به گزارش مشرق، فرهنگ همواره پاشنه آشیل همه دولت‌ها بوده است، اما در دولت یازدهم مظلومیتی مضاعف دارد و این به وضوح از مصاحبه اخیر رئیس دولت با رسانه ملی به چشم می‌آید. با اینکه مظلومیت فرهنگ در کشور مورد اجماع صدر تا ذیل مسئولان و مردم است و موضوعی بدیهی تلقی می‌شود، اما حسن روحانی ترجیح داد در گفت‌و‌گوی تلویزیونی خود به‌طور کامل از اظهارنظر درباره فرهنگ خودداری کند. البته این قصور متوجه رسانه ملی که مجموعه‌ای فرهنگی محسوب می‌شود، است. اینکه فرهنگ اصولاً جزو اولویت‌ها و سیاستگذاری‌های اصلی دولت یازدهم نیست، ادعای گزافی نیست و بسیاری از حامیان دولت نیز طی یکی، دو سال اخیر به انحای مختلف به آن اشاره کرده‌اند و به عبارتی دیگر مظلومیت مضاعف فرهنگ در این دولت اظهر‌من‌الشمس است. معنای این حرف این نیست که دولت در باقی بخش‌ها کارنامه موفقی برجای گذاشته، اما این اندازه بی‌اعتنایی و ناشنوایی به امر فرهنگ با توجه به اینکه هرچه جلوتر می‌رویم آژیر قرمز با دسیبل بالاتری به گوش می‌رسد، غیرقابل فهم است. چرا این صدا به گوش دولتمردان نمی‌رسد؟ اینکه دولت یازدهم به‌رغم اینکه مدت‌هاست صدای حامیان فرهنگی‌اش هم درآمده، اما همچنان آسوده‌خاطر است را باید جزو معادلات پیچیده‌ای قلمداد کرد که حل آن کار ساده‌ای نیست. اینکه رئیس دولت تدبیر و امید! فرهنگ را دوست ندارد یک‌ طرف مسئله است و طرف دیگر موضوع که نشان می‌دهد کار خیلی خراب است اینکه رسانه ملی نیز به عنوان سازمانی که از آن تولید، حمایت و ترویج امور فرهنگی انتظار می‌رود، علاقه زیادی به این حوزه نشان نمی‌دهد و ترجیح می‌دهد حتی بخش کوچکی از سؤالات خود از رئیس‌جمهور را به این بخش اختصاص ندهد. طرفه اینکه بی‌فرهنگی یا بی‌توجهی فرهنگی یا همان مظلومیت فرهنگ پدیده‌ای است که ظاهراً تبدیل به یک اپیدمی شده و دامن بسیاری از بخش‌ها را گرفته است. اخطارها و تذکرهای رهبر معظم انقلاب با صرف عباراتی چون ولنگاری فرهنگی هم نتوانسته کوچک‌ترین تکانی به متصدیان امر بدهد. وقتی امر فرهنگ از سوی عظیم‌ترین، حجیم‌ترین و طویل‌ترین رسانه کشور یا همان رسانه ملی از بلندپایه‌ترین مقام اجرایی کشور مطالبه نمی‌شود و تلویزیون ملی حتی لازم نمی‌بیند که با رئیس دولت درباره شرایط فرهنگی طرح سؤال بنماید، دیگر تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل. راهکارهای پیشنهادی به رسانه ملی وقتی هر دو پای رسانه ملی در بحث فرهنگ‌سازی لنگ می‌زند، دیگر انتظار از این سازمان برای مطالبه‌گری از بخش‌های دیگر توقع بیهوده‌ای است. با این وجود نمی‌توان همانقدر که از دولت تدبیر و امید، ناامید شده‌ایم از رسانه ملی هم قطع امید کنیم و قاعدتاً پیشنهادات خود را مطرح نکنیم. برای اینکه مسئله فرهنگ در مصاحبه‌های آتی رسانه ملی با رئیس دولت باز هم قربانی نشود، می‌توان چنین پیشنهاد داد که این سازمان برای اهمیت موضوع فرهنگ یک وعده از مصاحبه‌های خود را با رئیس دولت به‌طور کامل به امر فرهنگ اختصاص دهد و به جای استفاده از مجریان خبر که صرفاً به کار روخوانی اخبار تسلط دارند از کارشناسان و صاحب‌نظران امر فرهنگ استفاده کند. اگر هم در رسانه ملی کارشناس خبره فرهنگی یافت نمی‌شود از بیرون رسانه ملی می‌توانند کارشناس بیاورند و استفاده کنند. پیشنهاد دیگر می‌تواند این باشد که مدیران رسانه ملی روی یک برگ کاغذ با ماژیک قرمز عبارت «فرهنگ+ رئیس دولت» را بنویسند تا با نزدیک شدن به موعد مصاحبه به‌طور خودکار چشم‌شان به آن بیفتد و چند سؤال فرهنگی را هم به مجریان خبر برای پرسیدن از رئیس‌جمهور ارائه بدهند. نکته آخر اینکه طبق تصریح رهبر معظم انقلاب، فرهنگ خیلی وقت است که به نقطه ولنگاری رسیده است و به‌طور طبیعی این مطالبه وجود دارد که برای آن تدبیری اندیشیده شود. خوب است با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 رسانه محترم ملی برجسته‌کردن امور فرهنگی را که قاعدتاً باید زیربنا باشد، جزو برنامه‌های خود قرار دهد. صالحی‌امیری دقیقاً چه کار می‌کند؟ جوان پیشتر به این مسئله اشاره کرده بود که تغییر وزیر فرهنگ نیز تا به حال نتوانسته امیدواری به تغییرات فرهنگی را در دل دلسوزان و فعالان فرهنگی زنده کند و همچنان انتقادها از سوی اهالی فرهنگ ادامه دارد و از شدت آن کاسته نشده است. در واقع از صالحی‌امیری تا به حال چیزی بیش از حرف‌های قشنگ دیده نشده است. او نیز به نظر می‌رسد مانند سلف خود علی جنتی در امر سخنرانی بیش از هر کار دیگری تخصص دارد و قرار نیست سخنان زیبای او ملموس شود. صالحی‌امیری می‌توانست پیش از گفت‌و‌گوی تلویزیونی حسن روحانی درباره تاکتیک‌ها و استراتژی‌های احتمالی این وزارتخانه گزارش کوتاهی به رئیس خود ارائه دهد تا حداقل مردم احساس کنند فرهنگ هم برای این دولت مقوله با اهمیتی است، اما ظاهراً نباید از دولت یازدهم و آن هم چند ماه مانده به عمرش توقع زیادی داشت. منبع: جوان آنلاین