کیف، کفش، جامدادی، مدادتراش، پاکن، دفتر، خودکار، مداد رنگی، پاستل، آبرنگ، جلد کاغذی، برچسب، لیوان دانش آموزی و....تنها بخشی از وسایلی اولیه ای است که هر دانش آموز ایرانی برای یک سال تحصیلی خود تهیه می کند؛ اما با وجود این تنوع در لوازم و وسایل و فراوانی میلیونی مخاطبان آن هیچ ارگانی متولی فرهنگ سازی در این زمینه نیست و این سوپراستارهای غربی و شرقی ایران هستند که در این بازار مکاره یکه تازی می کنند.
نزدیک به سه سال است که خبرگزاری مهر گزارشهای مبسوطی را در این زمینه منتشر می کند اما به جز همان سال اول که مخبردزفولی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی واکنش نشان داد، هیچ دستگاهی عکس العملی در این باره نداشت وبازار این لوازم مان اوضاع سالهای قبل را دارد.
دبیر شورایعالی انقلاب فرهنگی در این باره به مهر گفته بود: " به محض اینکه این گزارش در خبرگزاری مهر مطرح شد آن را جزو موارد در دست بررسی قرار دادیم و شخصاً سازو کاری را به کمیسیون تعلیم و تربیت شورایعالی انقلاب فرهنگی ماموریت دادم که تمام این گزارشها و موضوعات مرتبط را که به نظر ما یک نوع ناهنجاری فرهنگی است مورد بررسی قرار دهند." اما پیگیری های خبرگزاری مهر در این دوسال بیانگر این است که هنوز در این زمینه هیچ اقدامی انجام نشده است.
از سویی وزارت آموزش و پرورش خود را در این زمینه مسئول نمی داند و معتقد است که وزارت بازرگانی باید نظارت کافی کند اما مسئولان این وزارتخانه نیز توجه خاصی به این مقوله ندارند چرا که نگاه آنها بیشتر اقتصادی و درآمدزایی است و التزامات فرهنگی را در این باره در نظر نمی گیرند.
تولید و توزیع لوازم التحریر باید هدفمند باشد
ابوالقاسم جامه بزرگ، مدیرکل اسبق آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش در این باره می گوید: کودکان و نوجوانان روحیه زیباشناسی دارند و طالب زیبایی و جذابیت هستند. نمی توانیم آنها را سرکوب کنیم. دانشمندان معتقدند که 70 درصد از ضمیر انسان در مثبت اندیشی، خلاقیت، تفکر انتقادی و منطقی، بینش علمی، صداقت و....در سن 8 تا 13 سالگی شکل می گیرد. به همین دلیل والدین، معلم و دولت باید دقت ویژه ای نسبت به این موضوع داشته باشند و برای این دوره برنامه خاصی دنبال کنند چرا که در غیر این صورت کودکان از بیرون تاثیر می گیرند.
مدیر کل سابق دفتر آموزش و پرورش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش افزود: با توجه به اینکه دولتها در ایران از استراتژی مشخصی در تولید و توزیع لوازم التحریر پیروی نمی کنند، تولید و توزیع آنها باید هدفمند و قانونمند شود و آموزش و پرورش نیز نظارت خود را بر این عرصه آغاز کند.
لوازم التحریر یک رسانه است
همچنین اردشیر انتظاری رئیس سابق مرکز مطالعات آسیا و اقیانوسیه درباره اشاعه این محصولات در بین دانش آموزان گفت: به نظر من لوازم التحریر به مثابه یک رسانه است که حاوی پیامهایی هستند که در آن مستترند و باید در مورد آن حساس بود.
انتظاری افزود: لوازم التحریر باید از جذابیت و زیبایی خاصی برخوردار باشد و نباید نگاه سلبی داشت. ما دائم نمی توانیم به کودک بگوییم که این غذا بد است، آن دیگری میکروب دارد و ... به هرحال او نیاز به غذا دارد و باید آن را تامین کرد به همین دلیل مسئولان فرهنگی باید هنرمندان را وارد این جریان کنند و از آنها طرحها و ایده های جدید و نو و مناسب سن کودکان بخواهند.
مسئولان فرهنگی و آموزشی توجهی ندارند
سرپرست سابق دفتر امور مشاوره وزارت آموزش و پرورش نیز در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه متاسفانه این موضوع سالهاست که به عناوین مختلف در کشور مطرح می شود و مسئولان فرهنگی و آموزشی نسبت به آن بی توجه هستند گفت: موضوعات فرهنگی بسیار پیچیده است و نیاز به همفکری و هماهنگی دارد. در طول سالهای گذشته هیچگاه مسئولان فرهنگی و آموزشی کشور دور یک میز ننشسته اند تا در این باره چاره اندیشی کنند و نقشه جامع و واحدی را که نقش هر یک از نهادها در آن مشخص باشد، ارائه دهند.
عزت الله فولادی درباره نقش والدین در تهیه این لوازم گفت: موضوعی که می توان در این باره مطرح کرد این است که ما چه نقشی را می توانیم برای مصرف کننده در این عرصه قائل شویم؟ آیا می توانیم او را وادار کنیم که همه فروشگاهها را بگردد تا یک دفتر یا کیف با طرح مناسب پیدا کند وقتی که همه بازار به این اپیدمی دچار شده است. مگر آنها چقدر می توانند وقت و پول در این باره هزینه کنند. والدین ترجیح می دهند آنچه را که در دسترسشان هست، بخرند و به تاثیرات آن فکر نمی کنند.
به هر حال سال تحصیلی جدید هم آغاز شد و باز هم باربی، اسپایدرمن ، هری پاتر و جومونگ و ....مهمان کیفهای دانش آموزان ایرانی برای 9 ماه شدند.
