به گزارش خبرنگار وبلاگستان مشرق حسین قدیانی در آخرین پست وبلاگ قطعه 26 نوشت:

آن روز که امام خمینی در ترسیم آینده جهان از جنگ فقر و غنا سخن گفت و حتی جنگ تحمیلی را هم زیرمجموعه همین جنگ فقر و غنا نام نهاد، خیلی ها متوجه منظور روح الله و دوراندیشی آن بت شکن بزرگ نشدند. خیلی ها جدی نگرفتند حرف امام را. خیلی ها شعار خواندند پیش بینی امام را. امروز اما دنیا با همه بزرگی اش شده یک میدان جنگ. میدان جنگ فقر و غنا. خمینی درست گفته بود و حتم دارم که می دید این روزهای دنیا را. جنگ فقر و غنا، جنگ برای رسیدن به عدالت است، و کسب عدل و داد، و نیل به مدینه فاضله عدالت، آنقدر فضیلت هست، که مسلمان و مسیحی نمی شناسد. شیعه و سنی نمی شناسد. آسیایی و اروپایی نمی شناسد. این روزها هر آزاده ای در هر کجای گیتی، به زبانی دارد اعتراض می کند به این همه بی عدالتی در جهان کنونی. به نظم نوین جهانی. به جهانی شدن. به حاکمیت پول. به دیکتاتوری اقتصاد. به زر و زور و تزویر. هم جنگ مردم لیبی با دیکتاتور سبز، معمر قذافی، جنگ فقر و غناست، و هم جنگ مردم معترض اروپا با دولت مردان اروپایی، خواه در لندن و منچستر، و خواه در برلین و هامبورگ. حتی جنگ ما در فتنه ۸۸ هم جنگ فقر و غنا بود و همچنان هست. جنگ رای اکثریت پابرهنه با رای اقلیت اشراف، آیا چیزی جز جنگ فقر و غناست؟! دنیایی این روزها عدل و قسط و داد را می جوید. مطالبه اصلی ساکنین کره ارض، عدالت است. لابد به اینجای جهانیان رسیده که دیگر تاب از کف داده اند و سخن نمی گویند جز با زبان شورش و اعتراض. لابد در آلمان، شرایط بهتر از انگلیس نیست که جوانان معترض آلمانی روی دیوار این شعار را می نویسند که "همه جا لندن است”. لابد ظلم و ستم دیده اند از طبقه حکم حامی اشراف که از روی ناچاری یا هر دلیل دیگری، به آتش می کشند ماشین های مدل بالای طبقه مرفه را. چنین کاری، درست یا نادرست، و قانونی یا غیر قانونی، نمایش اعتراض بنی آدم است به اهالی تبعیض. آری! همه جای اروپا لندن است. میدان مرکزی شهر مادرید هم لندن است. اعتراض به دنیایی که آمریکا ابرقدرت آن است، و فریاد کشیدن بر سر جهانی که محصول تمدن غرب وحشی است، فقط حق مردم مصر و یمن و تونس نیست، بلکه حق اروپاییان نیز هست. این وسط شاید ایراد از تمدن غرب باشد که نتوانسته خوب تربیت کند فرزندانش را، که این چنین افسارگسیخته و گستاخانه، و البته مظلومانه و از فرط نداری و تکلم زبان، اعتراض شان را نشان می دهند، و الا در بلاد مسلمین، اعتراض هم آداب خودش را دارد. قانون خودش را دارد و حتی می بینیم که در اوج اعتراض هم، مسلمین ساکن مصر و لیبی و بحرین و… به اموال عمومی آسیب نمی رسانند و بلدند فرهنگ اعتراض را. وانگهی! مگر با حمایت چه کسانی، روی کار آمدند و خون ریختند دیکتاتورهای منطقه خاورمیانه؟! مگر امثال مبارک و قذافی، خلق و خوی دیکتاتوری و ظلم و غارت و وحشی گری را جز از روباه پیر و آمریکای ناتوان آموخته اند؟! اگر چنین است، پس لابد انگیزه و هدف همه معترضین به بی عدالتی و فقر و فساد، در همه جای دنیا یکی است. گیرم که در جهان اسلام، مسلمین پای اعتراض خود را به گلیم ماشین سوزی نمی کشانند و بسی بالاتر است فرهنگ شان، از فرهنگ فرنگ. کم پیش می آید که معترض، مثل فتنه ۸۸ در ایران، از طبقه اشراف باشد و به ندرت پیش می آید که اعتراض، همچون امروز سوریه، خواستگاه آمریکایی و اسرائیلی داشته باشد. مواردی از این دست، بیش از آنکه اعتراض باشد، کاریکاتوری از اعتراض است. همچنان که انقلاب مخملی، کاریکاتوری از انقلاب اسلامی بود. انقلاب اسلامی اما همچنان الگوی مردمان آزاده در اعتراض به ظلم و جور و بی عدالتی است. کپی برابر اصل انقلاب اسلامی، نه انقلاب مخملی، که انقلاب مردم مصر و لیبی است. اینجاست که وقتی فریاد مقدس و عزیز الله اکبر، به جای مناره های مسجد ضرار، از مساجد شهر طرابلس بلند می شود، هم به دل ها می نشیند و هم پیروز می شود. الله اکبر، رمز جنگ فقر و غناست. الله اکبر شعار انقلاب ماست. کسانی که خواستند در فتنه ۸۸ از انقلاب اسلامی کاریکاتور بکشند، شعارشان چه بود؟! شعارهای شان چه بود؟! چه سر دادند در روز عاشورا؟! اما این روزها در مصر و در لیبی، چه شعاری بهتر از همان شعار انقلاب ما؟! چه شعاری بهتر از؛ "این بانگ آزادی است، کز خاوران خیزد. فریاد انسان هاست، کز نای جان خیزد. اعلام طوفان هاست، کز هر کران خیزد. آتشفشان قهر ملت های در بند است، حبل المتین توده های آرزومند است. الله اکبر، خمینی رهبر. دشمن بداند ما، موج خروشانیم. زائیده بحریم، فرزند طوفانیم. در سنگر اسلام، بگذشته از جانیم. بازو به بازو، صف به صف، ما آهنین چنگیم. سنگر به سنگر جان به کف آماده جنگیم. تخت شهنشاهان، شد سرنگون از ما، بخت تبهکاران، شد واژگون از ما. دامان آزادی، شد لاله گون از ما. ما حافظ آزادی و اسلام و قرآنیم، ما در پی آسایش و معراج انسانیم. الله اکبر، خمینی رهبر. ما در ره اسلام، پیمان خون بستیم. زنجیر استعمار، مردانه بگسستیم. از دام اهریمن، با یاد حق رستیم. ما نغمه الله اکبر بر زبان داریم، ما چون خمینی رهبری روشن روان داریم. الله اکبر، خمینی رهبر”.