ویژه نامه یورو 2016 مشرق - برای پانزدهمین دوره جام ملت‌های اروپا که اولین دوره 24 تیمی این رقابت‌هاست می‌توان چند تیم را به عنوان مدعی قهرمانی معرفی کرد که البته درباره شانس تمامی آنها سؤالاتی وجود دارد. این را هم باید به یاد داشت که تاریخچه ادوار اخیر این رقابت‌ها می‌گوید؛ تیم‌های کوچکی مثل دانمارک (1992) و یونان (2004) در نهایت به قهرمانانی شگفتی‌ساز تبدیل شده‌اند. به همین دلیل امسال هم می‌توان تیمی مثل اتریش که صعود تحسین‌برانگیزی داشته است را تیمی با پتانسیل شگفتی‌آفرینی دانست، تیمی که بازیکنی الهام‌بخشی مانند داوید آلابا، هافبک مدافع بایرن‌مونیخ و کریستین فوکس، دفاع چپ لسترسیتی دارد.
پیگیری نتایج بلژیک هم می‌تواند جالب باشد. نسل طلایی بازیکنان این تیم از نظر استعداد چیزی کم ندارد اما این موضوع هم حقیقت دارد که آنها دو سال پیش در جام جهانی 2014 برزیل با وجود رسیدن به مرحله یک چهارم نهایی هرگز انتظارات را برآورده نکردند. خارج شدن کاپیتان باتجربه تیم وینسنت کمپانی به دلیل مصدومیت هم می‌تواند ضربه‌ای بزرگ به شانس موفقیت تیم تحت هدایت مارک ویلموتس بزند.
پرتغال، یکی از تیم‌هایی که در جام جهانی 2014 ناامید کننده ظاهر شد، اکنون بازیکنان جوان و با استعداد بیشتری در ترکیبش دارد که می‌توانند نقش حمایت کنند‌گان کریستیانو رونالدو را ایفا کنند که در این صورت شکست دادن‌شان سخت خواهد شد.
ایتالیا هم مدت‌هاست که آن قدرت همیشگی را ندارد اما نقطه قوتش بهره‌مندی از یک خط دفاع هماهنگ است که تمامی اعضای آن را بازیکنان یوونتوس تشکیل داده‌اند و مربی آنها هم آنتونیو کونته‌ای است که سه سال یووه را هدایت کرده و به خوبی آنها را می‌شناسد. ایتالیا با همه ضعف‌هایش و از دست دادن دو مهره کلیدی مانند کلودیو مارکیزیو و مارکو ورواتی و بدون فرمانده‌ای باتجربه مانند آندره‌آ پیرلو، مثل چهار سال پیش که آلمان را در مرحله نیمه نهایی رقابت‌ها از گردونه رقابت‌ها حذف کرد، پتانسیل شگفتی‌سازی دارد.
خط حمله پویا و پرمهره انگلیس و نمایش هجومی که این تیم در ماه مارس با تحمیل شکست به آلمان ارائه کرد، حتی هواداران خودش را هم شوکه کرد. هری کین و جیمی واردی تازه وارد پتانسیل تشکیل خط حمله‌ای خطرناک را برای سه‌شیر دارند اما روی هاجسون به جز آنها مهره‌های هجومی دیگر هم دارد، آنقدر که سخت می‌توان تصور کرد کاپیتان وین رونی چگونه قرار است در ترکیب انگلیس جای بگیرد. برخلاف خط حمله‌اش، خط دفاع انگلیسی‌ها نگران کننده و متزلزل نشان داده است و شاید همین نقطه ضعف مسبب نرسیدنش به مراحل پایانی جام شود.
و اما فرانسه میزبان رقابت‌ها. فرانسوی‌ها سال 1984 که میزبان رقابت‌ها بودند، قهرمان شدند، همان سالی که میشل پلاتینی 9 گل زد و رکورد گلزنی در یک دوره یورو را شکست. زین‌الدین زیدان همین افتخار را 16 سال بعد با خروس‌ها کسب کرد و حالا فرانسوی‌ها چشم به سومین قهرمانی دارند اما آن تیمی که قهرمانی شد صخره‌هایی مانند مارسل دسایی و لیلیان تورام را در خط دفاعی‌اش داشت. فرانسه فعلی تحت هدایت دیدیه دشان اما از نظر دفاعی چندان قدرتمند به نظر نمی‌رسد و شاید به همین دلیل است که این تیم حتی با وجود ستاره‌های هجومی مانند پل پوگبا و آنتوان گریزمان ممکن است آسیب‌پذیر باشد و شانس کسب عنوان قهرمانی را از دست بدهد.
