به گزارش مشرق، در اوج حكومت طاغوت، تشكيلاتي به ظاهر عدالت خواه و مردمي، با نگاه اسلامي و با شعار مبارزه با حكومت شكل مي‌گيرد و جوانان زيادي را هم با خود همراه مي‌سازد، جواناني كه خسته از ظلم حكومت پهلوي جذب شعارهاي ظلم ستيزانه و اسلامي اين گروه مي‌شوند، به مرور برخي از رهبران اين سازمان به ماركسيسم تغيير ايدئولوژي داده و با راهبرد اسلامي زاويه پيدا مي‌كنند، اين تغييرات منجر به تصفيه‌هاي سازماني گسترده و كشته شدن تعداد زيادي از اعضاي مسلمان اين تشكيلات مي‌شود، به مرور و پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران و با سهم خواهي‌هاي اين سازمان از انقلاب مردمي ايران، رهبران اين تشكيلات مشي مبارزه مسلحانه با حكومت و مردم كشور را در پيش می‌گیرند و در اوج حملات دشمن بعثي به ايران، از طريق بمب‌گذاري و ترور هزاران نفر از مردم، به مبارزه علني و خائنانه‌اي عليه كشور خود اقدام مي‌كنند، در طول سال‌هاي پس از انقلاب آثار زيادي در سينماي ايران با موضوع سازمان تروريستي مجاهدين خلق ساخته نشده است و شايد بتوان به مجموعه تلويزيوني«ارمغان تاريكي» ساخته «جليل سامان» به عنوان يكي از آثار برگزيده در اين زمينه اشاره كرد.
 
خيانتي در بستر درام
مهران با همسرش روزگار خوشي را سپري مي‌كنند و در كنار مشكلات مربوط به سختي‌هاي دوران جنگ و كمبود‌هاي آن عاشقانه‌هاي كوچكي را تجربه مي‌كنند، مهران كه روزنامه‌نگاري جدي و فعال در عرصه اجتماعي است، پس از مدتي به برخي حركات همسرش مشكوك شده و به تعقيب او مي‌پردازد، پس از چند بار تعقيب ناگهان توسط مأموران امنيتي جمهوري اسلامي ايران مطلع مي‌شود كه همسرش از عوامل عملياتي سازمان مجاهدين در تهران بوده و از طريق يك خانه تيمي كه توسط مأموران اطلاعاتي تعقيب و مراقبت مي‌شود شناسایي شده است، مهران با اطلاع از اين مسئله شوكه شده و همسر تازه باردار شده خويش را خيانت‌كار به زندگي مشترك و مملكت مي‌داند اما با اصرار مأموران قرار مي‌شود مدتي نقش بازي کند تا مأموران بتوانند با عوامل منافقين در وقت لازم برخورد كنند، اما اتفاقات ديگري رخ مي‌دهد.

اگر در كشوري مثل ايالات متحده، گروهكي با هر ايده و تفكر، به مبارزه مسلحانه با حكومت اين كشور بپردازند، هاليوود تا روز قيامت دهها اثر سينمايي بر عليه فعاليت‌هاي اين تشكيلات مي‌سازد و تا جايي كه بتوانند اعضا و حاميان آن را خائن و جنايتكار معرفي مي‌كنند، حال سينماي ايران درباره فعاليت‌ها و جنايات اين سازمان تروريستي سهم آنچنان ويژه‌اي ندارد كه بتوان درباب آن به نقد و تحليل پرداخت، در چنين شرايطي و در قحطي آثار موضوع مورد نظر، توليدات متوسطي همچون «امكان مينا» هم قابل توجه به نظر مي‌رسد.

 

موفقيت نداشتن فيلمساز در جهت ساخت شخصيت و ماندن در حد تيپ و برخي سكانس‌هاي زايد در طول فيلم خودنمایي مي‌كند، ولي برخي سكانس‌هاي تأثيرگذار مثل حمله «مهران» و مأموران اطلاعات به خانه تيمي منافقين و همچنين موسيقي بجا و بازي‌هاي طبيعي بازيگران، چه «ميلاد كي مرام» و «مينا ساداتي» و چه بازيگران تيم مأموران اطلاعاتي توازن مناسبي در كيفيت فيلم ايجاد مي‌كند. آخرين ساخته سازنده «ليلي با من است» شايد به لحاظ فيلمنامه نقص و خلأ داشته باشد و از نام مشهور «كمال تبريزي» توقع بيشتري باشد اما، موضوع كمتر پرداخته شده و تنوع موضوع و در مجموع اثري در راستاي منافع ملي قابل تقدير است، هرچند سازمان تروريستي مذكور ديگر شبيه به يك مرده سياسي و دستاويز دستگاه‌هاي اطلاعاتي سعودي باشد اما، به منظور ثبت در تاريخ و عبرت آيندگان ساخت آثاري چون «امكان مينا» لازم است.