در اين بين انحصار بازار جهاني اقلامي مانند نفت، گاز، فرش و خاويار متعلق به كشورمان است. به بيان ديگر اين كالاها در صورتي در بازارهاي بين‌المللي مورد اقبال مشتريان قرار مي‌گيرند كه با پسوند ايراني به فروش برسند و اين يعني يك فرصت اقتصادي و بستر فرهنگي.
از سوي ديگر سال‌ها است كه كشورهاي استكباري براي ضربه زدن به كشورمان نه به عنوان يك كشور، بلكه به عنوان الگوي انقلاب فرهنگي و حكومت ديني قابل‌تعميم به دنيا، از هيچ اقدامي فروگذار نمي‌كنند. در دنياي كنوني هم كه گزينه‌هاي نظامي و تهاجمات آشكار، محكوم به شكست هستند، استكبار مسيرهاي ديگري را براي از پا انداختن نظام اسلامي‌مان امتحان مي‌كند.
 
وي ادامه داد: از آنجايي كه ماهيان خاوياري از گروه ماهي‌هايي هستند كه طول عمر بالايي دارند و برخلاف ساير ماهي‌ها (بين دو الي سه سال)، دير به سن بلوغ مي‌رسند (بين 10 تا 15 سال) و همچنين قيمت بالايي كه ماهي خاويار در بازارهاي جهاني دارد موجب شده همه اين عوامل دست به دست هم دهند تا ذخاير ماهي‌هاي خاوياري كاهش پيدا كند و بازسازي و احياي آن به طول بينجامد.

وي گفت: بدين ترتيب جانور گوشتخوار شانه‌دار با استفاده از آب توازن كشتي‌ها، از درياي سياه به درياي خزر وارد شد و از قسمت‌هاي شمالي سردسير و كم‌عمق به قسمت‌هاي جنوبي رسيد و لطمه شديدي به ذخاير كيلكا وارد كرد به طوري كه صيد كيلكا ماهيان از 100 هزار تن به 12 هزار تن در چند سال قبل رسيده است.
  
رئيس مؤسسه تحقيقات علوم شيلات كشور با اشاره به اظهاراتي مبني بر اينكه اسرائيل قسم خورده بود خاويار ايران را نابود كند و عامل انتقال گونه مزاحم به درياي خزر رژيم صهيونيستي دانسته شده است، به بسيج پزشكي گفت: بنده اطلاعي در خصوص نقش رژيم صهيونيستي در ورود شانه‌دار به درياي خزر ندارم ولي از آنجايي‌كه اسرائيل با هدف پرورش ماهي‌ خاوياري به توليد خاويار رسيده است، بنابراين بعيد نيست كه براي رقابت در اين عرصه، اقدامي عليه صنعت خاويار ايران انجام دهد اما مطمئناً بايد گفت در مجموع اسرائيل رقمي نيست كه بتواند تهديدي براي خاويار ايران باشد و تهديد اسرائيل يك بازي تبليغاتي بي‌ارزش است كه پايه و اساسي ندارد زيرا با برنامه‌هاي توسعه توليد خاويار سازمان شيلات ايران از طريق آبزي‌پروري، مطمئنا ايران همانند گذشته به‌عنوان يكي از كشورهاي متمايز و برتر توليد خاويار جهان خواهد شد.

رئيس مؤسسه تحقيقات علوم شيلات كشور با بيان اينكه اگر حفظ منابع و ذخاير زيستي محدود به يك كشور باشد، كنترل و پايش راحت‌تر است، ادامه داد: وقتي اين ذخاير مشترك هستند و كشورهاي مشترك‌المنافع نيز از نظر آيين‌نامه‌ها و مقررات و ساختار در حد استانداردهاي جهاني نيستند، كار دشوار مي‌شود زيراهیچ  كشوري حق ندارد وارد آب‌هاي ساير كشور‌ها شود اما با اين حال هرگونه تهديدي در گوشه‌اي از آب‌هاي مشترك ايجاد شود مانند تهديدات زيستي و آلوده ساختن آب‌ها، بايد در قالب يك تشكل بررسي شود.