آلمان، قهرمان جهان نسبت به سایر مدعیان قهرمانی تیمی یکدست و مدعی‌تر به نظر می‌رسد و صعود پرزحمتش به یورو را هم شاید بتوان به حساب غرور پس از قهرمانی در جام جهانی 2014 برزیل نوشت. وجه تمایز مهم این آلمان با آلمانی که در برزیل قهرمان شد، نبود کاپیتان فیلیپ لام است که پس از فتح جام جهانی بازنشسته شد.
علاوه بر او یک مهاجم فرصت طلب و باتجربه مانند میروسلاو کلوزه نیز هم دیگر در ترکیب ژرمن‌ها حضور ندارد و جای خالی پر مرته‌ساکر هم در قلب خط دفاعی آنها حس میشود. باستین شواین‌اشتایگر هم قطعاً با مصدومیت‌های اخیرش چالاکی گذشته را ندارد. با این حال هر تیمی که بتواند این آلمان را شکست دهد شاید تا پایان راه رسیدن به قهرمانی را طی کند.
در نهایت نوبت به اسپانیا می‌رسد، تیمی که لقب مدافع عنوان قهرمانی رقابت‌ها را یدک می‌کشد و فهرست بازیکنانش پر از ستاره‌های تحسین‌برانگیز است اما می‌توان حس کرد که عصر حکمرانی ماتادورها بر فوتبال جهان به پایان رسیده است. در جام جهانی 2014 برزیل، حریفان به خوب توانستند تیکی تاکای تیم تحت هدایت ویسنته دل‌بوسکه را از کار بیندازند، اتفاقی که سبب حذف ماتادورها در همان مرحله گروهی شد.
اسپانیا روی کاغذ شاید شانس هت‌تریک قهرمانی‌‌های متوالی در یورو را داشته باشد اما قهرمان دوره قبلی رقابت‌ها باید نمایشی به مراتب بهتر از بازی‌هایش دوستانه اخیرش و نیز بازی‌هایی که دو سال پیش در برزیل ارائه کرد را به نمایش بگذارد تا شانسی برای تاریخ‌سازی داشته باشد.
در هر حال یورو 2016 تورنمنتی است که برخی از 24 تیمی شدن آن به دلیل اضافه شدن تیم‌های کم کیفیت و حذف تنها هشت تیم از تمام تیم‌های مرحله گروهی انتقاد کردند. در عوض این دوره جام ملت‌های اروپا فرصتی فوق‌العاده برای تازه‌واردهایی مانند ولز، ایسلند، ایرلندشمالی و آلبانی است که با شگفتی‌سازی‌هایشان جذابیتی دو چندان به رقابت‌ها بدهند.
پیگیری نتایج بلژیک هم می‌تواند جالب باشد. نسل طلایی بازیکنان این تیم از نظر استعداد چیزی کم ندارد اما این موضوع هم حقیقت دارد که آنها دو سال پیش در جام جهانی 2014 برزیل با وجود رسیدن به مرحله یک چهارم نهایی هرگز انتظارات را برآورده نکردند. خارج شدن کاپیتان باتجربه تیم وینسنت کمپانی به دلیل مصدومیت هم می‌تواند ضربه‌ای بزرگ به شانس موفقیت تیم تحت هدایت مارک ویلموتس بزند.
پرتغال، یکی از تیم‌هایی که در جام جهانی 2014 ناامید کننده ظاهر شد، اکنون بازیکنان جوان و با استعداد بیشتری در ترکیبش دارد که می‌توانند نقش حمایت کنند‌گان کریستیانو رونالدو را ایفا کنند که در این صورت شکست دادن‌شان سخت خواهد شد.
ایتالیا هم مدت‌هاست که آن قدرت همیشگی را ندارد اما نقطه قوتش بهره‌مندی از یک خط دفاع هماهنگ است که تمامی اعضای آن را بازیکنان یوونتوس تشکیل داده‌اند و مربی آنها هم آنتونیو کونته‌ای است که سه سال یووه را هدایت کرده و به خوبی آنها را می‌شناسد. ایتالیا با همه ضعف‌هایش و از دست دادن دو مهره کلیدی مانند کلودیو مارکیزیو و مارکو ورواتی و بدون فرمانده‌ای باتجربه مانند آندره‌آ پیرلو، مثل چهار سال پیش که آلمان را در مرحله نیمه نهایی رقابت‌ها از گردونه رقابت‌ها حذف کرد، پتانسیل شگفتی‌سازی دارد.
