به گزارش گروه خواندنی های مشرق، دانشمندان دانشگاه آكسفورد از مدت‌ها پيش مي‌دانستند كه حجم مغز با عرض جغرافيايي افزايش مي‌يابد كه در اينجا منظور نزديك بودن فرد به قطب‌ها است.
محققان دريافتند كه هر اندازه فرد در عرض جغرافيايي بالاتر مي‌رود، ميزان نور خورشيدي كه به سطح زمين مي‌رسد كاهش مي‌يابد. آنها به اين نتيجه رسيدند كه براي جبران اين كمبود، كره چشم و بخش‌هاي مغزي مرتبط با بينايي در حجم افزيش مي‌يابند.
پستانداران شب‌بيدار نيز از چشمان بزرگتري نسبت به حيواناتي كه در روز فعاليت دارند، برخوردارند. اين مساله احتمالا براي كمك به ديد بهتر آنها در تاريكي بوده و از اين رو در مورد پرندگاني كه در نور كم سپيده‌دم مي‌خوانند نيز صادق است.
محققان آكسفوردي به اندازه‌گيري اندازه كاسه چشم و مغز 55 فرد در 12 ناحيه مختلف با عرض‌هاي جغرافيايي گوناگون از اسكانديناوي گرفته تا كنيا و استراليا پرداختند. آنها مشخص كردند كه اندازه كره چشم و اندازه مغز همراه با عرض جغرافيايي افزايش مي‌يابد.
بزرگترين مغزها به جمعيتي در اسكانديناوي تعلق دارد، در حالي‌كه كوچكترين مغزها در اختيار اهالي جزاير ميکرونزي است.
به گزارش ایسنا، با بررسي گونه‌هاي خاص عرض‌هاي جغرافيايي با در نظرگرفتنن شرايط نور روز، اين اطلاعات به دست آمد كه مردم عرض‌هاي بالاتر از همان حساسيت بصري مردم عرض‌هاي پايين برخوردارند. با اين حال در سپيده دم يا هنگام غروب كه حجم نور خورشيد كمتر است، مردم عرض‌هاي بالاتر احتمالا از ديد بهتري برخوردارند. البته اين موضوع هنوز ثابت نشده است.
اين محققان اكنون در حال بررسي نمونه چشم‌ها و مغزهاي بزرگتر و اندازه‌گيري دقيق‌تر ابعاد آنها با شيوه‌هاي تصويربرداري مدرن هستند.
