همه ما جانبازان چنین غربت تلخی را تجربه می کنیم، سید مجید هم تجربه کرد و روزها و شب های زیادی را در غربت بیمارستان ها در رنج و درد جنگ سپری کرد، بدون آنکه مردم آماده خور حالی ازش پرسیده باشند، عاقبت شهید شد.

عافیت طلبان شهر که سجاده هایشان پینه بسته از کنار جنگ گذشتند و به کنج آشپزخانه خودشان را چوپاندند تا مبادا ندای هل من ناصر ینصرنی را بشنوند و خود را به سجاده نشینی و لبافه .... دل خوش کردند و اهل مناجات و دعا و ذکر در کنج خلوت خانه به تکلف حال پرداختند و امروز شکمشان مثل بشکه نفت هزار دلاری بیرون زده و هنوز برای ما از بهشت می گویند و کفاره گناه و دم دستگاهی راه انداختند و بهشت می فروشند و ما را قشری سپری شده میبینند و گاهی هم برای حفظ منزلت خود از دعای هم که خدایا جانبازان ما را شفا عنایت بفرما ..... لعنت خدا بر دروغگویان شکم چران...

الحال حال ما را فقط خودمان می فهمیم و سهم جنگی که ما کردیم را بشکه های هزار دالاری و سونا و جکوزی آقازاده هاست که چپاول می شود.

سید مجید حسینی از روستای محمدآباد گرگان در صبح روز پنجشنبه در بیمارستان تهران بر اثر عوارض شیمیائی به کما رفت و عصر ساعت حدود 17 به شهادت رسید.