خط حمله پویا و پرمهره انگلیس و نمایش هجومی که این تیم در ماه مارس با تحمیل شکست به آلمان ارائه کرد، حتی هواداران خودش را هم شوکه کرد. هری کین و جیمی واردی تازه وارد پتانسیل تشکیل خط حمله‌ای خطرناک را برای سه‌شیر دارند اما روی هاجسون به جز آنها مهره‌های هجومی دیگر هم دارد، آنقدر که سخت می‌توان تصور کرد کاپیتان وین رونی چگونه قرار است در ترکیب انگلیس جای بگیرد. برخلاف خط حمله‌اش، خط دفاع انگلیسی‌ها نگران کننده و متزلزل نشان داده است و شاید همین نقطه ضعف مسبب نرسیدنش به مراحل پایانی جام شود.
و اما فرانسه میزبان رقابت‌ها. فرانسوی‌ها سال 1984 که میزبان رقابت‌ها بودند، قهرمان شدند، همان سالی که میشل پلاتینی 9 گل زد و رکورد گلزنی در یک دوره یورو را شکست. زین‌الدین زیدان همین افتخار را 16 سال بعد با خروس‌ها کسب کرد و حالا فرانسوی‌ها چشم به سومین قهرمانی دارند اما آن تیمی که قهرمانی شد صخره‌هایی مانند مارسل دسایی و لیلیان تورام را در خط دفاعی‌اش داشت. فرانسه فعلی تحت هدایت دیدیه دشان اما از نظر دفاعی چندان قدرتمند به نظر نمی‌رسد و شاید به همین دلیل است که این تیم حتی با وجود ستاره‌های هجومی مانند پل پوگبا و آنتوان گریزمان ممکن است آسیب‌پذیر باشد و شانس کسب عنوان قهرمانی را از دست بدهد.
آلمان، قهرمان جهان نسبت به سایر مدعیان قهرمانی تیمی یکدست و مدعی‌تر به نظر می‌رسد و صعود پرزحمتش به یورو را هم شاید بتوان به حساب غرور پس از قهرمانی در جام جهانی 2014 برزیل نوشت. وجه تمایز مهم این آلمان با آلمانی که در برزیل قهرمان شد، نبود کاپیتان فیلیپ لام است که پس از فتح جام جهانی بازنشسته شد.
علاوه بر او یک مهاجم فرصت طلب و باتجربه مانند میروسلاو کلوزه نیز هم دیگر در ترکیب ژرمن‌ها حضور ندارد و جای خالی پر مرته‌ساکر هم در قلب خط دفاعی آنها حس میشود. باستین شواین‌اشتایگر هم قطعاً با مصدومیت‌های اخیرش چالاکی گذشته را ندارد. با این حال هر تیمی که بتواند این آلمان را شکست دهد شاید تا پایان راه رسیدن به قهرمانی را طی کند.
در نهایت نوبت به اسپانیا می‌رسد، تیمی که لقب مدافع عنوان قهرمانی رقابت‌ها را یدک می‌کشد و فهرست بازیکنانش پر از ستاره‌های تحسین‌برانگیز است اما می‌توان حس کرد که عصر حکمرانی ماتادورها بر فوتبال جهان به پایان رسیده است. در جام جهانی 2014 برزیل، حریفان به خوب توانستند تیکی تاکای تیم تحت هدایت ویسنته دل‌بوسکه را از کار بیندازند، اتفاقی که سبب حذف ماتادورها در همان مرحله گروهی شد.
اسپانیا روی کاغذ شاید شانس هت‌تریک قهرمانی‌‌های متوالی در یورو را داشته باشد اما قهرمان دوره قبلی رقابت‌ها باید نمایشی به مراتب بهتر از بازی‌هایش دوستانه اخیرش و نیز بازی‌هایی که دو سال پیش در برزیل ارائه کرد را به نمایش بگذارد تا شانسی برای تاریخ‌سازی داشته باشد.
در هر حال یورو 2016 تورنمنتی است که برخی از 24 تیمی شدن آن به دلیل اضافه شدن تیم‌های کم کیفیت و حذف تنها هشت تیم از تمام تیم‌های مرحله گروهی انتقاد کردند. در عوض این دوره جام ملت‌های اروپا فرصتی فوق‌العاده برای تازه‌واردهایی مانند ولز، ایسلند، ایرلندشمالی و آلبانی است که با شگفتی‌سازی‌هایشان جذابیتی دو چندان به رقابت‌ها بدهند.
