مطلبی درباره انتقادهایی که در این مدت به سریال «ماه و پلنگ» شد، توضیح داد: ‌من خودم را به نوشته‌هایم سنجاق نمی‌کنم و آنچه نوشته‏‏ ام را دائما توجیه و تفهیم نخواهم کرد. سریال خودش از خودش دفاع می‏کند و اگر نتواند دفاع کند یعنی حرف کسانی که نقدش کردند، درست است. من فقط کار را می‌نویسم و به سازنده تحویل می‌دهم، خودم نباید دنبالش بروم و آن را توجیه و تبیین بکنم.

وی با ادامه این موضوع گفت:‌ همان‌قدر که مخالف یک سریال حق دارد، موافق آن هم حق دارد، بنابراین ما نمی‌توانیم یک اثر را بسازیم و مردم را وادار کنیم که کار ما را تایید کنند. خیلی‏ها هستند که کار ما را تایید نمی‌کنند و خیلی‏ها هم هستند که بیشتر از ما می‏فهمند و این طبیعی است. همان قدر که موافقان سریال برای من قابل احترام هستند مخالفان آن‏ هم قابل احترام هستند. تصور می‌کنم هر دو هرچه می‏گویند حق دارند و من نباید خیلی در مقابلشان جبهه بگیرم.

این نویسنده با بیان حضورش در روزهای آخر فیلمبرداری گفت: من باتوجه به این که کمردرد زیادی داشتم ده‌ها ساعت کنار میز مونتاژ می‌نشستم و حتی در روزهای آخر در کنار گروه بودم. ضمن این‏که گلایه‏ مندی‏‏ام از این که ممیزی‌های غیرمنصفانه‏ای به سریال «ماه و پلنگ» شده بود حل شد و پس از صحبت با مهدی روشن‏روان؛ مدیر فیلم و سریال شبکه سه و علی‏اصغر پورمحمدی مدیر این شبکه، مشکلات ممیزی حل شد.

نویسنده سریال «ستایش» در پاسخ به این سوال که چقدر پایان‏بندی سریال با نظر شما تطابق داشت، گفت: نمی‌توانم بگویم پایان‏بندی سریال چیزی متفاوت‌تر از آن چیزی بود که الان ارایه شد. از ابتدا هم حول و حوش چنین اتفاقی بود، یعنی اولین باری بود که من ترجیح می‌دادم در یک سریال، پایان نیمه ‏باز بگذارم که در ذهن تماشاگر بماند. زیرا یک چیزهایی گریزناپذیر است مثلا شما نمی‌توانید بگویید که محسن داستان ما بی‌گناه است و یا از زندان بیرون می‏آید یا نه؟ زیرا او خطا کرده و باید به زندان برود. اما آن چیزی که برای من مهم است جمله‌ای بود که ملکا در آخرین لحظه گفت و آن هم این بود که زن‌ها هیچ وقت چیزی را فراموش نمی‌کنند ولی می‌بخشند و بعد یک کلمه اضافه کرد و گفت بعضی وقت‌ها.

وی ادامه داد:‌ بنابراین من با این جمله که «زن‏ها هیچ وقت فراموش نمی‌کنند» و بعد جمله «ولی می‌بخشند» و نیز «بعضی وقت‏ها»، یک بازی راه انداختم. بازی این است که یک مخاطب انتهای این رابطه خانوادگی و رابطه ملکا و محسن را یک جور برای خودش مجسم می‏کند و مخاطب دیگری با سلیقه متفاوتی، جور دیگری از این سریال برداشت می‏کند.

این نویسنده با بیان مهم‏ترین نکته سریال «ماه پلنگ» عنوان کرد:‌ اما آن چیزی که برای من اهمیت داشته مسائل پلیسی و قضایی نبوده بلکه ارتباط خانوادگی و روابط زناشویی مهم‏ترین وجه بوده است. همیشه این روابط دستخوش دلخوری و دلتنگی و... می‏شود ولی همواره یک راه برای این که دوباره رابطه گره بخورد هست، البته ممکن است مثل اولش نشود اما بالاخره این رابطه گره می‏خورد و من هم خواستم این امیدواری را به مخاطبان برسانم.

سعید مطلبی در پایان گفت:‌ اما صحنه‌های آخر سریال به‏ دلیل عجله برای این که کار زود‏تر به پایان برسد و این‏که دو گروه مجبور به کار شدند، با سلیقه من جور نیامد و من از نحوه اجرای کار راضی نیستم و درواقع اگر اجرای کار بهتر بود، شاید مفهومی که من گفتم قابل لمس‌تر بود و من از ساخت چند صحنه آخر راضی نیستم.