به گزارش مشرق، تماشاگر نوشت: شاید به‌طور دقیق نتوان گفت از چه سالی در ایران کشتی‌کچ‌کاران شروع به فعالیت کردند و نمی‌توان براساس اسناد موجود آن را مشخص کرد.اما این ورزش توسط 2 نفر به نام‌های شمس‌الله آل‌بیگی و هایک در حدود سال 1332 به ایران راه یافت و مهد اصلی این ورزش و جایی که جرقه اصلی آن زده شد باشگاه کیان واقع در منیریه فعلی به مدیریت سروان ملک‌نیا و مربیگری شمس‌الله آل‌بیگی بود.

کشتی‌کج‌کاران ایرانی به دلیل حساسیت‌ها و ممنوعیت‌های کاری‌شان در همان سال‌ها، اسامی مستعار را در این باب کردند. امروزه در بسیاری از رشته‌های رزمی، ورزشکاران به نام‌های مستعار در مسابقات شرکت می‌کنند. این کار در سال‌های قبل از انقلاب اسلامی گاهی به طنز و شوخی در انتخاب اسم هم تبدیل می‌شد. پس از شکل‌گیری اساس و پایه‌های این ورزش، در هر دوره مسئول مسابقات برای این ورزش مشخص شد و باشگاه‌های مذکور تیم‌هایی متشکل از افراد خبره و کار‌آزموده را برای انجام مسابقه به مسئول مسابقات هر دوره معرفی می‌کردند.

هر کدام از این تیم‌ها نام مستعار یا لقب ورزشی داشتند که از جمله مهمن‌ترین آن لقب‌ها می‌توان به گروه تایتان، گروه ضربت، گروه عقاب طلایی و گروه اژد‌های سیاه اشاره کرد.

طبق اسناد و مدارک اکبر نقاش رفائیلی (معروف به اکبر تایتان)، فیروز داداشپور، سیف‌الله سلیمانی، ذبیح‌ا... ذبیح‌پور، بهرام رسول، همت رنجبر، ید‌ی، علی دهقان، حسن رضایی، حسن شاهرخی، احمد علمایی، رحیم فیروزی، حسین رضامند، امیر صادقی، حسین خدیری، عبد‌ا... سلگی، فتح‌ا... سبحانی، منوچهر احمدی، جلال پیشوائیان، علی ملامهدی، قدیر شاهرودی، منوچهر لرزدوستان، فرامرز نجفی، واحد خداداد، ارشد فراموشی، حمید مهدیون، حمید شمیرانی، سید‌رحمان تقی‌نیا، علی نوروزی، ولی‌ا... باقری، محمد صیدی‌پور، چنگیز برقی، حسین بیک، آیت‌ کاظمی، داوود خفاش، داوود صراف، کمال محسنی، مجید مشعفوی، عزیز اسکندری، رضا نصیری و کمال محسنی، از جمله افراد شاخص و برجسته در این تیم‌های ورزشی و مسابقات سال‌های 1350 الی 1355 بودند.

بعد از انقلاب اولین شورای مرکزی این ورزش با حضور استادان و پیشکسوتان کشتی‌کج برگزار شد. اکبر نقاش رفائیلی، سیف‌ا... سلیمانی، احمد علمایی، بهرام رسولی و برخی دیگر از فعلان این عرصه با هدف ایجاد نظام یکپارچه در پوشش و فنون و تکنیک‌ها اولین شورای مرکزی کشتی‌کچ را برگزار کردند. این شورا البته تنها بعد از برگزاری چند جلسه به علت عدم تفاهم و هماهنگی بین اعضا منحل شد و باز هم کشتی‌کج در ایران به صورت سلیقه‌ای در زیر‌زمین‌هایی به نام باشگاه‌به کار خود ادامه داد.
بعد از 12 سال شورای مرکزی دوباره تشکیل و ریاست آن بنا بر کثرت آرا به استاد رفائیلی واگذار شد. این شورا از تاریخ 10/10/70 با هدف نامگذاری فنون و تکنیک‌ها و ایجاد پوشش یکسان و ایجاد کمیته‌های مربوطه،‌ آغاز به‌کار کرد.