیتی به خواسته مردم و هواداران فوتبال نمی‌دهند. این اختلاف برای مدیران فوتبال و ورزش ما یک فاجعه تمام‌عیار است. چگونه 2 خارجی فضا را اینگونه باز دیده‌اند که می‌توانند منافع ملی ما را دستمایه درگیری‌های خود کنند. اگر مدیران فوتبال ما هم در فدراسیون هم در باشگاه پرسپولیس، به این واقعیت پی می‌بردند که چگونه فوتبال ما توسط دو خارجی به سخره گرفته شده است، شاید به خودشان می‌آمدند و ترمز آنها را می‌کشیدند؛ با جریمه مالی، توبیخ و هر چیز دیگری که دیگر مدیران جهان از آن استفاده می‌کنند. در بزرگی و برتری فنی این دو خارجی کوچک‌ترین جای تردیدی نیست همانطور که در دلارهای اهدایی ما به آنها و اصل بودنش جای شک و شبهه‌ای وجود ندارد. کی‌روش و برانکو اگر در یک کشور دیگر بودند باز هم اینچنین فوتبال را به گروگان می‌گرفتند؟
منبع: روزنامه وطن امروز
